Α.Κ. #2

Όσο κερδίζει ο άνθρωπός, από την μια μεριά, άλλο τόσο χάνει από μιαν άλλη. Τόσα κερδίζεις, τόσα πληρώνεις. Είναι ζήτημα μέτρου και ισορροπίας.

Τι έμαθα (και έπαθα) στην Ίο

Το κείμενο που ακολουθεί ξεκίνησα να το γράφω πέρσι, όταν γύρισα από την Ίο. Τελικά δεν το ολοκλήρωσα και σήμερα μετά από ένα χρόνο ήρθε η στιγμή να  ολοκληρώσω. Η πλάκα είναι πως πολλά που έγραφα πέρσι, τον ίδιο καιρό, ισχύουν...

Έμαθα:

• Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι. Όταν σου πουν να εργαστείς για την σαιζόν, δεν σημαίνει πως θα φύγεις από εκεί πλούσιος. Απλά θα ζήσεις 3+ μήνες έχοντας πάντα στην τσέπη σου χρήματα. Εκτός κι αν το μέρος που θα εργαστείς σου ανήκει.
• Όταν οι κρατικοί μηχανισμοί (εφορία, υγειονομικό κλπ) αποφασίσουν να κατέβουν στο νησί, όλοι οι κάτοικοι το γνωρίζουν, από την ώρα που το πλοίο με το κλιμάκιο ξεκινάει από τον Πειραιά.

• Η αλληλεγγύη μεταξύ αυτών που εργάζονται στο νησί δεν έχει όρια. Κάτι που δεν το βρίσκεις πλέον στις γειτονιές τις Αθήνας. Ίσως γιατί δεν υπάρχουν πια γειτονιές. (Edit 2012 Υπάρχουν και συγκρούσεις για μικροσυμφέροντα)

• Οι φίλοι και οι γνωστοί που αφήνεις πίσω σε ξεχνάνε σε ποσοστό που αγγίζει το 70%. Και μια μέρα γυρίζεις πίσω και όλα καλά. Σαν διάλειμμα.

Edit 2012

•  Κάθε χρόνο σου φορτώνουν  στην πλάτη σου κι άλλα καθήκοντα αν εργαστείς στο ίδιο μέρος.
• Μαθαίνεις από τα λάθη του παρελθόντος και κόβεις τις μαλακίες. Μαγειρεύεις στο σπίτι, δεν βγαίνεις κάθε βράδυ για ποτό, αράζεις πιο πολύ στο σπίτι και διαβάζεις.
• Μίλησα και γνωρίστηκα περισσότερο με ανθρώπους που απλά είχα ένα γεια, όλα αυτά τα χρόνια που πηγαίνω στο νησί ως τουρίστας.

Έπαθα:

• Ηρέμησα. Μακρυά από αυτοκίνητα, φανάρια, τηλεόραση με πάνω από οκτώ κανάλια και "ανέσεις" της καθημερινής ζωής, η ίδια η ζωή γίνεται καλύτερη. Την έβγαλα κάτω με ένα μικρό ψυγείο, μια τοστιέρα, μια φραπεδιέρα και δυό βαλίτσες ρούχα (εκ των οποίων η μισή "έμεινε" πίσω στο νησί. (Edit 2012 Φέτος με πιο πλήρη κουζίνα και μια βαλίτσα ρούχα)
• Έγκαυμα στο γόνατο, από σύρσιμο στα σκαλιά του γαϊδουροδρομου προς το λιμάνι, μετά από τούμπα, που μου κόστισε και έναν τριήμερο πόνο στο άλλο πόδι. Επίσης ένα βαρβάτο κρυώμα που με άφησε στην κυριολεξία άφωνο για δύο μέρες. (Edit 2012 Φέτος ένα κτύπημα στον ώμο, μετά απο χοντρό μεθύσι προς το τέλος της σαιζόν)

Edit 2012

•  Έχασα στην παραλία το δακτυλίδι που φοράω από τα δεκαέξι μου. Βρέθηκε μετά από ένα μήνα σχεδόν από τον Αφγανό που μαζεύει τις ξαπλώστρες στο συγκεκριμένο σημείο. Δόθηκε αμοιβή 50 Ευρώ.

Α.Κ. #1

Στην Κίνα: Δυο χαμάληδες καβγαδίζουνε με λόγια στην αγορά μπροστά σε κόσμο που έχει μαζευτεί γύρω τους και τους παρακολουθεί. Όμως δεν έρχονται στα χέρια, για να χτυπήσει ο ένας τον άλλον. Και ένας Ευρωπαίος που βλέπει κι αυτός τον καβγά, απορεί γιατί ο καβγάς δεν καταλήγει σε ξυλοδαρμό. Ώσπου ένας ντόπιος (Κινέζος) του εξηγεί: -Όποιος θα χτυπήσει πρώτος θα είναι σαν να παραδέχεται πως έχασε την σωφροσύνη του, την σοφία του.

Διάβασε το!

...Τα παιδιά που ξεκινούν για τη ζωή, πρέπει να πιστεύουν σε κάτι, να έχουν κάποιο ιδανικό, πέρα από τον πόθο της οικονομικής επιτυχίας... 

...Είναι ψέμα και μεγάλο λάθος να δίνεται στους νέους η εντύπωση πως είναι αδύνατο να προκόψουν, αν δε χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα, κι εκείνα που δεν είναι αδιάβλητα. Η τιμιότητα είναι το καλύτερο μέσο για ένα νέο που θέλει να επιτύχει στη ζωή του, αν είναι πραγματικά αποφασισμένος να δώσει όλες του τις δυνάμεις στον σκοπό που θα τάξει τον εαυτό του, χωρίς βέβαια τη μονομέρεια που μαραίνει τα νιάτα και την ανθρωπιά του, αλλά και χωρίς να σπαταλάει τις δυνάμεις του σε πολλά και σε τίποτα και να χάνει το κουράγιο του σε κάθε φύσημα αντίξοου ανέμου... 

 (Απόσπασμα από τον επίλογο του Ευάγγελου Α. Παπαστράτου)

Είχα χρόνια να διαβάσω μονορούφι κάποιο βιβλίο. Το συγκεκριμένο όμως με κράτησε και το διάβασα μέχρι την τελευταία σελίδα (εκτός από το κεφάλαιο που μιλούσε με λεπτομέρειες για τον Ερυθρό Σταυρό στην διάρκεια της κατοχής, που αν και ιστορικά ήταν ενδιαφέρον, κούραζε).

Διαβάστε το. Είναι σαν να σας μιλάει ο παππούς σας για το πως τα κατάφερε στα παλιά τα χρόνια. Και στο τέλος θα σας δώσει και πολλές και καλές συμβουλές.

15 Ευρώ από τις εκδόσεις GEMA

Το καλοκαίρι πέρασε...

...και πήγε στο καλό. Ήταν εξαιρετικά και φέτος στην Ίο, αλλά πάλι φτου κι απ' την αρχή. Είμαι πίσω λοιπόν και ψάχνομαι για μία ακόμη φορά. Πλέον όμως είμαι δυνατός και έτοιμος. Ότι πρέπει να γίνει, θα γίνει σύντομα. Αύριο. Τώρα.