Βασίλης

Έφτιαξα μια λίστα στο Spotify με τα αγαπημένα μου τραγούδια από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Κάποια πρωινά Κυριακής, όπως σήμερα, βάζω την λίστα να παίζει. ενώ καθαρίζω το σπίτι. Και τραγουδάω δυνατά. Και νιώθω καλά. Όπως τότε που ήμουν παιδί και ο Βασίλης ήταν το πρώτο μου άκουσμα. Και τότε τα πιο πολλά τραγούδια ίσως να μην είχαν νόημα, λόγω έλλειψης εμπειριών. Τώρα όμως, μου λένε τόσα πολλά. Σ' ακολουθώ...

Πρωινό

Είδα την ομορφιά και την ασχήμια μέσα σε ένα πρωινό. Ήρθε και χαμογέλασε. Χαμογέλασε πολύ. Όλα ήταν ωραία. Μετά έγινε το άλλο και δεν μπορώ να χαλαρώσω τους μύες στο σαγόνι μου. Και νιώθω τα δόντια να σφίγγουν πιο πολύ. Και πιο πολύ. Και πιο πολύ. Και σκέφτομαι μήπως ήρθε η ώρα να γίνω το σφυρί. Και σκέφτομαι μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξω λίγα πράγματα στην ζωή μου. Και σκέφτομαι εκείνη ξανά. Θα μπορούσα να το έχω ρίξει στην αγιαστούρα. Μερικές φορές λέω "Βλέπεις Θεε; Βλέπεις;" Θα μπορούσα να γίνομαι λιώμα όπως όλοι αυτοί τριγύρω μου. Αλλά θέλω το μυαλό μου καθαρό. Νιώθω πως τα χάνω μερικές φορές. Μιλάω στον εαυτό μου. Μετά πάλι, βαδίζω με βήμα αγέρωχο. Και νιώθω πιο δυνατός από οτιδήποτε. Και ξανά πάλι με ρίχνει ένα τραγούδι. Και σκέφτομαι εκείνη ξανά. Και θέλω να τα γράψω όλα αυτά. Και θέλω να πω γαμιέστε.  Και δεν κάνω τίποτα. Και μετά τρέχω με την ψυχή στο στόμα. Και σκέφτομαι αυτούς που δεν μου έδωσαν μια αγκαλιά. Δεν μου είπαν μια καλή κουβέντα. Δεν μου είπαν τι ξέρουν. Μόνο με άφησαν ξέροντας όσο πολύ πονάω. Και θέλω να τους συγχωρήσω γιατί έτσι μου είπαν οι φιλόσοφοι μου. Αλλά δεν μπορώ. Και νιώθω άσχημα που δεν ακούω τους φιλοσόφους μου, που πάντα έχουν δίκιο. Δεν ξέρω τι θα γίνει, δεν ξέρω τι θα κάνω. Ελπίζω το πρωινό αύριο να είναι λίγο καλύτερο.

Στα όνειρα ξανά

Με ονειρεύτηκες ποτέ; Εγώ ναι. Μια φορά ήσουν μέσα στο σπίτι μας, καθισμένη στην μαύρη καρτέλα, μπροστά στην κουζίνα και έκλαιγες. 

Σήμερα είχα ρεπό από την δουλειά. Μια μέρα απραξίας και κατάθλιψης. Αυτές οι μέρες που δεν βγαίνω από το κρεβάτι. Έξω σκατόκαιρος. 

Σε ονειρεύτηκα ξανά. Ήσουν με την Leonor σε ένα παγκάκι. Καθισμένες με περιμένατε. Ήρθα κοντά. Σε κοίταξα με έκπληξη. Αρχίσαμε να περπατάμε και μια ακόμα κοπέλα ήταν μαζί μας. Σε έχασα. Σε είδα ξανά. Ήσουν όμορφα ντυμένη με ένα άσπρο κοντό φόρεμα και στο λαιμό σου είχες ένα μακρύ όμορφο μαντήλι. Έσερνες μια άσπρη βαλίτσα. Σε ρώτησα αν φεύγεις. Μου είπες ναι. Στάθηκες πάνω σε ένα τοιχάκι. Ήρθα κοντά σου. Σε αγκαλιάσα στα μπούτια. Το πρόσωπο μου ακουμπούσε στην κοιλιά σου. Ήταν τόσο όμορφα. Ξύπνησα. 

Παιχνίδια του μυαλού ενός τρελού που λέει και το τραγούδι. Πόσο μου λείπεις.