Η Δημοκρατία των Ραγκουσαίων

Αντιγράφω από τον site του Γιώργου Αμυρά:

Το χρήσιμο Πολυεργαλείο για κάθε Αθηναίο!
( Δ.Τ. του Γιώργου Αμυρά )

Ένα χρήσιμο πολυεργαλείο για την πόλη τους απέκτησαν οι Αθηναίοι, ικανό να εξαφανίζει έδρες ακομμάτιστων δημοτικών συμβούλων και να ανοίγει νέους ορίζοντες στην απλή αριθμητική αφού πλέον τεκμηρίωσε ότι το 7,5% είναι μικρότερο του 5,8% και ίσο με το 5,2% όσο και με το 2,8%!

Το πολυεργαλείο ονομάζεται Κομματικοί υποψήφιοι και καταπάτηση των συνταγματικών διατάξεων και των κανόνων της Δημοκρατίας στους οποίους βασίζεται η δημοκρατική εκλογική διαδικασία. Θα το βρείτε στις δύο δικαστικές αποφάσεις που έχουν εκδοθεί για την κατανομή των εδρών μετά τις δημοτικές εκλογές του Νοεμβρίου.

Στις 20/12/2010 το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών με την απόφαση 1162/2010 ανακήρυξε τους εκλεγμένους κατά το νόμο 3852/2010 δημοτικούς συμβούλους Αθηναίων ως εξής:

- Καμίνης (ΠΑ.ΣΟ.Κ-Δημ. Αριστερά-Δράση-Οικολόγοι) 51,9% εκλέγει 29 δημοτικούς συμβούλους
- Κακλαμάνης (ΝΔ-ΛΑ.Ο.Σ) 48,05% εκλέγει 11
- ΚΚΕ 13,74% εκλέγει 3
- οι Ανεξάρτητοι πολίτες του «Επιμένουμε Αθήνα» με 7,4% εκλέγουν 2
- Συνασπισμός 5,8% εκλέγει 2
- Χρυσή Αυγή 5,29% και Ανταρσία 2,87% εκλέγουν από 1 σύμβουλο.

Χρειάστηκε να περάσουν 40 μέρες(!!) για να εκδώσει την απόφαση ανακήρυξης το Πολυμελές Πρωτοδικείο και μόλις μια νύχτα για να την πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων!
Παραμονή Χριστουγέννων, οι δικαστές Μαρία Τατσέλου (πρόεδρος Πρωτοδικών-εισηγήτρια), Ελισάβετ Μελά και Θωμάς Μασιάλας (πρωτοδίκες) με πρωτόγνωρη απόφαση που βάφτισαν «διόρθωση» (1215/2010) ακύρωσαν και άλλαξαν(!!!) εντελώς την αρχική τους απόφαση, διέπραξαν το πρωτοφανές και αφαίρεσαν τη δεύτερη έδρα που εξέλεξε το 7,5% των πολιτών!
Έτσι έκαναν το τρομακτικό λάθος και εξαφάνισαν την έδρα του Συνδυασμού μας και από το δημοτικό συμβούλιο και τώρα το καλούν να λειτουργήσει με μία έδρα κενή δηλαδή με 48 αντί για 49 δημοτικούς συμβούλους!

Όλα αυτά χωρίς οι κύριοι δικαστές να θεωρήσουν αναγκαίο, σε μια τέτοια δυσμενή για μας απόφαση, να προβούν σε κλήτευσή μας στο δικαστήριο για να πούμε την άποψή μας, να ακουστούμε δηλαδή, δικαίωμα που αφορά την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την δίκαιη δίκη και τον νομικό μας πολιτισμό, χωρίς καν την τυπική μας ενημέρωση και ακόμα με το εκπληκτικό για μας γεγονός ότι ο ίδιος ο δικαστής που ζήτησε τη διόρθωση της απόφασής του μπήκε και εισηγητής στην πρόταση του, κατά τη συζήτηση της. Παρακαλούμε τον κύριο Πρόεδρο και τον κύριο Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να ερευνήσουν αν έχουν διαπραχθεί, στην συγκεκριμένη περίπτωση, από τους συγκεκριμένους δικαστές συγκεκριμένα πειθαρχικά παραπτώματα και νομικά σφάλματα για να αποκατασταθεί έτσι το αίσθημα δικαιοσύνης.
Αλλά υπάρχουν Δικαστές στη Αθήνα και σ’ αυτούς θα απευθυνθούμε σύντομα, με τα ένδικα μέσα που δικαιούμεθα, αλλά θα προσφύγουμε και σε όλα τα διεθνή όργανα προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Είναι αδιανόητο και άξιο έρευνας ότι η παραπάνω «διορθωτική» Απόφαση δέκα φύλλων(!!!), άλλαξε σχεδόν τα πάντα και εκδόθηκε «για να ικανοποιήσει» τις καραμπόλες των δυσαρεστημένων κομματικών υποψηφίων των συνδυασμών των κ. Καμίνη και Κακλαμάνη (σύμφωνα με δημοσίευμα της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ Πέμπτη 23/12/2010 προσέφυγαν ΕΞΩΝΟΜΙΚΩΣ στο Πρωτοδικείο για να πετύχουν διορθωτική απόφαση!).

Παραβιάστηκε όμως η δημοκρατική ευαισθησία, η αξιοκρατία και η ισοδυναμία της ψήφου έτσι ώστε να παρουσιάζεται σήμερα, σε δόξα της Δικαιοσύνης και της Δημοκρατίας, το φαινόμενο οι συνδυασμοί με λιγότερες ψήφους να παίρνουν περισσότερες έδρες, πράγμα που συνέβαινε σε άλλους χρόνους και άλλα καθεστώτα. Ιδού και τα νέα μαθηματικά:
Το 7,5% (1 έδρα) είναι μικρότερο του 5,8% (Συνασπισμός & 2 έδρες).
Το 7,5% (1 έδρα) ισούται με το 5,29% (Χρυσή Αυγή & 1 έδρα) και με το 2,87% (Ανταρσία & 1 έδρα)!

Ευτυχώς όμως προλαβαίνουμε ακόμη! Λίγες ώρες πριν ο κ. Καμίνης από «συνήγορος του πολίτη-Καμίνης» γίνει «δήμαρχος-Καμίνης», τον καλούμε να τοποθετηθεί επί της ουσίας των πραγμάτων και να μας συμβουλεύσει με ποιον τρόπο θα αντιμετωπίσουμε αυτό το δικαστικό πραξικοπηματάκι που «κουρεύει» το δημοτικό συμβούλιο της πόλης κατά έναν σύμβουλο και κλέβει την ψήφο 14.500 πολιτών της Αθήνας.

Στρεφόμαστε βεβαίως και προς τον κ. Φώτη Κουβέλη και τον παρακαλούμε να μας πει την πολιτική του γνώμη και ει δυνατόν να μας συνδράμει νομικώς όπως κάνει σε κάθε καραμπινάτη περίπτωση καταπάτησης πολιτικών δικαιωμάτων.

Η λεγόμενη «Κοινωνία των Πολιτών» (από την οποία προέρχεται κατά δήλωση του ο κ. Καμίνης) παρακολουθεί και αναμένει με τα μάτια ορθάνοιχτα.

ΕΜΕΙΣ ΠΑΝΤΩΣ ΘΑ ΤΟ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.


Κατά τ' άλλα οι πολιτικάντηδες μας ενδιαφέρονται να μάθουν γιατί γυρίζουμε την πλάτη μας στην πολιτική και γιατί δεν πάμε να ψηφίσουμε! Όριστε! Πήγαμε! Ο νόμος σου, Ραγκούση, επιτρέπει την εκπροσώπηση μας ή είμαι υποχρεωμένος να ψηφίζω μόνο κομματόσκυλα στις εκλογές;

Αγαπημένο...

Ανούσια ερωτήματα

Πότε είναι η σωστή στιγμή να εγκαταλείψεις; Όταν δεν υπάρχει πια ουσία και ενδιαφέρον, τι πρέπει να κάνεις; Να συνεχίσεις να παλεύεις μέχρι να φτάσεις στο σωστό αποτέλεσμα ή να εγκαταλείψεις και να ασχοληθείς με κάτι άλλο;

Κάποτε

Κάποτε υπήρχε μια αγνή, καθαρή κοπέλα που ζούσε στην ανατολή. Την ενδιέφερε το πνεύμα και η τέχνη. Πήγαινε τακτικά και έβλεπε τα φημισμένα μπαλέτα με τα πενιχρά της έσοδα, είχε διαβάσει όλα τα κλασσικά βιβλία της ρωσικής και γαλλικής λογοτεχνίας, είχε πνευματικές αναζητήσεις που αφορούσαν την κοινωνία και την θρησκεία και είχε καταφέρει να κάνει πολλά πράγματα, που έμοιαζαν ακατόρθωτα, πραγματικότητα. Έτσι λοιπόν, ήρθε στην δύση.

Πέρασε δύσκολα, γιατί δεν μπορούσε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Είχε πρόβλημα με το φαγητό, γιατί η λιτοδίαιτη διατροφή της ταράχτηκε όταν είδε όλη την αφθονία της τροφής γύρω της. Μέχρι και το νερό της έμοιαζε περίεργο στην γεύση. Προσαρμόστηκε σιγά-σιγά και για αρχή ανακάλυψε τις φίρμες στα ρούχα και αποφάσισε πως πλέον δεν είναι το αναγκαίο και καλό, αλλά πως το ακριβό είναι και αναγκαίο. Άρχισε να αλλάζει τα πάντα γύρω της.

Σταμάτησε να μιλάει την γλώσσα της. Σταμάτησε τις πνευματικές αναζητήσεις της. Σταμάτησε να διαβάζει και αφιερώθηκε σε έναν μόνο σκοπό. Το κέρδος. Το χρήμα. Αυτό που θα της έδινε περισσότερα υλικά αγαθά. Έπαψε να ανταγωνίζεται τους άλλους πνευματικά. Έπαψε να θέλει να είναι η καλύτερη από όλους στην επιστήμη της. Ήθελε μόνο να έχει το καλύτερο κινητό, τα καλύτερα ρούχα, το καλύτερο λάπτοπ. Δεν ξέρω αν αυτή η κοπέλα είναι ευτυχισμένη. Το πιο πιθανό είναι. Η υλική ευτυχία είναι κι αυτή ευτυχία. Ξέρω όμως πως στα μάτια μου έχασε την λάμψη της και την αγνότητα της. Έχασε όλα αυτά που κάποτε αγάπησα.

Παράλληλα, κάποτε υπήρχε ένας νέος που ζούσε στην δύση. Ήταν διεφθαρμένος ηθικά και άπληστος ως το κόκκαλο. Είχε καιρό εγκαταλείψει το διάβασμα και την μουσική που τόσο αγαπούσε. Θύμα της διαφήμισης και του κόσμου της κατανάλωσης, έψαχνε για το πιο ακριβό κινητό. Έψαχνε για τα πιο ωραία ρούχα. Ανέβαζε τα όρια της πιστωτικής κάρτας στα ύψη και κάλυπτε τις υπερβάσεις με καταναλωτικά δάνεια. Και τότε ήρθε η συμφορά. Και την μια συμφορά πάντα ακολουθούν κι άλλες.

Πέρασε δύσκολα, γιατί δεν μπορούσε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Πέρασαν μέρες ολόκληρες που το φαγητό ήταν ελάχιστο ή και καθόλου. Πέρασαν μέρες που η τροφή ήταν μόνο μια σοκολάτα. Νερό τουλάχιστον υπήρχε. Προσαρμόστηκε σιγά-σιγά και ανακάλυψε πως το σημαντικό βρίσκεται στην ψυχή την ίδια και το πνεύμα. Άρχισε να σιχαίνεται τα υλικά αγαθά που είχαν συγκεντρωθεί όλον αυτόν τον καιρό. Άρχισε να βλέπει ποιες σχέσεις ήταν πραγματικά σημαντικές και ποιες στηρίζονταν μόνο στο συμφέρον και στην ανταλλαγή.

Άρχισε να ανακαλύπτει πάλι την γλώσσα του, μέσα από την λογοτεχνία. Άρχισε να ακούει και πάλι την μουσική που πάντα λάτρευε. Έπαψε να ανταγωνίζεται τους άλλους σε υλικά αγαθά. Έπαψε να τον ενδιαφέρει να είναι το κέντρο του κόσμου. Ξέρω πως αυτός ο νέος είναι δυστυχισμένος. Ξέρω πως έχει μετανιώσει για πολλά από τα λάθη του. Ξέρω όμως πως θα γίνει ευτυχισμένος και πάλι, γιατί η ευτυχία κρύβεται στα μικρά, στα αναγκαία, στα όμορφα και αυτά αναζητεί τώρα.

Ήταν κάποτε δυο διαφορετικές ψυχές που ήθελαν να είναι μαζί. Ήταν τόσο διαφορετικές όμως και δεν τα κατάφεραν. Στην διάρκεια που ήταν μακρυά, η μία προσπάθησε να μοιάσει στην άλλη. Και όταν ξανασυναντήθηκαν, είχαν αλλάξει θέσεις και παρέμειναν διαφορετικές. Τελικά ποτέ δεν θα ήταν μαζί.

Spy vs Spy :-)

Dedicated! :-D

Στο Bελιγράδι για την συναυλία των Guns n' roses

Έσκασε ένα πρωί στο facebook η ενημέρωση για μια εκδρομή στο Βελιγράδι για την συναυλία των Guns n' roses. Άρχισε να τριγυρνάει στο μυαλό μου, αλλά έλεγα άστο. Τελικά όπως ήρθαν τα πράγματα αποφάσισα πως μπορώ να πάω χωρίς να έχω υψηλό και άμεσο κόστος στην δουλεία και στα χρήματα.

Έκλεισα το μαγαζί Τετάρτη βράδυ και ξεκινήσαμε με το ΙΧ της Λ. και του Γ. για Θεσσαλονίκη. Ο Γ. είχε επιστρέψει το πρωί από τα Χανιά και δεν είχε κοιμηθεί καθόλου. Την ώρα της αναχώρησης δεν περπατούσα πλέον, πέταγα! Ο Γ. τα έφτυσε κάπου στην Λάρισα. Όταν άκουσε τα διακόσια Αφρό που ζήτησε ο ταρίφας να μας πάει επάνω συνήλθε...Φτάσαμε μέχρι την Κατερίνη. Εκεί αφήσαμε το αυτόκίνητο στον σταθμό τον ΚΤΕΛ και φύγαμε με άλλον ταρίφα για Θεσσαλονίκη.

Φτάσαμε ακριβώς στην ώρα μας στον Λευκό Πύργο. Πιάσαμε γαλαρία και ξεκινήσαμε για Βελιγράδι. Κλασικοί σχολαστικοί έλεγχοι στα σύνορα στα Σκόπια και χαρούμενος που δεν αφήσαμε ούτε αφρόσεντ εκεί. Περάσαμε τα σύνορα της Σερβίας και σταματήσαμε για φαγητό. Στρογγυλό ψωμί γίγαντας με το πιο τέλειο ζαμπόν που έχω φάει και kajmak. Σιγά-σιγά φτάνουμε στο Βελιγράδι.

Σταματάμε έξω από το ξενοδοχείο Slavja και το κόβουμε με το πόδι για το κάστρο του Kalemegdan. Πρέπει να συναντήσω την S. στο ίδιο ακριβώς σημείο που την είχα συναντήσει στα κλεφτά πριν από δύο χρόνια. Τώρα μπορώ να την συναντήσω άφοβα. Είναι και πάλι εντυπωσιακή και έχει σταυρωμένα τα χέρια της στο στήθος της, όπως και τότε. Στέκεται μόνο στην απέναντι γωνία. Ανεβαίνουμε στο κάστρο και κόβουμε μια βόλτα. Δυστυχώς ο χρόνος είναι λίγος και ξανακατεβαίνουμε τον πεζόδρομο της Knez Mihailova και ψωνίζουμε μερικά σουβενίρ και βιβλία (το δεύτερο του Momo Kapor που δεν είχα και του Ivo Andric που έχει κερδίσει Νόμπελ λογοτεχνίας). Χαιρετώ την S. και υπόσχομαι να ξαναβρεθούμε και πάλι σύντομα.

Το λεωφορείο μας περιμένει και ξεκινάμε για το Beogradska arena. Απ' έξω κι από μέσα το κτίριο είναι εντυπωσιακό και τεράστιο. Η συναυλία ξεκινάει με τους Σέρβους Night Shift που παίζουν διασκευές ξένων κομματιών με ροκ χροιά. Ανεβαίνουν οι Danko Jones και αν και είναι μόνο τρεις γεμίζουν με σκληρό ήχο την αρένα.

Ανυπόμονα ο κόσμος περιμένει τους GnR να εμφανιστούν. Κι όταν γίνεται αυτό η αρένα παίρνει φωτιά. Είναι στα αλήθεια η καλύτερη συναυλία που έχω δει. Ο κόσμος (είδα εκτός από Σέρβους, Μαυροβούνιους και Βούλγαρους), η αρένα, το γκρούπ ήταν όλα φανταστικά! Ένα μεγάλο πάρτι.

Γυρίζουμε στο λεωφορείο και μετά από μια μικρή αναμονή (υπήρχαν τρία πάσα για τα παρασκήνια και οι τυχεροί το παράκαναν με την επίσκεψή τους) ξεκινάμε για την πατρίδα (ή για μένα, φεύγουμε από την πατρίδα;) Λαγοκοιμάμε στο λεωφορείο ανάμεσα σε μικρές στάσεις και ελέγχους στα σύνορα. Φτάνουμε στην Θεσσαλονίκη.

Εκεί ξεκινάει άλλο ταξίδι. Παίρνουμε με την Λ. και τον Γ. το ΚΤΕΛ για Κατερίνη. Με το αυτοκίνητο πάμε στην πλατεία Ελευθερίας και τρώμε τον τελειότερο γύρο έβερ! Ένα καφεδάκι και ξεκινάμε. Ο Γ. εξακολουθεί να νιώθει χάλια και τελικά με αφήνουν στον σταθμό του προαστιακού στους Νέους Πόρους. Εκείνοι έχουν χρόνο να μείνουν μια μέρα εκεί. Εγώ πρέπει να επιστρέψω στην Αθήνα για δουλεία. Με τον προαστιακό φτάνω στην Λάρισα και βγάζω εισιτήριο για Αθήνα. Φτάνω τα μεσάνυχτα σπίτι και φεύγω για δουλεία.

Έχουν περάσει τόσες μέρες και ακόμα έχω τις εικόνες που είδα στα μάτια μου. Ακόμα ακούω τους ήχους στα αυτιά μου. Ξέρω πως νιώθω πολύ ευτυχισμένος όταν είμαι στο Βελιγράδι. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, απλά συμβαίνει. Εύχομαι σύντομα να βρεθώ και πάλι εκεί που ο Σάβα συναντάει τον Δούναβη...

Ark Festival

Θα είμαι εκεί την δεύτερη μέρα. Και είμαι πολύ χαρούμενος γιατί:

• Μετά από 45 συνεχείς μέρες εργασίας, θα πάρω ρεπό.
• Θα δω επιτέλους ζωντανά την Μόνικα.
• Θα ξαναδώ Maraveyas Ilegal.
• Θα δω Xaxakes. Monte Carlo, Monte Carlo, Monte Caaarlo
  
• Θα ξαναπιάσω στα χέρια μου,την φωτογραφική μου μηχανή. Ελπίζω να μην φάω κανένα άκυρο στην πόρτα μόνο...

Δυστυχώς δεν θα δω την Μπάρσα που παίζει με τον βάζελο. Θα διαμαρτυρηθώ στην UEFA που βάζει τα παιχνίδια του champions league την ίδια ώρα με συναυλίες...

Ανασχηματισμός

Πολύ στην κλάψα το έριξα τελευταία και στράβωσα! Για πάμε λίγο κράξιμο...

Είναι αλήθεια ότι στον πρόσφατο ανασχηματισμό ο Πάγκαλος έμεινε αμετακίνητος γιατί το μνημόνιο απαγορεύει στην κυβέρνηση τα κονδύλια για την πληρωμή του γερανού που θα τον μετέφερε; (το ίδιο ισχύει και για Βενιζέλο;) Μετά τα παλαμάκια και τα συχαρίκια στα αποδυτήρια των Τούρκών, γιατί δεν έγινε υπουργός εξωτερικών ο Νταβούτογλου και έγινε ο Δρούτσας; Έτσι κι αλλιώς δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις μέσα στο γήπεδο ποιος ήταν ο δικός μας υπουργός (αυτός που φορούσε το κασκόλ της εθνικής μας δεν ήταν;)

Δηλώνω πως διαφωνώ κάθετα με διορισμό της Μις Πράντα (πάγια θέση) και την διατήρηση στην θέση της, της "επιτρόπου" (πάλι πάγια θέση). Να απομακρυνθούν άμεσα!

Handlebars...

Το είδα ένα βράδυ που δούλευα στην τηλεόραση! Το πιο γαμάτο κομμάτι που έχω ακούσει τους τελευταίους μήνες, στιχουργικά και μουσικά και από τα καλύτερα βίντεο που έχω δει γενικά! Κόλλημα!

Knossos

Βρίσκομαι στην Κνωσσό, πάνω από την αίθουσα του θρόνου του βασιλιά Μίνωα. Από κάτω μας δύο αρχαιολόγοι συντηρούν τις τοιχογραφίες και η ηλικιωμένη κυρία (όπως και οι υπόλοιποι) σκύβει για να δει.

Aut viam inveniam aut faciam

Ήρθε ο Αύγουστος και φεύγει σιγά-σιγά και όλα φαίνονται δύσκολα τριγύρω. Σε όλους τους τομείς τα πράγματα πάνε χάλια, αλλά τουλάχιστον δεν πάει παρακάτω. Όποτε ή θα βρω τον δρόμο για να ανέβω ή θα τον δημιουργήσω.

Reactions

Υπήρξαν κάποιες αντιδράσεις για κάποιο προηγούμενο συναισθηματικό πόστ μου... Τι να πω; Αρχή μου είναι να μην σβήνω τίποτα από όσα γράφω. Αυτά ένιωθα και πίστευα, αυτά έγραψα. Δεν μετανιώνω, αλλά ενημερώνω πως το παρελθόν κάποτε τελειώνει. Και το συγκεκριμένο παρελθόν πέθανε και θάφτηκε κάτω από βαριά ταφόπλακα! Παμ' παρακάτου! :-)

Πέντε στόχοι

Μιλούσα με κάποιον στο facebook. Οι γνωστές φιλοσοφικές μεταμεσονύχτιες συζητήσεις. Η κουβέντα το έφερε και είπαμε να βάλουμε από πέντε στόχους ο καθένας μέχρι το τέλος του χρόνου. Οι πέντε δικοί μου:

1. Να κόψω το κάπνισμα (το κομμένο...)
2. Να κολυμπάω ή να τρέχω ή να παίζω μπάσκετ κάθε μέρα
3. Να ταξιδέψω στο εξωτερικό για τρεις τουλάχιστον ημέρες
4. Να καθαρίσω επιτέλους το αρχείο (χαρτόμαζα) από εφημερίδες και περιοδικά που κατέχω (όλα θα πάνε για ανακύκλωση)
5. Να διαβάσω 20 βιβλία (ένα περίπου κάθε βδομάδα)

Μέχρι το τέλος της χρονιάς μένουν 140 μέρες. Απολογισμός τότε!

Πως;

Πως κάνεις μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση, που απέφερε μόνο συμπληρωματικό εισόδημα, σε κάτι μεγάλο; Να επιτέλους κι ένας σοβαρός σκοπός στην ζωή μου...

For my precious

...till the end of my days

Love of my life, sun of my days, moon of my nights, thought of my daytime, dream of my night sleep, my eternal beautiful Lithuanian angel, my precious princess that would make me fight a thousands dragons without any fear just for your heart, with big tears in my eyes right now, that falling like rain, I must set you free as you wish. I will write it in my language, cause that's how I feel it more: Σ'αγαπώ ατελείωτα και παντοτινά.

Ernesto "Che" Guevara

Η αγαπημένη μου φωτογραφία του Che. Αν θυμάμαι καλά, εκεί που την βρήκα έλεγε πως πρόκειται για αυτοπροσωπογραφία.

Goldfish

Λένε πως τα χρυσόψαρα έχουν μνήμη τριών δευτερολέπτων μόνο. Το έψαξα για λίγο και διαπίστωσα πως δεν είναι αλήθεια. Αν όμως ήταν, θα μπορούσα να έχω κι εγώ μια τέτοια μνήμη;

Το κάστρο...

...Έτσι έφτασε σ' ένα τεράστιο κάστρο, πού στο αέτωμα του ήταν γραμμένο: "Σε κανέναν ανήκω και σ' όλους. Πριν μπεις ήσουν εδώ, εδώ θα μείνεις όταν φύγεις."

Just hold on, hold on

I will be the one who loves you till the end of time...

Monika

Δεν πήγα στην συναυλία, δεν έχω ακούσει το καινούριο άλμπουμ, δεν την έχω δει ποτέ ζωντανά, αλλά την φωτογραφία αυτή που βρήκα στο facebook την λάτρεψα! Εύχομαι μια μέρα να μπορέσω να βγάζω κι εγώ αντίστοιχες φωτογραφίες με αυτήν!

Εύγε Πέτρο Μητρόπουλε!

Προσπαθόπουλος...

...είναι το πιο θεϊκό (και αληθινό) επίθετο που άκουσα χθες, μετά την εποχή των (φανταστικών) επιθέτων, Μασταπιάνης και Μουτασφίγκης, που είχε βγάλει ο Ζουγανέλης αν δεν κάνω λάθος...

Είμαστε όλοι Προσπαθόπουλοι και προσπαθούμε για το καλύτερο στην ζούγκλα που λέγεται κι Ελλάδα!

I still love you...

Music to heal the pain...

Red Leaves

Ο αιώνιος λαμπερός Αττικός ήλιος πέφτει πάνω στα κόκκινα φύλλα στην εγκαταλελειμμένη καφετερία δίπλα στον Άγιο Δημήτρη τον Λουμπαρδιάρη...

2ο Kosmos Festival

Χάρη στον Στέλιο (thanks man) μπήκαμε στο τσάμπα στο 2ο Kosmos Festival και συγκεκριμένα την δεύτερη μέρα που μας ενδιέφερε πιο πολύ. Είδαμε Amparo Sanchez, Shantel και Ojos de brujo.

Όταν φτάσαμε η Amparo ήταν ήδη στην σκηνή (πάλι άργησα στο ραντεβού μου...). Είπε κομμάτια από τον καινούριο της δίσκο και μετά από λίγο οι Locomondo ανέβηκαν στην σκηνή και τραγούδησαν μαζί το κομμάτι που είχαν πει και στην προηγούμενη συναυλία των Amparanoia, όταν οι Locomondo έπαιξαν support. Δεν λέει το Destino... :-(

Σκοτάδι στην σκηνή και μετά από λίγο βγαίνει ο Shantel με την μπάντα του. Ο τύπος είναι αγριεμένος και γεμάτος ένταση. Η μουσική του θυμίζει Bregovic αν και τελικά έχει ένα προσωπικό στυλ. Η Jelena μου κλέβει την καρδιά (όπου πάω αγαπάω), κάνα δύο τραγούδια είναι στα ελληνικά και ο Shantel κάνει πολλά stage diving και γίνεται ένα με τον κόσμο. Πολύ κόκα (κόλα) λέει ο Στέλιος.

Τέλος βγαίνουν οι Ojos de brujo. Η Marina για μια ακόμα φορά εκπληκτική! Δεν χορταίνεις να την βλέπεις. Από πίσω μας οι κλασσικές μαλακισμένες που φωνάζουν μαλακίες στα ισπανικά και οι άλλες μαλακισμένες που νομίζουν πως χορεύουν φλαμένκο... Ήμαρτον, βρε ζώα! Εντάξει, μας πείσατε!

Παίρνουμε τον πούλο σιγά-σιγά γιατί πρέπει να πάω και για δουλεία... Τέλεια (όταν είναι και τζάμπα είναι πιο τέλεια...). Αφήνω την καρδιά μου στο κορίτσι του Southern Comfort και αποχωρούμε. Και του χρόνου!

Νανοτεχνολογία

Εμφανίζεται κι άλλος καμένος στην γνωστή πλατεία για να φάει...Με ρωτάει αν ξέρω την νανοτεχνολογία. Του απαντώ πως ναι. Και μου λέει τον λόγο που εδώ και πέντε χρόνια είναι δυστυχισμένος... Έχουν, λέει, εφαρμόσει την νανοτεχνολογία επάνω του. Μου δείχνει κάποια ράμματα στην παλάμη του και μου λέει πως του έχουν εμφυτεύσει μικροτσίπ για να τον ελέγχουν (και εγώ έχω ράμματα στην παλάμη, αποτέλεσμα ποδοσφαιρικού αγώνα στο γυμνάσιο, αλλά μικροτσίπ δεν έχω σίγουρα...)

Μετά βάζει το χέρι μου στον σβέρκο του για να μου δείξει και τις οπτικές ίνες που έχει εκείκαι συνδέουν τον μικροτσίπ με τον εγκέφαλό του. Μου λέει πως μερικές φορές όταν οδηγεί το μηχανάκι του, τον καθοδηγούν από ένα αόρατο κέντρο για το που θα πάει. Σαν ένα αόρατο GPS. Επίσης μου λέει πως αν δεν κάνει κάτι καλά, του προκαλούν πονοκεφάλους. Και πως οι γιατροί αρνούνται πως κάτι τέτοιο έχει συμβεί και πως μια φορά που επέμενε, τον κλείσανε στο Δαφνί για δύο χρόνια...

Ουφ! Ρε όλοι οι καμένοι σ' αυτήν την πλατεία;

17 μήνες...

Χρόνος πού χρειάζεται για εκδίκαση σε ένσταση στο τμήμα παροχων του ΙΚΑ και αφορά εξέταση πού δεν έχει υποδομή το ίδρυμα για να πραγματοποίησει: 17 μήνες. Κατάλαβες, μαλακά Νεοέλληνα γιατί είσαι στο ΔΝΤ και όχι στο G8; Ουστ!

Καμένος...

Πόσο μαλάκας και καμένος μπορεί να είσαι για να παίζεις το πουλάκι σου στις 02:30 το βράδυ στην πλατεία Ελευθερίας με ένα τηλεκατευθυνόμενο αυτοκινητάκι που κάνει αντίστοιχο θόρυβο με πύραυλο Εξοσέτ; ε;

Rachel Weisz

Είδα πρόσφατα το Agora σε θερινό σινεμά. Και έλεγα, βρε που την ξέρω, που την ξέρω...Ψάχνω στο IMDb και βρίσκω πως έπαιζε στο Enemy at the gates του Jean-Jacques Annaud. Απλά θεά! Και στο Agora διαπιστώνει κάνεις, πόσο φανταστικός είναι ο κώλος της...Wow!

Reset

O Μήτσος το έλεγε delete. Εγώ το λέω Reset. Όλα από το μηδέν. Γιατί είναι εμφανές πως ότι έχει ξεκινήσει έχει ξεκινήσει στραβά ή έχει εξελιχθεί στραβά. Και σαφώς ο γιαλός είναι ίσιος, άρα στραβά αρμενίζουμε. Πάμε από την αρχή, για μια ύστατη φορά. Ή θα γίνουμε βάτραχοι ή θα μας πάρει ο Χάρος...

Warren Beaty

Ο Warren Beaty από το "Κ" της "Καθημερινής"...

Απόψε Maraveyas Ilegál

Απόψε Maraveyas Ilegál για να γουστάρουμε και για να πάνε κάτω τα φαρμάκια που μας πότισαν πολλοί και διάφοροι! Αααααχ! Where are you now?

Πόντιος Πιλάτος

Και σκάει μύτη στο μαγαζί, ο πανεπιστήμονας και εφευρέτης και ζητάει μια μπύρα. Αρχίζει να μου λέει τα περίεργα του και κυρίως τι είπε σε έναν παπά. Ο Πόντιος Πιλάτος, του είπε, αρνήθηκε να δικάσει τον Ιησού Χριστό, γιατί ο Χριστός όπως και ο Πιλάτος ήταν Έλληνες και έτσι ο Πιλάτος αρνήθηκε να δικάσει τον πατριώτη του. Όταν του είπα πως ο Πιλάτος, πρέπει να ήταν Ρωμαίος μου απάντησε πως το Πιλάτος δείχνει την καταγωγή του από την Κεφαλλονιά και πως το Πόντιος έμεινε από την μικρή διαμονή του στον Πόντο, πριν πάει στην Ιουδαία... Ας μου δώσει κάποιος ένα ΑΚ47...

My next destination

Σύντομα θα περπατώ δίπλα από αυτόν τον ποταμό. Ελπίζω να έχουν ανθίσει τα κόκκινα λουλούδια όταν φτάσω...

Ταξιτζής-Ναύτης

Το είδα κι αυτό σήμερα το μεσημέρι. Ταξιτζής γύρω στα σαράντα φορούσε μια ξεσκισμένη μπλούζα ναύτη. Μιλάμε για την λευκή μπλούζα με την τετράγωνη λαιμόκοψη σε μπλέ χρώμα... Ήμαρτον!

Έχεις χάσει κάποιον αληθινά;

Κάποιος (κακόβουλος και καραγκιόζης) με ρώτησε αν έχω χάσει κάποιον αληθινά. Λοιπόν ναι. Μου έχει τύχει κι αυτό. Και πολύ πιθανόν να μου ξανατύχει. Γιατί ότι κι αν λέει κάποιος, για περίεργους ανθρώπους όπως εγώ, που κράζω και βρίζω και έχω κακή συμπεριφορά, απαντώ άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

Κανείς δεν έχει μάθει και μάλλον κανείς ποτέ δεν θα μάθει πόσο πόνο άντεξα, πόσες χαζομάρες έκανα, πόσα ψέμματα είπα, πόσες νύχτες έμεινα άυπνος για κάποια που αγάπησα. Άξιζε; Μερικές φορές, όταν βλέπω συμπεριφορές και αντιδράσεις, σκέφτομαι πως όχι. Από την άλλη σκέφτομαι, πως αν δεν το έκανα, αν δεν το προσπαθούσα, αν δεν έδινα τα πάντα μέχρι την ύστατη φορά (πολλές φορές η ύστατη φορά ήταν φορές) θα το μετάνιωνα. Και τελικά δεν θα μάθαινα.

Και τι έμαθα; Έμαθα πως κανείς δεν θα είναι δίπλα σου παντοτινά. Πως οι συνθήκες της ζωής ίσως σε χωρίσουν γενικά από ανθρώπους που αγαπάς. Άλλα η αγάπη που νιώθεις μένει βαθιά μέσα σου παντοτινά. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου που έλεγα παραπάνω.

Και τι μένει να θυμάσαι; Μικρές απίθανες λεπτομέρειες που είσαι ίσως ο μοναδικός που θυμάσαι γιατί είσαι ο μοναδικός που τις βίωσες. Μικρές στιγμές γέλιου, ένα βλέμμα, ένα χαμόγελο, ένας στεναγμός, η υφή και η θερμοκρασία ενός δέρματος που άγγιξες, ένα φιλί που πήρες, μια φράση που άκουσες ψιθυριστά στο αυτί σου.

Μάλλον με πήρε από κάτω πάλι απόψε...

Η Έλλάδα από ψηλά

Η Ελλάδα όπως φαίνεται από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η φωτογραφία είναι του αστροναύτη Soichi Noguchi.

Heart

Τα μικρά χέρια ενός μικρού γλυκού κοριτσιού που γνωρίζω, σχηματίζουν μια μικρή αλλά ζεστή καρδιά...

Welcome to Noworkland (Μηδουλεψονία)

Τις τελευταίες μέρες ακούω για απολύσεις βροχή, γύρω-τριγύρω. Συγγενής μου απολύθηκε, αφού τον προσλάμβανε για δύο βδομάδες και ενώ στο προηγούμενο διάστημα κάνανε το γνωστό κόλπο εξάμηνη σύμβαση, τον πούλο για λίγο και ξανά μανά εξάμηνη σύμβαση.

Φίλος απολύθηκε μετά από δέκα τόσα χρόνια δουλείας λόγω κρίσης (αν και τα αφεντικά του φρόντισαν να αγοράσουν από ένα Audi πριν...)

Εργάζομαι σε δύο δουλείες οι οποίες με πληρώνουν με την ώρα και φυσικά τα ωράρια δεν είναι τα καλύτερα. Μήνα με τον μήνα το εισόδημα όλο και μειώνεται ενώ οι τιμές παραμένουν ίδιες. Και λέω και δόξα τον θεό! :-D

Ο ΓΑΠ είχε δίκιο! Λεφτά υπάρχουν. Και πολλά μάλιστα. Αλλά τα έχουν μαζέψει πάρα πολλοί λίγοι. Το πρόβλημα των μεγάλων εταιριών δεν είναι ότι δεν βγάζουν κέρδη, αλλά ότι βγάζουν κέρδη λιγότερα από αυτά των προηγούμενων ετών. Άλλα μιας και αυτοί ξεκίνησαν με την μεταδοτική απληστία τους την κατρακύλα, ας τους βοηθήσουμε. Χειρότερα δεν θα γίνει! Ενισχύστε τις μικρές Ελληνικές τοπικές εταιρίες, ωρέ! Ούτε φράγκο στους φραγκάτους, ούτε φράγκο στους Γερμανούς και σε όλους τους άλλους που δανείζονται με 1,5 τοις εκατό και μας δανείζουν με 3,5.

Και τι κάνουμε στην Μηδουλεψονία για όλα αυτά; Ενισχύουμε τις εταιρίες στο να κάνουν ανεξέλεγκτα απολύσεις ή να έχουν εργαζόμενους που θα δουλεύουν κατά το δοκούν (καραγκιόζη Παναγιωτόπουλε...), λέμε πως ο ΟΑΕΔ είναι φαλιρισμένος και περιμένουμε την αγορά να δουλέψει ως δια μαγείας. Με τι να δουλέψει, ρε νούμερα; Με αέρα κοπανιστό;

Δώσατε φράγκα στις τράπεζες για να ενισχύσουν την οικονομία με δάνεια ανάπτυξης και αυτές τα καβάντζωσαν για να μην χάσουν την υψηλή κερδοφορία τους. Αντί να τα δώσετε τα φράγκα σ' αυτούς, γιατί δεν τα δώσατε ως έξτρα μισθό και σύνταξη για μια φορά σε όλους τους Έλληνες; Τα χρήματα θα κατέληγαν είτε στην αγορά που χτύπαγε καμπανάκι, είτε στις τράπεζες που έχουν βουλιάξει όλα τα άπληστα νοικοκυριά της χώρας.

Μιας και είπα για έξτρα, πήγατε στις 300 πιο μεγάλες εταιρίες και τους βάλατε έξτρα εισφορά για να δώσετε επίδομα αλληλεγγύης στους φτωχούς και αδύναμους. Μάλιστα μιλήσατε για την πρώτη μορφή αναδιανομής του πλούτου. Και τώρα τι; Δεν δίνεται την δεύτερη δόση και κάνετε τον ίδιο σας τον νόμο πατσαβούρι. Για διαβάστε:

«Σήμερα είναι σημαντική μέρα, καθώς το Υπουργικό Συμβούλιο συζήτησε το πρώτο νομοσχέδιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ», είπε ο κ. Παπανδρέου και πρόσθεσε πως «είναι η πρώτη πράξη τήρησης των δεσμεύσεών μας και μάλιστα με το πρόγραμμα των πρώτων εκατό ημερών».

Αναφέρθηκε στις αρχές του νομοσχεδίου, το οποίο χαρακτήρισε νομοσχέδιο «αναδιανομής και αλληλεγγύης», λέγοντας πως οι αρχές αυτές είναι η στήριξη των ασθενέστερων και της μεσαίας τάξης, αφού «περίπου ένα δισ. ευρώ πηγαίνουν σε δυόμιση εκατομμύρια δικαιούχους, γίνεται αντίστροφη αναδιανομή απ' ότι συνέβαινε επί ΝΔ, στηρίζεται η οικονομία και αναθερμαίνεται η αγορά».

Ο κ. Παπανδρέου είπε ακόμη ότι το νομοσχέδιο είναι «δημοσιονομικά ουδέτερο» (δεν επιβαρύνει τον προϋπολογισμό) και αυτό έχει σημασία με δεδομένη τη σημερινή άσχημη οικονομική κατάσταση. Πρόσθεσε δε, ότι ενισχύει την οικογένεια και εντάσσεται σε σειρά μέτρων, που θα ληφθούν για την ενίσχυση της οικογένειας των ασθενέστερων και της μεσαίας τάξης.
από Το Βήμα

Αν εγώ ήμουν μια από τις εταιρίες που πλήρωσαν την εισφορά, θα σας τα ζήταγα πίσω αφού δεν τα δώσατε (τουλάχιστον τα μισά) σε αυτούς που δια νόμου επιλέξατε να τα δώσετε. Και φυσικά το νομοσχέδιο δεν ήταν δημοσιονομικά ουδέτερο, αλλά επικερδές για τον κρατικό προϋπολογισμό ο οποίος έτσι κι αλλιώς καταρρέει, γιατί πρέπει να πληρώνει ένα σωρό τεμπέληδες, κλέφτες, μιζαδόρους και λαμόγια.

Και η ζωή στην Μηδουλεψονία συνεχίζεται με Γιουροβίζιον, Ντούβλη και Φραπέ στα 4,20 Αφρό (αν και ακούω πως οι τιμές θα πέσουν ακόμα και στην πλατεία Ελευθερίας στον Κορυδαλλό λόγω αναδουλείας...). Και ζήσαμε εμείς κακά κι αυτοί καλύτερα! :-)

Αγάπη

Το βάθος της αγάπης δεν μπορείς να το εκφράσεις ούτε με λόγια, ούτε με σιωπή.

Ξανά Πρωταθλητές!

Πολλοί, με βουλωμένα στόματα, περίμεναν στην γωνία για να ανοίξουν το στόμα τους και να βγάλουν την χολή τους για μια ομάδα που παίζει εξωπραγματικό ποδόσφαιρο. Για μια ομάδα που οι μισοί της παίκτες προέρχονται από τα σπλάχνα της. Για μια ομάδα που τα μέλη της αποφασίζουν για την επόμενη διοίκηση τους, μακρυά από μετοχές και μετόχους. Για μια ομάδα που είναι σχεδόν συνώνυμη με ένα έθνος, αυτό της Καταλωνίας. Για μια ομάδα που κάνει μια πόλη, την Βαρκελώνη, να δονείτε στους ρυθμούς της.

Οι πολλοί με τα βουλωμένα στόματα, περίμεναν το παιχνίδι στην Μαδρίτη που θα έκρινε τον τίτλο. Δεν τους έκατσε και παρέμειναν με βουλωμένα στόματα. Τους έκατσαν, με αντικανονικούς, αντιποδοσφαιρικούς και άνομους τρόπους, τα παιχνίδια με την Ίντερ και άρχισαν να τιτιβίζουν και να αμφισβητούν.

Η τελική απάντηση ήρθε χθες. Ξανά πρωταθλητές, ξανά μια επιτυχημένη χρονιά, με φανταστικό ποδόσφαιρο, που οι πολλοί με τα βουλωμένα στόματα δεν θα το δουν ποτέ τους. Ή θα το δουν, βλέποντας στα κρυφά την Μπάρσα και θα αναρωτιούνται γιατί δεν υποστηρίζουν κι αυτοί μια τέτοια ομάδα.

Και δεν τελειώσαμε εδώ. Στα χρόνια που θα έρθουν παίκτες, μέλη και διοίκηση αυτού του συλλόγου θα καταφέρουμε ακόμα πιο πολλά και θα γράψουμε κι άλλες σελίδες ποδοσφαιρικής δόξας. Κι όταν εμείς, που έχουμε την τύχη να βλέπουμε αυτήν την ομάδα στην τηλεόραση και στα γήπεδα της Ευρώπης, γεράσουμε, θα λέμε στα εγγόνια μας για την μεγάλη Μπάρσα, του Πεπ, του Μέσσι, του Τσάβι, του Πουγιόλ και όλων των άλλων χαρισματικών παιδιών, που μας έκαναν να αγαπήσουμε ξανά το ποδόσφαιρο.

Πρωταθλητές!

Στον τελικό!!!

Μπράβο, Barça! Πάμε μεθαύριο για την κούπα! Να που ακόμα υπάρχουν πράγματα που μου ανεβάζουν την ψυχολογία! Στην φωτογραφία ο Juan Carlos Navarro πριν από το παιχνίδι με το Μαρούσι.

Hundertwasserhaus

Μια φίλη πήγε στην Βιέννη. Είδα σε μια από τις φωτογραφίες της το Hundertwasserhaus. Μ' άρεσε πολύ και έψαξα και βρήκα στο δίκτυο μία καλύτερη.

Απέχω...

Είδα μέσω ίντερνετ όλα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες ώρες και δηλώνω πως απέχω.

• Απέχω από τις αποφάσεις της νόμιμα (εσείς την ψηφίσατε) εκλεγμένης κυβέρνησης έστω κι αν με πλήττουν έμμεσα ή άμεσα. Προσπαθώ να βρω χρήματα και τρόπους να βοηθήσω εμένα και την μητέρα μου, που πλήττεται άμεσα, επειδή αξίζει την βοήθεια μου.
• Απέχω από τις απεργίες και πορείες όλων των συνδικαλιστών-εργατοπατέρων γιατί σκέφτονται μόνο το πως θα γίνουν βολευτές.
• Απέχω από όλη την συνομωσιολογία για το ποιος έκαψε την τράπεζα, γιατί όπως φαίνεται, τίποτα δεν θα αποδειχτεί τελικά, για μια ακόμα φορά.
• Απέχω γιατί δεν δίνω δεκάρα για το αν ο δημόσιος υπάλληλος-ακρίδα-κομματόσκυλο που μπήκε από το παράθυρο, κάνοντας πίπες, χάσει έναν, δύο ή εκατό μισθούς. Αν είχε προσληφθεί αξιοκρατικά ίσως να ήμουν στο πλάι του.
  
• Απέχω από την υπεράσπιση των κεκτημένων ανθρώπων που πηγαίνουν στο περίπτερο να αγοράσουν Espresso (ήμουν αυτόπτης μάρτυρας το πρωί).
• Απέχω από τα συμφέροντα των πολιτικών-επιχειρηματιών-τραπεζιτών. Όσα λεφτά κι αν έχετε παραπάνω, στο τέλος 1,5 x 2 θα πάρετε.
  
• Απέχω από τους νοσταλγούς του Χίτλερ, του Στάλιν ή του Παπαδόπουλου. Ήταν όλοι τους δολοφόνοι.
• Απέχω από την δαμαλό-μιζέρια δεξιά και αριστερά μου. Ζούμε και θα ζούμε, σε έναν ευλογημένο από ομορφιές και καιρικές συνθήκες τόπο, πολύ καλύτερα από πολλούς άλλους λαούς. Κι όποιος θέλει ας μου φέρει αντίρρηση να τον κάνω ρόμπα.
  
• Απέχω από την βλακεία πως δεν υπάρχει κράτος. Το κράτος είμαστε εμείς. Είμαστε τα γρανάζια του. Αν σκάρτοι είμαστε εμείς, σκάρτο είναι και το κράτος μας. Ας γίνουμε καλύτεροι για να έχουμε καλύτερο κράτος. Σκέψου το αυτό, την επόμενη φορά που θα πας να λαδώσεις την εφορία ή την πολεοδομία. Σκέψου το την επόμενη φορά που θα ψηφίσεις τον μέτριο Κωστάκη ή Γιωργάκη για πρωθυπουργό.
  
• Απέχω από την προσπάθεια να σώσω τον κόσμο γιατί απλά δεν σώζεται. Πως να πείσω τον σκυλά, πως τα σκυλάδικα είναι για τον πούτσο; Πως να πείσω το κομματόσκυλο, πως το κόμμα του λέει μαλακίες; Πως να πείσω τον βλάκα, να σκέφτεται έξυπνα στο μέλλον;

Απέχω από πάρα πολλά ακόμα. Δεν ξέρω προς τα που πάω και τι θα γίνει, αλλά ξέρω αυτό που λέει το τραγούδι: Άμα κάτι δεν μου κάνει, απλώς φεύγω μακρυά, δεν ανήκω σε κανέναν, δεν ανήκω πουθενά.

Ποιος φταίει τελικά;

Λέγεται πως όταν οι Πέρσες έφυγαν από την Αθήνα, ο Θεμιστοκλής επίτηδες ενσωμάτωσε τα μάρμαρα από τα μνημεία που κατέστρεψαν οι επιδρομείς, στο βόρειο τείχος της Ακρόπολης, ώστε να είναι ορατά σε όλη την πόλη και να θυμίζουν στους Έλληνες τι θα παθαίνουν αν δεν είναι ενωμένοι.

Μύθος η πραγματικότητα, μου φαίνεται αρκετά σοφό. Εμείς λοιπόν που επιθυμούμε να λεγόμαστε απόγονοι αυτών των μεγάλων ανθρώπων, θα πρέπει γελοιογραφίες και εξώφυλλα σαν και αυτά που μας παρουσιάζουν σαν απατεώνες και σαν επαίτες, να τα κρατήσουμε σαν μνημείο, για να μας θυμίζουν πως αυτά θα παθαίνουμε όταν μας νοιάζει μόνο η πάρτη μας και όχι το καλό του γενικού συνόλου. Πως κάθε φορά που θα ψηφίζουμε σαν δαμάλια, χωρίς να σκεφτούμε, θα μας εξουσιάζουν οι μέτριοι και θα γινόμαστε ο περίγελος του κόσμου. Πως για όλα τα δεινά που τραβάμε αποκλειστικά υπεύθυνοι είμαστε εμείς που τώρα φωνάζουμε για τα σκάνδαλα και για το ποιος έφαγε τα λεφτά μας. Που ήμασταν τόσα χρόνια; Δίναμε εναλλάξ την εξουσία στα δύο κόμματα, που κατηγορούσαμε ότι μας έκλεβαν. Κοροϊδεύουμε και αποκαλούμε τους πρωθυπουργούς μας, Κωστάκη και Γιωργάκη, αλλά αυτοί μας κυβέρνησαν/κυβερνούν.

Οπότε σκάμε και κολυμπάμε και γινόμαστε σοφότεροι. Γιατί όπως έλεγε και ο Edmund Burke:

"The only thing necessary for the triumph [of evil] is for good men to do nothing."

Πιέστε 9

"...Αν επιθυμείτε να ακούσετε τις ηχογραφημένες οδηγίες σε άλλη γλώσσα, παρακαλώ πιέστε 9"
Από αυτόματο τηλεφωνητή, εταιρίας κινητής τηλεφωνίας

Βρε μαλάκες, αν θέλω να ακούσω τις οδηγίες σε άλλη γλώσσα, σημαίνει πως δεν μιλάω Ελληνικά. Πως σκατά θα καταλάβω ότι πρέπει να πατήσω 9; Λες το "πιέστε 9" να περιέχει "διεθνείς" λέξεις σαν το "καλημέρα", το "σουβλάκι" και το "μαλάκας" και δεν έχω πάρει χαμπάρι;

Το site του μήνα: Μάιος 2010

LiveModern

Στο LiveModern, θα βρείτε πολύ όμορφες ιδέες για τον σχεδιασμό κατοικίας και για την διακόσμηση. Χαζεύω και μόνο που βλέπω τις φωτογραφίες. Πόσο όμορφα πράγματα μπορεί να κατασκευάσει ο άνθρωπός τελικά;

Πρωτομαγιά

Πρωτομαγιά στην Αθήνα το 2010. Φωτογραφία του REUTERS, δημοσιευμένη στην El País.

Το κατάλαβες τώρα;

Στην εθνικοποίηση τριών εταιρειών ηλεκτρικής ενέργειας -μιας γαλλικής, μιας βρετανικής και μιας βολιβιανής- προχώρησε το Σάββατο ο πρόεδρος της Βολιβίας Έβο Μοράλες. Με την κίνηση αύτή το κράτος ελέγχει το 80% της παραγωγής και στοχεύει στον πλήρη έλεγχο του τομέα, δήλωσε ο ίδιος.

Όπως ανακοίνωσε ο πρόεδρος της εθνικής εταιρείας ηλεκτρισμού, οι εταιρείες που εθνικοποιούνται είναι η Corani (η οποία ελεγχόταν από την Inversiones Econergy Bolivia SA, θυγατρική της γαλλικής GDF Suez), η Guaracachi (θυγατρική της βρετανικής Ruelec PLC) και η Valle Hermoso (της βολιβιανής κοινοπραξίας Bolivian Generating Group).

από in.gr

Σχετικό με αυτό που έλεγα χθες. Αυτό λέγεται Σοσιαλισμός, Γιωργάκη και λοιποί! Και συμβαίνει σήμερα! Δεν ανήκει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Κάποιοι παλεύουν ακόμα για τα συμφέροντα της χώρας τους και των πολιτών τους. Εσύ;

Άλλαξε το όνομα σου!

Σύμφωνα με το λεξικό Μπαμπινιώτη, "Σοσιαλισμός είναι η θεωρία και το σύστημα κοινωνικής οργάνωσης, όπου τα μέσα παραγωγής και κατανομής των αγαθών κατέχονται και ελέγχονται από κοινωνικές ομάδες ή το κράτος και όχι από ιδιώτες, οπότε η ατομική ιδιοκτησία και η κατανομή του εισοδήματος υπόκεινται στον κοινωνικό έλεγχο, κατ' αντιδιαστολή προς τον καπιταλισμό και τον φιλελευθερισμό."

Δεν λέω αν αυτό είναι καλό ή κακό, αφού και μόνο από φετίχ, σε όλους μας αρέσει να κατέχουμε διάφορα πράγματα. Απλά εδώ και αρκετά χρόνια αναρωτιέμαι γιατί το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα εξακολουθεί να έχει στην ετικέτα του το παράγωγο της λέξης Σοσιαλισμός. Πότε ήταν η τελευταία φορά που ήταν στην εξουσία και έκανε κάποια κρατικοποίηση;

Αν κύριοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ πιστεύετε στον Σοσιαλισμό, να τον κάνετε πράξη. Αν όχι, να αλλάξετε όνομα!

Καλλικράτης και Νίκαια

Ένωση Νίκαιας και Ρέντη σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης. Οι κάτοικοι του Ρέντη και ο δήμαρχος μάλλον είναι αρνητικοί σ' αυτό. Ψάχνοντας στο ίντερνετ πολλοί λένε πως ο "πλούσιος" Ρέντης δεν ταιριάζει με την "φτωχή" Νίκαια, πως ο Ρέντης πρέπει να ενωθεί με τον Πειραιά και ετοιμάζουν δημοψήφισμα. Μαγκιά τους!

Προσωπικά, νομίζω πως το όλο κόλπο έχει να κάνει για να σιγουρευτεί το ΠΑΣΟΚ, πως θα καταφέρει να πάρει τον δήμο Νικαίας μέσω του νέου διευρυμένου δήμου, από το ΚΚΕ. Πιθανόν θα προσπαθούσαν να κάνουν ένωση με τον Κορυδαλλό (στον χάρτη φαίνεται πιο λογικό) , αλλά αυτό είναι αδιανόητο.

Σε κάθε περίπτωση, σαν ανώμαλος, τοπικιστής και άρρωστος Νικαιώτης, δεν νομίζω πως έχουμε οποιαδήποτε σχέση με τους καρναβαλιστές και τους γκλαμουράτους. Έχουμε διαφορετική ταυτότητα, καταβολές και καταγωγή. Ανόμοια πράγματα δεν ενώνονται! Ενώστε όλους τους φλώρους μαζί κι αφήστε μας στην ησυχία μας. Κι αν δεν μας γουστάρετε, δώστε μας ανεξαρτησία!

Κυνηγώντας το τίποτα

Wow! Πέρασε τόσος πολύς καιρός από τότε που έγραψα εδώ! Οι τύποι στο Parla.cat θα πρέπει να με χρυσοπληρώσουν που τους έχω site του μήνα για τόσους μήνες (αν και έχει ξαναγίνει λόγω τεμπελιάς...).

Τι έκανα όλον αυτό τον καιρό; Τίποτα σπουδαίο, τίποτα που να αξίζει. Επιβιώνω απλά. Ακόμα κι αυτό όμως έχει την αξία του. Έχω πάρα πολύ ελεύθερο χρόνο. Μερικές φορές μοιάζει χαμένος. Μερικές φορές όμως καταφέρνω και φτάνω στα πιο βαθιά σημεία του μυαλού μου και της ψυχής μου. Και ανακαλύπτω. Ανακαλύπτω αυτό που δεν θέλω να είμαι. Ανακαλύπτω αυτό που θα ήθελα και μπορώ να είμαι.

Πάντα παρατηρούσα τους ανθρώπους. Τις πράξεις τους, τα λόγια τους και τις αντιδράσεις τους. Όλον αυτό τον καιρό, όχι απλά τους παρατήρησα, τους πέρασα από το μικροσκόπιο. Πόσο εύκολο είναι τελικά να ψυχολογήσεις τον άλλο, αρκεί να το κάνεις... Πόσα πράγματα έμαθα αυτόν τον καιρό... Πόσοι είναι αυτοί που εκτιμούσα και δεν αξίζουν ούτε ροχάλα και πόσοι είναι αυτοί που θα έπρεπε να είμαι δίπλα τους σαν αδελφός, αλλά παρέμεινα απλός γνωστός.... Πόσο τυφλός υπήρξα...

Έρχονται πρωινά που δεν θέλω καν να σηκωθώ από το κρεββάτι μου και το μόνο που κάνω είναι να αναβάλω τα πάντα. Ακόμα και τα πιο επείγοντα. Νιώθω πως έχω περάσει αρκετά. Νιώθω κουρασμένος. Δεν κυνηγάω τίποτα. Απλά θέλω να τελειώσει κι αυτή η μέρα.

Νιώθω πως μια φάση είναι και θα περάσει κι αυτή. Θα είμαι πιο δυνατός και θα πράττω περισσότερο, από το να λέω μόνο τι θα πράξω. Αυτό σημαίνει ωριμάζω; Ή είναι απλά αυτοκάθαρση που λέει και ο φίλος ο Έντι; Θα δείξει, ε;