Καλύτερος...

Το 2007 υπόσχομαι να είμαι καλύτερος! Τέλειος!

Χριστούγεννα

Γιατί εδώ και χρόνια οι γιορτές μου μοιάζουν με απλές, καθημερινές ημέρες; Είναι μόνο για παιδία; Μα και 'γω παιδί νιώθω. Γεμάτο περιέργεια. Το μόνο που ανακαλύπτω γύρω μου είναι σταρχιδισμός, ηλιθιότητα και ασχήμια. Ο Θεός κρύβεται στην λεπτομέρεια ρεεεε.... Όταν το καταλάβετε όλοι, θα γιορτάσω και 'γω.

Edit απελπισίας!

Γιατί δεν μπορώ να κάνω edit σε κανένα ποστ μου;

We're sorry, but we were unable to complete your request.

Όλο αυτή η μαλακία βγαίνει!

Να την κάνω;

Λέω να την κάνω για wordpress....

Εγκατάλειψη

...Στο ημίδιπλο κρεββάτι, στην πλευρά του τοίχου πεταμένες εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία, ρούχα, cd και dvd. Στο πάτωμα δύο στοίβες με περιοδικά και βιβλία, σακούλες και κουτία απο παπούτσια, γεμάτα με αδιάφορα ψιλοπράγματα και χαρτία. Στον διθέσιο καναπέ, ένα βουνό απο ρούχα, ενώ η ντουλάπες είναι άδειες. Τασάκια γεμάτα με αποτσίγαρα και άδεια πακέτα απο τσιγάρα πάνω στο γραφείο δίπλα απο τον υπολογίστη. Δίπλα στην τηλεόραση, ακόμα μια στοίβα, με μισοδιαβασμένα βιβλία του Κάφκα. Το ημερολόγιο στον τοίχο πάει δύο μήνες πίσω και τα ρολόγια δείχνουν όλα διαφορετική ώρα. Εγκατάλειψη...

Σούπερ κλίκα

Όταν η σούπερ κλίκα και η διαιτησία σε κυνηγάνε απο την αρχή, σε συνδυασμό με την άσχημη εικόνα της ομάδας, είναι λογικό το ποτήρι να ξεχειλήσει. Κάποιοι θα είναι ικανοποιημένοι που έφτασαν στον στόχο τους. Με όργανα, τους Παμπορίδη και Κοττόρο, κατάφεραν επιτέλους να ρίξουν την ομάδα που τελευταία υπόγραψε για την Σούπερ κλίκα. Όσες τιμωρίες και όσες κατηγορίες κι αν μας ρίξετε, εμείς θα είμαστε πάντα εκεί για τον Ιωνικό μας και για την Νίκαια! Ούστ λαμόγια!

Χαλαρά!

Φανταστικός αγώνας!Όταν γυρίσει ο Ετό και ο Μέσι,θα χαθεί τελείως το τόπι!

Πάμε!

...Jugadors, Seguidors,
Tots units fem forca...

Ξουτ!

Ψώφα επιτέλους!Ουστ!

Στίχοι-κόλλημα!

Ξελευθερώνω την ωραία πεταλούδα,
από τη σφραγισμένη γυάλα της,
να σου δανείσει τα φτερά της τα βελούδα,
και τα μεγάλα της.

Γιατί να ψάχνεις τριαντάφυλλα στα στήθη,
αυτών που χάμω τα πετάξανε.
Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι,
αλλιώς τη βάψαμε.

Μεσ'στο δικό σου παραμύθι ξαναβρέσ'το,
το ξεχασμένο μονοπάτι σου,
Και ξαναχάσ'το, ξαναβρέσ'τo, ξαναπέσ'το,
το τραγουδάκι σου.

Χρόνια πολλά!!!

29 Νοεμβρίου 1899 - 29 Νοεμβρίου 2006

Σίντρα

Και τελειώνω με την Πορτογαλία με δύο φωτογραφίες απο την μαγευτική Σίντρα!Μία μικρή πόλη χαμένη στο πράσινο!Ενα απίστευτο μέρος που θα ήθελα να ζώ.Νωχελικοί ρυθμοί,καθαρός αέρας και ησυχία!Στην πρώτη φωτογραφία το castelo dos mouros,χτισμένο απο τους Μαυριτανούς!Στην δεύτερη μια πηγή με πεντακάθαρο νερό και φανταστική αρχιτεκτονική!

Λισσαβώνα 3

Μιας και το blogger συνεχίζει τις κόμπλες του με τις φωτογραφίες,συνεχίζω με μικρά σε μέγεθος ποστ.Εδώ ο Tiverius φοράει το rangers αντιανεμικό του, έχει κρεμασμένο το FC Barcelona τσαντάκι του και χαίρεται γιατί έπεσε πάνω στην έκθεση "Καταλωνία,η χώρα των αντιθέσεων" στο τεράστιο πολιτιστικό κέντρο του Μπέλεμ. Αφού απόλαυσα την Λισσαβώνα, μιά επίσκεψη, έστω και εικονικά, στην αγαπημένη Καταλωνία ήταν ότι έπρεπε!

Κατήφορος

Τι χάλι είναι αυτό; Ξανθόπουλε, κάθε Κυριακή θα έστελνες στην ΕΡΤ παίκτες για να μας πουν τι; Πως μετά το ΟΑΚΑ δεν σταυρώνουμε νίκη; Πως δεν μπορούμε να βάλουμε γκολ; Τι έχετε πάθει, ρε; Ξυπνήστε ή όλοι δρόμο! Άλλοι φόραγαν μαύρα σήμερα,άλλοι είχαν το μαύρο τους το χάλι!

Λισσαβώνα 2

Και καθώς πλησιάζουμε στο ξενοδοχείο μας βλέπουμε το τέλειο πλακάκι στο πεζοδρόμιο, δίπλα σε μία σκάρα υπονόμου."Διατηρήστε τα πεζοδρόμια καθαρά" (αυτή πρέπει να είναι η μετάφραση).Το σκυλάκι παίρνει σαφείς οδηγίες ότι δεν πρέπει να κάνει τα κακά του στο πεζοδρόμιο αλλα στην σκάρα στην άκρη του δρόμου! Απλά τέλειο! :-) Πολιτισμός!

Λισσαβώνα

Στις αρχές του Νοέμβρη πήγα στην Λισσαβώνα.Αν και καθυστερημένα (το blogger μου έχει σπάσει τα νεύρα) ιδού μερικές φωτογραφίες απο εκεί.

Ο τάφος του Βάσκο ντε Γκάμα στο μοναστήρι στην περιοχή Μπέλεμ (μακάβρια αρχίσαμε...)

Το μνημείο των ανακαλύψεων. Πολύ μεγαλοπρεπές!

Η θέα απο την κορυφή του μνημείου των ανακαλύψεων.

Γιατί;

Γιατί κολλάει συνέχεια αυτή η μαλακία;Γιατί μόλις βάλω εικόνα κολλάει το σύμπαν;Γιατί πρέπει να προσπαθώ 5 ώρες για να γράψω ένα ποστ;Γιατί δεν πιάνει το copy-paste σε κείμενο;Βοήθεια!

Με αφορμή ένα όνειρο:update

Έμαθα από τον Γιώργο τον ψηλό για τον Νίκο τον κολλητό μου και για την Ευδοξία!

Ο Νίκος, λέει ασχολείται με οικοδομικές επιχειρήσεις και έφαγε 400 Ευρώ σε μία βραδιά, στο στριπτιτζάδικο και η Ευδοξία είναι παντρεμένη-χωρισμένη με ένα παιδί που το μεγαλώνουν οι γονείς της και πλέον την φωνάζουν Εύα!

Match day

Το Σάββατο ήταν ημέρα αγώνα! Έδωσα ραντεβού με την Χριστίνα στον Πειραιά για να πάμε παρέα στο Καραϊσκάκη, να πάρω το διαρκείας της Εθνικής και μετά για καφέ. Ως συνήθως άργησα τρία τέταρτα! Η Χριστίνα τα είχε πάρει άσχημα και για να την ηρεμήσω υποσχέθηκα να της πάρω ένα προστατευτικό για το καινούριο της swatch. Κατεβήκαμε στο Πασαλιμάνι, προστατευτικό δεν είχε και πήραμε ταξί για το γήπεδο. Πήγαμε στο γκισέ έξω από την Θύρα 17 και πήραμε το εισιτήριο. Κόψαμε μία βόλτα πάνω κάτω στα μαγαζιά. Αν και δεν είμαι Ολυμπιακός, μπήκαμε στο Μουσείο του Ολυμπιακού, κάτω από τις κερκίδες του γηπέδου. Πολύ ωραίος χώρος, φωτεινός αν και περίμενα κάτι περισσότερο. Η τιμή όχι πολύ καλή! 4 ευρώ (στο τεράστιο μουσείο της Μπαρτσελόνα η είσοδος είναι στα 7 ευρώ). Έβγαλα μερικές φωτογραφίες (η κάμερα του κινητού μου μάλλον τα έχει παίξει και βγήκαν άθλιες) και το ίδιο έκανε και η Χριστίνα.

Μετά πήγαμε στο pure red για καφέ. Καθίσαμε σε έναν καναπέ και βλέπαμε το γήπεδο. Είχαν ήδη ξεκινήσει οι προετοιμασίες για τον αγώνα! Κάποιοι υπάλληλοι έβαζαν μπλε και άσπρα χαρτονάκια και προγράμματα του αγώνα στα καθίσματα, το χορτοκοπτικό αυτοκινητάκι έκανε τις τελευταίες βόλτες του στον αγωνιστικό χώρο και τα μάτριξ του γηπέδου έπαιζαν με την σειρά τα βίντεο που είχαν ετοιμαστεί για το βράδυ.

Το απόγευμα ξεκίνησα για το γήπεδο και πάλι. Έβλεπα την βροχή να πλησιάζει. Πήρα έναν ηλίθιο ταρίφα που άκουγε με προσοχή ηλίθιες κρητικές μαντινάδες που έστελναν οι ακροατές του ραδιοφωνικού σταθμού της κακίας ώρας. Αφού κάναμε τον γύρω του Πειραιά δύο φορές, έφτασα στο γήπεδο. Έξω από τον ηλεκτρικό υπήρχε μια μεγάλη χαμογελαστή ομάδα Νορβηγών φιλάθλων. Ανέβηκα την κυλιόμενη σκάλα του σταθμού. Μπροστά μου, ένας Νορβηγός, μου ευχήθηκε καλή τύχη για τον αγώνα και του ανταπέδωσα.

Στην είσοδο της θύρας, τα κορίτσια της Vodafone (μμμμ…) μοίραζαν μπλε καπέλα. Πήρα καφέ και νερό και κάθισα στην θέση μου. Άρχισε να βρέχει όταν η ομάδα μας μπήκε στο γήπεδο για προθέρμανση. Χειροκροτήματα από όλες τις εξέδρες. Ο κόσμος μαζευόταν σιγά-σιγά και η βροχή δυνάμωνε. Πολύ γρήγορα ο αέρας άρχισε να φέρνει την βροχή προς τα καθίσματα! Ο πανικός! Όλοι άρχισαν να ανεβαίνουν προς τα πάνω.

Η βροχή σταμάτησε. Ο διαιτητής βγήκε δύο φορές για να ελέγξει τον αγωνιστικό χώρο. Την πρώτη φορά αποδοκιμάστηκε, ενώ την δεύτερη φορά, όποτε η μπάλα κυλούσε στο χορτάρι ένα “όλε” ακούγονταν από την εξέδρα. Οι ομάδες ξαναβγήκαν για προθέρμανση και μετά από 50 περίπου λεπτά καθυστέρηση ο αγώνας ξεκίνησε.

Στο πρώτο ημίχρονο η εθνική μας έπαιξε καταπληκτικό ποδόσφαιρο. Το χάρηκα πολύ γιατί ήταν η απάντηση σε όλους αυτούς που περίμεναν στην γωνία τον Ότο για να του τα χώσουν και θα άρχιζε το ίδιο βιολί (αυτόν γιατί τον βάζει, αυτόν γιατί δεν τον βάζει, αυτόν γιατί δεν τον παίρνει κλπ) .Ο Γιούρκας ήταν καταπληκτικός! Έκανε καταπληκτικές κατεβασιές, απέφευγε πολύ εύκολα τους Νορβηγούς και ξεσήκωνε την εξέδρα! Οι Νορβηγοί είχαν πολύ καλές ευκαιρίες αλλά ήταν άστοχοι. Το γκολ του Κατσουράνη ήταν απίστευτο!

Στο δεύτερο ημίχρονο οι Νορβηγοί ήταν καλύτεροι! Ήμασταν τυχεροί, αλλά είχαμε και ένα δοκάρι!
Τέλος καλό, όλα καλά! Πάμε για το τρία στα τρία!

A poem

As you fly butterfly,

I see new flavours in the sun..

take my five senses..

discover the sixth..

let's fly together butterfly..

do not be afraid to reach the sun..

take my five senses before we start burning..

my eyes want to see you..

my skin calls for you..

I can be your flower mysterious butterfly..

come and take me...

do not be afraid to reach the sun with me



~M-D~

Impossible is nothing!

Όταν μιλάει η καρδία και η ψυχή, το χρήμα σιωπά. Όλοι μαζί ενωμένοι μπορούμε να καταφέρουμε πολλά. Στον αθλητισμό και στην ζωή…
Ευχαριστούμε! Μας κάνατε και πάλι υπερήφανους!

Η επιστροφή

Γύρισα. Πίκρα. Είμαι στο σπίτι από την Κυριακή το απόγευμα. Δεν είχα όρεξη να ξαναφύγω για Ίο, ούτε να κάνω τίποτα γενικά. Την έχω αράξει στο σπίτι και δεν κάνω τίποτα. Μόνο καθαριότητες με το σταγονόμετρο. Αρχίζει μια δύσκολη περίοδος. Δεν υπάρχουν πολλά φράγκα, ούτε πολύ όρεξη να κάθομαι να ασχολούμαι με ηλίθιους στον περίγυρο μου. Αλλά όπως είπα και στο προηγούμενο ποστ, ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας των αλλαγών. Γι’ αυτό έχω όρεξη!

Μου έφτιαξε πολύ η διάθεση που ο Ιωνικός πήρε μέσα στο Ο.Α.Κ.Α το διπλό από τον Παναθηναϊκό. Είναι φοβερό το συναίσθημα να σου λένε όλοι πως είσαι κάθε χρόνο για βήτα εθνική και να τους χαλάς τα πάρτι και τις γιορτές (Θυμηθείτε και την γιορτή της Α.Ε.Κ. πριν λίγα χρόνια που τους την χάλασε ο Νατσούρας) και να μένεις όρθιος. Περιμένω να δω και την συνέχεια…

Αυτό που με χάλασε είναι που θέλουν από το υπουργείο παιδείας να μάθουν τούρκικα στα σχολεία μας. Δεν γνωρίζω αν αφορά μόνο την μειονότητα στην Θράκη. Νομίζω όμως πως πρέπει πρώτα να μάθουν ελληνικά (όχι μόνο την μειονότητα, αλλά σε όλα τα ελληνόπουλα) και μετά ας τους μάθουν και σουαχίλι. Μάθετε στα παιδιά την γλώσσα τους, την ιστορία τους και τον πολιτισμό τους και μετά δώστε τους τα απαραίτητα εφόδια για να καταξιωθούν στην ζωή (τα τουρκικά είναι σαφώς ένα από τα μεγαλύτερα εφόδια!) Βρε ουστ και πάλι!

Περισσότερα για τις διακοπές μου και φωτογραφίες σύντομα…

Κλειστόν λόγω διακοπών

Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της ξεκούρασης, ο Σεπτέμβρης της αλλαγής. Καλό καλοκαίρι!

Βαρέθηκα

Βαρέθηκα τα πολλά που τις ελπίδες στερεύουν,
τα μεθυσμένα τα βράδια τις αναμνήσεις που φέρνουν,
όσα καλά μου ´χουν τύχει μόνο για λίγο να μένουν,
να βλέπω άχρηστες μέρες να περνάνε να φεύγουν.
Βαρέθηκα να μετράω λίγα σωστά, πολλά λάθη,
να καίγονται τα όνειρά μου πρώτα καπνός, μετά στάχτη,
Βαρέθηκα να πολεμάω σε μια άνιση μάχη,
βλέπω το μέλλον μου σ´ανθρώπους που πέθαναν μονάχοι.
Βαρέθηκα να μη μπορώ ποτέ σε κάτι να ελπίζω,
το χρώμα που ´χουν οι μέρες μου να ´ναι πάντα το γκρίζο.
Βαρέθηκα και τη γνώμη που έχουν οι άλλοι για μένα,
μα το μυαλό μου αντέχει ακόμα και με σπασμένα τα φρένα.
Βαρέθηκα όλους αυτούς που προσκυνάνε το χρήμα,
μόνοι χωρίς αντίδοτο σε ένα λάκκο με φίδια
Βαρέθηκα τους δήθεν φίλους που χτυπάνε πισώπλατα,
κρύβουν συνέχεια τη βρωμιά τους με χιλιάδες αρώματα.
Μα πιο πολύ βαρέθηκα αυτούς που φάνηκαν αχάριστοι,
εθιστήκανε στο ψέμα κι έτσι πάθανε εξάρτηση,
Βαρέθηκα όλα τα ψώνια μες τη hip hop φάση,
όλοι μάγκες στα λόγια μα ποτέ λίγη δράση.

Βαρέθηκα, σε κόλπο μπλέχτηκα πολλά ανέχτηκα,
ανεύθυνα, τα λόγια από άτομα που ήταν ψεύτικα,
συγκέντρωσα, δυνάμεις άντεξα ποτέ δεν έπεσα,
νίκησα, ποσά δεν δέχτηκα τους όρους έθεσα.

Βαρέθηκα να ψάχνω ένα νόημα να βρω,
με κακόγουστο αστείο να μοιάζει η ζωή που ζω,
κάποιοι θα πουν πως είναι ωραία κάποιοι άλλοι ίσως το αντίθετο,
Βαρέθηκα ψάχνοντας το πιο ταιριαστό επίθετο,
κι αυτούς που δεν εκτίμησαν όταν δίπλα τους στάθηκα,
αυτούς δεν τους βαρέθηκα απλώς, μα τους σιχάθηκα,
Βαρέθηκα περιοδικά με μοντέλα μοδάτα, μπουρδέλα
και όταν κάθομαι να γράφω να βγαίνει μόνο πόνος στην πένα,
είμαι εγώ για μένα, εσύ για σένα,
ο καθένας για την πάρτη του και όλα γύρω μας ξένα,
νόημα κανένα δεν υπάρχει, είμαστε λίγοι, μονάχοι,
βαρέθηκα το μυαλό μου με κάποιον πάντα να πρέπει να τα ´χει,

Bαρέθηκα όλα τα "ίσως" τα "πρέπει", τον χρόνο που τρέχει,
τις έχθρες, το μίσος, όσα η ψυχή δεν αντέχει,
όσα η ζωή ανατρέπει, όσους με βγάλανε φταίχτη,
όσα ζητάω από μένα όταν κοιτάω τον καθρέφτη.


Βαρέθηκα, σε κόλπο μπλέχτηκα πολλά ανέχτηκα,
ανεύθυνα, τα λόγια από άτομα που ήταν ψεύτικα,
συγκέντρωσα, δυνάμεις άντεξα ποτέ δεν έπεσα,
νίκησα, ποσά δεν δέχτηκα τους όρους έθεσα.


Βαρέθηκα,FF.C

Αρχίζει το ματς...

Σήμερα πήγα στο γήπεδο. Το πρώτο φιλικό στην Νεάπολη. Ιωνικός-Α.Ε.Κ. Αγόρασα διαρκείας στην 1-2. Το παιχνίδι έληξε 1-1 και ο Ιωνικός μου φάνηκε πολύ βελτιωμένος σε σχέση με πέρσι. Το γκολ του Ιωνικού έβαλε ο Ονουάτσι, μετά από λάθος επιστροφή του Περλάσα στον Χιώτη (Ο Περλάσα νωρίτερα παραλίγο να κάνει το αυτογκόλ).Ο Μπεντενίκ, ο καινούριος Γάλλος τερματοφύλακας φαίνεται σαφώς πιο σταθερός και καλός από τον Μπεκίαι. Ο Ζαβάνιο στην άμυνα θυμίζει παλιούς καλούς και σκληρούς αμυντικούς που είχαμε πάντα στην ομάδα. Πάρα πολύ καλός ήταν και ο Φαμπίνιο που νομίζω πως φέτος θα είναι από τους παίκτες-έκπληξη του πρωταθλήματος. Καλός τεχνίτης και πολύ άνετος με την μπάλα στα πόδια. Με απογοήτευσε ο Ντα Κόστα ο οποίος τον τελευταίο καιρό φαίνεται να ασχολείται περισσότερο με το μαλλί του, παρά με το να παίξει μπάλα.Από την Α.Ε.Κ. τίποτα ιδιαίτερο αλλά δεν έπαιζε με την βασική ομάδα.Ο αγωνιστικός χώρος ήταν σαν χωράφι! Δήμαρχε, έρχονται εκλογές. Για να κάνουμε κάτι…

Με αφορμή ένα όνειρο

Χθες βράδυ είδα ένα περίεργο όνειρο. Δεν βλέπω πολύ συχνά όνειρα, αλλά όποτε βλέπω είναι πολύ περίεργα. Ήμουν σε ένα μέρος που ήταν κάτι ανάμεσα σε Μοναστηράκι και παζάρι στον Πειραιά. Οι δρόμοι ήταν πιο μεγάλοι και δεν υπήρχε και πολύς κόσμος. Ένιωθα πως κάποιος με κυνηγούσε και κοιτούσα συνεχώς πίσω μου. Αποφάσισα για να γλιτώσω να μπω σε ένα μαγαζί που όμως ήταν στον τρίτο όροφο και υποτίθεται πως το ήξερα. Ανέβηκα από τις σκάλες και μπήκα σε μια ανοικτή πόρτα. Εκεί σε ένα δωμάτιο είχε πολλά βιβλία, όλα δερματόδετα. Έκανα πως χάζευα τα βιβλία. Οι τίτλοι τους ήταν τελείως άγνωστοι σε μένα, αλλά η δουλεία που είχε γίνει επάνω τους ήταν φανταστική. Μόνο δύο πελάτες ήταν μέσα. Υπήρχε μια άσπρη πόρτα και από πίσω της ακούγονταν φασαρία. Έσπρωξα την πόρτα και είδα πως είχε ράφια ντέξιον. Ήταν γεμάτα με πουλόβερ με φανταστικά μοτίβα. Στα χαμηλά ράφια είχε μικρά-μικρά πλαστικά αντικείμενα, κυρίως παιχνιδάκια σαν αυτά που κερδίζαμε μικροί σε μηχανήματα με το πενηντάρικο. Κοίταξα μερικά από αυτά και χαμογέλασα. Μου θύμιζαν τα παιδικά μου παιχνίδια.

Άρχισα να κοιτάζω τα πουλόβερ. Κανένα δεν ήταν το ίδιο. Όλα είχαν διαφορετικό σχέδιο. Μου άρεσαν μερικά, αλλά κάποιος πάντα μου τα άρπαζε πριν προλάβω να τα πάρω. Ένα από αυτά κατάφερα να το πάρω. Δεν ήταν στο νούμερο μου και ρώτησα αόριστα “έχετε σε έξτρα λαρτζ;”. Μία κοπέλα μου είπε “ότι βλέπεις έχουμε” και μου το πήρε από τα χέρια. Γύρισα και την κοίταξα. Ήταν η Πόπη. Μία κοπέλα που κάναμε μαζί αγγλικά πριν πάρα πολλά χρόνια.

Ξύπνησα. Άρχισα να αναρωτιέμαι που κολλάει η Πόπη σε όλο το όνειρο (λες και τα υπόλοιπα κόλλαγαν). Η Πόπη ήταν μια μελαχρινή αδύνατη κοπέλα, με μια ελιά σαν πάνω από τα χείλη σαν της Σίντι Κρόφορντ. Δεν ήταν και ιδιαίτερα εκδηλωτική. Πολύ μαζεμένη. Και όποτε την πειράζαμε θύμωνε με μία παράξενη έκφραση. Την ίδια έκφραση που είχε όταν μου άρπαξε το πουλόβερ.

Σκεφτόμουν που πηγαίνουν όλοι όταν τελειώνουμε από το σχολείο; Σαν να εξαφανίζονται. Σπάνια ως ποτέ συναντάς κάποιον. Για παράδειγμα, τον Νίκο, τον κολλητό μου μέχρι το γυμνάσιο έχω να τον δω χρόνια. Καμία επαφή!

Τυχαίνει επίσης να βλέπω στον δρόμο την Έλενα που μου άρεσε πολύ στο δημοτικό αλλά δεν της μιλάω. Ούτε και εκείνη. Σαν να προσπαθούμε να αποφύγουμε ο ένας τον άλλον. Θυμάμαι τα πάρτι που έκανε σπίτι της. Καλεσμένοι ήταν μόνο εγώ, η Νανά, ο Νίκος και κάτι ξαδέλφια της. Ξέρω πως με συμπαθούσε το ίδιο, αλλά γιατί τώρα κάνουμε πως δεν βλέπουμε ο ένας τον άλλον;

Θυμάμαι τον Ανδρέα, που όταν νευρίαζε, δάγκωνε τον διπλωμένο δείκτη του χεριού του και έλεγε πάντα “Μωρή, αδελφή” και όρμαγε στον “εχθρό” που τον είχε πειράξει.

‘Η την Ευδοξία που έκανε τα μεγαλύτερα και καλύτερα πάρτι. Πάρα πολλοί πηγαίναμε και περνάγαμε τέλεια. Εκεί πρέπει να χόρεψα το πρώτο μου “μπλουζ” (το Carrie των Europe νομίζω),εκεί πρέπει να ήπια και το πρώτο αλκοόλ μου. Κάποτε συνάντησα τον Κώστα, έναν συμμαθητή και γείτονα της Ευδοξίας. Μου είπε πως μετά το Δημοτικό σαν να άνοιξε η γη και την κατάπιε. Δεν την είχε δει ποτέ!

Τέλος πάντων! Θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να τους έβλεπα όλους κάπου μαζεμένους και να λέγαμε ο καθένας τι κάνουμε. Που βρισκόμαστε. Τι καταφέραμε. Γιατί χαθήκαμε. Αλλά μάλλον είναι αδύνατο. Φαντάζομαι πως χιλιάδες παιδία που μεγάλωσαν μαζί, χάθηκαν όπως εμείς. Και πάντα υπήρχαν κάποιοι, όπως εγώ, που αραιά σκέφτονται τους υπόλοιπους. Ίσως το κάνουν όλοι.

Καλοί μου φίλοι να είστε καλά όπου κι αν είστε! Κάποιος ακόμα σας σκέφτεται και σας αγαπάει!

Βαρεμάρα!

Σήμερα βαριέμαι απίστευτα! Ξύπνησα κατά τις δέκα, αγόρασα και διάβασα την εφημερίδα μου μέσα σε μισή ώρα και γυρνάω στο σπίτι χωρίς να ξέρω τι να κάνω. Έκανα σκαν στον υπολογιστή με το Norton και καθόμουν σαν χαζός και κοίταγα την εξέλιξη του. Θα κάνω το ίδιο και με την ανασυγκρότηση σε λίγο. Θα ασχοληθώ λίγο και με τα φυτά μου. Αλλά μέχρι το βράδυ τι θα κάνω;

Κάθε λιμάνι και καημός....

"...Χάρτα δικαιωμάτων του επιβάτη της ακτοπλοΐας παρουσίασε την Πέμπτη η
Υπερνομαρχία Αθηνών-Πειραιώς, με σειρά προτάσεων για την προστασία των
καταναλωτών. Με ανακοίνωσή του, το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας υπενθύμισε τη
δική του Χάρτα των επιβατών..."

Απο in.gr


"...Όπως αποκάλυψε η εφημερίδα Τα Νέα, με Προεδρικό Διάταγμα της 6ης Ιουλίου που πέρασε χωρίς να προηγηθεί ανακοίνωση του ΥΕΝ ούτε συζήτηση στη Βουλή, αίρεται στην πράξη το όριο ηλικίας στα πλοία, θέμα για το οποίο είχαν συμφωνήσει όλα τα κόμματα το 2001, μετά το τραγικό ναυάγιο του Εξπρές Σάμινα..."

Απο in.gr

Πόσοι από τους πολιτικάντηδες που ασχολούνται με την ναυτιλία έχουν ταξιδέψει με τους σκυλοπνίχτες του Αιγαίου; Πόσοι έχουν ταξιδέψει με ιπτάμενα δελφίνια (τα παλιά φέρετρα που τα μισά έχουν πάρει φωτιά μόνα τους καταμεσής του πελάγου και κάποτε έκαναν δρομολόγια στον Αργωσαρωνικό) από Ίο με εφτά μποφόρ, τα μισά καθίσματα τύπου πούλμαν σπασμένα να κτυπάνε σε κάθε κύμα και μια στρατιά από τουρίστες να ξερνοβολάνε παντού; Πόσοι είδαν και συμπλήρωσαν το ερωτηματολόγιο ενός σαπιοκάραβου που αφού άλλαξε μοκέτες, κουρτίνες και καθίσματα και έβαψε το πλοίο στα χρώματα του σπόνσορα, ρωτούσε τους στοιβαγμένους επιβάτες “αν τους άρεσε η ανακαίνιση του πλοίου;”

Γιατί δεν ρωτάνε πόσο ακρίβυνε το εισιτήριο, με τα ίδια σαβουρόπλοια για Ίο (αυτήν ξέρω, αυτήν εμπιστεύομαι που έλεγε και η διαφήμιση) τα τελευταία δέκα χρόνια; Πού είναι η επιτροπή ανταγωνισμού;

Άντε να χαθείτε (για να μην τα πω πιο χοντρά) που θέλετε και Χάρτες και άρση του ορίου ηλικίας! Ουστ!

Μικρά και ασήμαντα ερωτήματα...

• Γιατί αρέσει στους ανθρώπους να λένε ψέματα;
• Γιατί αρέσει στους ανθρώπους να τους λένε ψέματα;
• Γιατί στο μηχάνημα της δουλειάς με τα αναψυκτικά έχει coca cola μόνο από την Πολωνία (παραείναι γλυκιά);
• Γιατί ο γιατρός στο ΙΚΑ είπε σε Πακιστανό συνάδελφο μου, χαμογελώντας πως δεν πειράζει που είναι πρησμένο το πόδι του, ας πάει για δουλεία γιατί το ΙΚΑ δεν έχει χρήματα να πληρώνει; Μήπως είναι ρατσιστής και θέλει μάπες; Μήπως είναι απλώς μαλάκας; Θα το έλεγε σε μένα;
• Την μητέρα του παιδιού την ξέρουμε! Ποιος είναι ο πατέρας θα μας πεις;
• Όταν βγαίνετε στον δρόμο, βλέπει τι φοράτε η μαμά σας ή πηδάτε από το παράθυρό;
• Γιατί το αεροπορικό εισιτήριο για Κέρκυρα έχει 81,32 ενώ για Μιλάνο 71,99;
• Γιατί στο γραφείο του ΚΤΕΛ Νομού Κέρκυρας στην Αθήνα δεν απαντάνε στο τηλέφωνό;
• Ποιο είναι το ποσοστό κέρδους σε μια καφετέρια στον Κορυδαλλό;
• Γιατί συνεχίζουμε να τους τα σκάμε;
• Γιατί τα κορίτσια των μπαλέτων σε διαγωνισμούς ομορφιάς είναι πάντα πιο όμορφα από τις διαγωνιζόμενες;
• Που θα βρω μια δουλειά; Ποια πόρτα να χτυπήσω; Θα κατουρήσεις μια ποδιά να ‘ρθω να την φιλήσω; (Tsopana Rave)
• Γιατί να “Θέλω την Shakira στο κινητό μου”; Θα βγούμε για καφέ αν την βάλω;
• Γιατί το “I’ve seen it all” της Bjork και του Thom Yorke έχει κολλήσει στο μυαλό μου τώρα τελευταία;

Penya

"Ενας χρόνος λειτουργίας της ιστοσελίδας μας έκλεισε αυτές τις μέρες. Την προσπάθειά μας αγκαλιάσατε από την πρώτη στιγμή με ενθουσιασμό και μας γεμίσατε κουράγιο γιά να συνεχίσουμε.Και όχι μόνο.Αξιοποιώντας τις παρατηρήσεις και τις ιδέες που κατατέθηκαν όλο αυτό το διάστημα,σήμερα σας παρουσιάζουμε την πρώτη αναβάθμιση του barcelonistas.gr.
Μιά αναβάθμιση που αποσκοπεί στην πληρέστερη ενημέρωσή σας και στην μέγιστη εξυπηρέτηση των χρηστών και των μελών της Penya..."

Για τους οπαδούς της Μπάρτσα και όχι μόνο, η σελίδα του Συνδέσμου Φίλων Μπαρτσελόνα Αθήνας ανανεώθηκε! Ως μέλος του συνδέσμου, έμαθα πολλά για την ιστορία του συλλόγου και της πόλης, συμμετείχα σε μια εκπληκτική εκδρομή που εκτός από τις ομορφιές της πόλης, είδαμε και την Μπάρτσα στο Καμπ Νου καθώς και την ομάδα μπάσκετ. Το κυριότερο όμως, είναι ότι έκανα πολλούς ΦΙΛΟΥΣ, που μας ενώνουν πλέον πολλά εκτός από την αγάπη μας για την Μπαρτσελόνα.

Ελάτε και εσείς!

Διαπλοκή

Τόση διαπλοκή, όση υπάρχει στην δουλεία μου, δεν υπάρχει ούτε στην πολιτική. Θέλω να μάθει κάποιος κάτι, το λέω σε έναν άλλο γιατί ξέρω πως θα το πει. Θέλει να μάθει κάποιος τις προθέσεις μου για κάτι, θα βάλει τον τρίτο να ρωτήσει. Γενικά όλα τα θέματα και οι συζητήσεις γίνονται μέσω τρίτου. Είναι σαν μια παλιά ταινία με τον Βουτσά αν δεν κάνω λάθος που είχε μαλώσει με μια γκόμενα και ενώ ήταν στον ίδιο χώρο είχαν ένα μεσολαβητή στην μέση και κάθε φράση άρχιζε “Πες του/της αυτό!”

Φαντάσου να δούλευα και στα "υψηλά κλιμάκια" τι θα γίνονταν!Έτσι γίνεται παντού;

Το παραμύθι

Όταν ήμουνα μικρός μου είχαν πει ένα παραμύθι, ότι αυτό που λέγεται φίλια υπάρχει και ζει σ´ αυτον τον πλανήτη, μου είχαν πει και για κάτι σπουδαίο που το έλεγαν ιδεολογία, και να ´μαι πιστός σε ιδανικά όπως πατρίδα, οικογένεια, θρησκεία. Μου είχαν πει για μια γενιά εκεί γύρω στο 60 με 70, για μια επανάσταση κι αν χρειαζόταν η γενιά μου θα έκανε τα ίδια. Μου είχαν πει και για κάτι παράξενους με καπέλο και μπλε στολή, αυτοί θα μ´ εσωζαν αν κάποιος κλέφτης στο σπίτι μου μέσα είχε μπει. Μου είχαν πει για μια χούντα και για μια αριστερά, μου είπαν για κάποιες χαμένες πατρίδες και 400 χρόνια σκλαβιά. Μου είπαν ότι ήμουν τυχερός γιατί τώρα έχουμε δημοκρατία, για κάτι που το έλεγαν σοσιαλισμό κι έμοιαζε με ελευθερία. Μου είπαν τα πράγματα έχουν αλλάξει για τη δική μου τη γενιά, κι αφού έχουμε ένα πιάτο να φάμε όλα είναι μια χαρά. Μου είπαν να βάλω γρήγορα μυαλό και να συμβιβαστώ κι οτι κάπου εκεί είναι το νόημα της ζωής, αν το ψάχνω θα το βρω..

Όταν ήμουνα μικρός μου χαν πει ένα παραμύθι μα είχε άσχημο τέλος, και αυτό το ξέρω ήδη. Όταν ήμουνα μικρός με ´χαν διδάξει μια ιστορία, τώρα μου τη λένε αλλιώς μα εγώ μαθαίνω στην πορεία.

Τώρα όμως που μεγάλωσα το παραμύθι έχει αλλάξει, δε φοβάμαι πια τους εχθρούς μου γιατί οι φίλοι μ´ έχουνε κάψει. Κι εκείνο το σπουδαίο που το έλεγαν ιδεολογία έχει καταντήσει γραφικό κι ανήκει πια στην ιστορία. Όσο για την επανάσταση που θα έκανε η δική μου η γενιά, την κάνει μέσα από ακριβά αμάξια, ρούχα, μόδα και λεφτά. Κι αυτοί οι παράξενοι που λέγονται αστυνομικοί είναι οι περισσότεροι οι ίδιοι κλεφτές κι επικίνδυνα κομπλεξικοί. Τώρα όλες οι πολιτικές παρατάξεις έχουνε γίνει ένα, η εξουσία είναι γλυκιά κι ελκυστική για τον καθένα. Εμείς δε βιώσαμε τον πόλεμο, ούτε τη δικτατορία, μήπως φταίει τελικά αυτό που ακόμα δε νιώθω ελευθέρια; Κι αμφισβητώ ότι τα πράγματα είναι καλύτερα για μας, έχουμε υλικά αγαθά, αλλά μας λείπουν αλλά πολλά. Μου λείπει κάτι αληθινό να μπορώ να πιστέψω άφοβα σε αυτό, νιώθω πως έχω γεράσει πριν προλάβω να μάθω να ζω.

Όταν ήμουνα μικρός μου χαν πει ένα παραμύθι μα είχε άσχημο τέλος, και αυτό το ξέρω ήδη. Όταν ήμουν μικρός με ´χαν διδάξει μια ιστορία, τώρα μου τη λένε αλλιώς μα εγώ μαθαίνω στην πορεία.

Δώσε μου φώτιση, Θεέ μου, υπάρχει εθνική συσκότιση, χιλιάδες τα χτυπήματα σε κάθε μου ανόρθωση. Ή ο κόσμος έχει αλλάξει, ή δεν τον έμαθα ποτέ, πουτανιά, ψέμα, κι απατή θεωρούνται κυριλέ. Κάποτε πίστεψα σε κάτι, σε μια ιδεολογία, πίστεψα στη μουσική μου σαν να ήτανε θρησκεία. Τώρα πια με το χιπ χοπ κάνουν στριπτίζ μεσ´ στα πορνεία. Ζούσα χρόνια μέσα στο ψέμα, τώρα νιώθω αηδία. Ένα μάτσο εγωπαθείς, κι επιεικώς κωλόπαιδα, μια παράσταση κλισέ, αρνητικά όλα τα πρότυπα. Άμα κάτι δε μου κάνει, απλώς φεύγω μακριά, δεν ανήκω σε κανέναν, δεν ανήκω πουθενά. Ο κόσμος έχει μολυνθεί, δεν τον νοιάζει πια η αλήθεια, είναι λέξη ντεμοντέ, η ψευτιά του έγινε συνήθεια. Η παράδοση πεθαίνει, η Ελλάδα που να ζει; Βάλανε στο φέρετρο της ευρωπαϊκή επιγραφή. Η Μασονία αλωνίζει μέσα στην ελληνική βουλή, σοσιαλισμός και χούντα τώρα ´γιναν ασορτί. Ψεύτικες δημοσκοπήσεις, κι αλλοδαποί σ´ απογραφή, μα η κυβέρνηση θέλει ψήφους, θέλει από κάπου να τις βρει. Σάπια λόγια και ιδέες, η πουτανιά σαν αρετή, και μετά τα 15 η παρθενιά είναι ντροπή. Τι πειράζει όμως αυτό; Τώρα είμαστε Ευρωπαίοι, ψάξε να βρεις τον ανδρισμό σου σ´ ένα αμάξι που να λέει. Βρες κι ένα καλό τσουλί για να συμπληρώσει την εικόνα, γίνε λίγο κουνιστός, στην Ευρώπη είναι μόδα. Ας χαρούμε χωρίς λόγο έχουμε 21ο αιώνα, αν το ήξερε ο Σωκράτης τότε θα είχε αλλάξει χώρα.

Ευχαριστώ πολύ, γιατί είπατε όσα ήθελα να ακούσω και όσα ήθελα να πω!

Περί εργασίας...

Πόσοι από εσάς είστε ευχαριστημένοι από την δουλεία σας;

Από ότι ακούω γύρω μου οι πιο πολλοί δεν περνάνε και πολύ καλά! Γιατί τότε πήγαμε εκεί και είπαμε "Έμένα θέλετε γι" αυτήν την θέση! Πάρτε με!”

Πόσο πολύ απέχει αυτό που είχαμε ονειρευτεί από αυτό που κάνουμε σήμερα;

Όταν ήμουν μικρός ήθελα να γίνω αρχιτέκτονας! Να κατασκευάζω όμορφες μονοκατοικίες για να μένουν χαρούμενες οικογένειες μέσα! Θα είχαν και αυλή με κήπο και από πάνω θα ήταν σκεπασμένη σε κάποιο σημείο με γιασεμί και αγιόκλημα. Το καλοκαίρι η οικογένεια θα κάθονταν στην αυλή τα βράδια και θα άκουγε μουσική από ένα μικρό ραδιόφωνο! Σε ένα τέτοιο σπίτι μεγάλωσα!

Στην πορεία τα σχέδια άλλαξαν! Ήθελα να ασχοληθώ με τα ηλεκτρονικά γιατί ο φίλος μου ο Νίκος έλεγε συνέχεια πως ένας τύπος ήρθε σπίτι του και τους έφτιαξε την τηλεόραση και για δέκα λεπτά δουλειά τους πήρε είκοσι χιλιάδες (δραχμές, βρε!). Και στο κάτω-κάτω ήταν η δουλεία του μέλλοντος! Αυτό το παραμύθι μας έλεγαν και στο ΤΕΛ και στην ΤΕΣ που πήγα. Κανείς δεν μας είπε πως θα πουλάνε 14αρες τηλεοράσεις στα σούπερ μάρκετ με είκοσι ευρώ! Ούτε DVD player με 30!

Με τον Νίκο, όταν πήγαμε στο γυμνάσιο συζητούσαμε πολλές φορές για τους πατεράδες μας. Με ρωτούσε τι έκανε όλη μέρα ο δικός μου. Του έλεγα πως ξυπνούσε χαράματα, πήγαινε στον Ασπρόπυργο, και με ένα φορτηγό πήγαινε σίδερα για να κτιστούν σπίτια! Μετά γύριζε πίσω, έκανε μπάνιο, έτρωγε, κοιμόνταν, διάβαζε την εφημερίδα του, έβλεπε λίγο τηλεόραση και ύπνο! Και ξανά από την αρχή!

Ο δικός του έκανε σχεδόν τα ίδια! Μόνο που ήταν μαρμαράς και όχι οδηγός και δεν διάβαζε εφημερίδα! Το έριχνε κατευθείαν στην τηλεόραση. Κι αυτός ξημερώματα έφευγε! Το πόρισμα που βγάζαμε στην ερώτηση, αν θα γίνουμε και εμείς ίδιοι ήταν πως "Μπα! Εμείς θα κάνουμε κάτι καλύτερο και θα κονομάμε χωρίς να δουλεύουμε και πολύ!"

Εγώ πέρασα από ένα σούπερ μάρκετ για αρκετά χρόνια (χαμαλίκι και άγιος ο θεός), από έναν υδραυλικό (αυτός ο σουλήνας που θα μπει; J), από μια κάβα (ένα χιλιάρικο η ώρα), από μια παμπ για πολύ λίγο και τώρα είμαι στο πρώην κοτέτσι και νυν εργοστάσιο (οι “κότες” ακόμα μέσα είναι) στον Ασπρόπυργο. Χαράματα ξυπνάω. Ο Νίκος ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα του!

Σιγά μη γινόμασταν ίδιοι!

Ερώτηση

Αν υπήρχαν δύο από σένα, ποιος θα νικούσε;

Microserfs

The liquid engineers left the pool
heater on too long, and at night chlorine vapors
rose above the plant life on my planet and I
imagined my flesh,
being inside the pool, being warm and protected, feeling
gravity, but able to mock it as I floated. Would
you float with me now, if I asked you, would you jump into the
pool and not even bother to strip? Could I strip you
down, remove your clothing and we would fall inside the water together?


It scares me.

I don't want to lose you. I can't imagine ever feeling this
strongly about anything or anybody ever again.

This was my unexpected, my
soul's connection to you.

You stole my loneliness.
No one knows that I was wishing for you, a thief, to enter my
house of autonomy, that I had locked my doors but my
Windows were open, hoping, but not believing, you
would enter.

http://www.coupland.com/

These Are The Days Of Our Lives

Sometimes I get to feelin
I was back in the old days - long ago
When we were kids when we were young
Thing seemed so perfect - you know
The days were endless we were crazy we were young
The sun was always shinin - we just lived for fun
Sometimes it seems like lately - I just dont know
The rest of my lifes been just a show

Those were the days of our lives
The bad things in life were so few
Those days are all gone now but one thing is true
When I look and I find I still love you

You cant turn back the clock you cant turn back the tide
Aint that a shame
I'd like to go back one time on a roller coaster ride
When life was just a game
No use in sitting and thinkin on what you did
When you can lay back and enjoy it through your kids
Sometimes it seems like lately - I just dont know
Better sit back and go with the flow

Cos these are the days of our lives
They've flown in the swiftness of time
These days are all gone now but some things remain
When I look and I find no change

Those were the days of our lives - yeah
The bad things in life were so few
Those days are all gone now but one things still true
When I look and I find
I still love you

I still love you

Without you I'm nothing

Without you I'm nothing

Kate Theodore

Αφιέρωση 2

Αφιερωμένο σε όσους ξέχασαν τι έπαθαν οι προγονοί τους πριν 60 περίπου χρόνια και κάνουν τα ίδια και χειρότερα...

"20 οφθαλμοί αντί οφθαλμού" όπως έγραψε και η Ελευθεροτυπία.

Headlines and deadlines

Όσοι με γνωρίζουν ξέρουν πως στα ραντεβού μου πάντα καθυστερώ. Ξέρω πως είναι λάθος, κάποιοι λένε κακή συνήθεια. Αλλά τι είναι ο χρόνος; Αν δεν υπήρχαν ρολόγια και ώρες, δεν θα ρυθμίζαμε τις ζωές μας με κάποιο άλλο κριτήριο;

Πόσες φορές έπρεπε να κοιμηθείς, γιατί έπρεπε να πας νωρίς το πρωί για δουλεία, αλλά κόλλησες στο δίκτυο ή στην τηλεόραση που είχε μια καλή ταινία; Πόσες φορές βγήκες βράδυ για μια μπύρα και γύρισες ξημερώματα στο σπίτι; Πόσες φορές έβλεπες να πλησιάζει η ώρα για δουλεία και σκέφτηκες πως θα ήταν καλύτερα να έμενες σπίτι σήμερα;

Αν δεν υπήρχαν ωράρια και ώρες δεν θα ήταν πιο ευχάριστη η ζωή μας; Πιο ανοργάνωτη σίγουρα θα ήταν. Αλλά σκέψου πόσα πράγματα δεν κάνουμε γιατί μας πιέζει ο χρόνος;

Υπάρχουν στιγμές που είμαι στην δουλεία και δεν θα είχα πρόβλημα να μείνω δυό-τρεις ώρες παραπάνω. Υπάρχουν όμως και στιγμές που δεν θέλω να μείνω ούτε λεπτό στο πρώην κοτέτσι! Τότε σκέφτομαι πως θα ήταν καλύτερα ένα ελαστικό ωράριο που θα έλεγε “Δούλεψε 40 ώρες την βδομάδα, όποτε θέλεις εσύ. Σου προσφέρουμε αυτόν τον μισθό και θέλουμε 40 ώρες από την ζωή σου κάθε εβδομάδα!”

Κάνε ότι θέλεις ανάλογα με την διάθεση! Αυτό δεν κάνουμε σαν παιδιά και είμαστε ευτυχισμένοι; Μετά αρχίζουμε σχολείο. Να το πρώτο ωράριο. Μετά Αγγλικά, μπαλέτο, πιάνο, καράτε, ποδόσφαιρο κλπ. Μετά πας στον στρατό και έχεις και εκεί σκοπιές και βάρδιες. Σιγά σιγά λοιπόν μπαίνουμε όλοι στο κυνηγητό της ώρας.

Μετά από οκτώ ώρες στην δουλεία, άλλη μία στις μετακινήσεις, άλλη μια για φαγητό και μπάνιο σου μένουν δεκατέσσερις ώρες για τα υπόλοιπα. Αν ακολουθήσεις και τις συμβουλές διαιτολόγων, διατροφολόγων, γιατρών, αστρολόγων και γενικά κάθε ειδικού, πρέπει να κοιμηθείς οκτώ ώρες τουλάχιστον! Έξι ώρες για να κάνεις αυτό που θέλεις! Εγώ θέλω όμως εννιά ώρες να είμαι με την κοπέλα μου! Ή να σερφάρω στο δίκτυο! Να παίξω στο play station! Να ζωγραφίσω! Να ασχοληθώ με τα λουλούδια μου! Ή να δω το “Band of Brothers” (γειά σου, Τάσο)! Τι γίνετε τότε;

Τελικά σου μένει ένα σαββατοκύριακο για να προλάβεις όσα έχασες όλη την βδομάδα. Να συναντηθείς με αυτούς που θέλεις, να πάς σε γάμους και βαφτίσια, να πας στο Μοναστηράκι και στο σούπερ μάρκετ για ψώνια, να καθαρίσεις το σπίτι, την μηχανή, το αυτοκίνητο, ή να δεις την ομάδα σου στο γήπεδο.

Έτσι πας πάλι στην δουλεία την Δευτέρα και είσαι ήδη κουρασμένος.

Θέλω να δείξετε κατανόηση! Ίσως οι ρυθμοί μου να είναι πιο αργοί από τους δικούς σας. Ίσως οι ρυθμοί μου να εναλλάσσονται! Μία φορά πολύ γρήγοροι, μια φορά πολύ νωχελικοί.

Θα έπρεπε να κοιμάμε τώρα! Σε λίγες ώρες πρέπει να πάω για δουλεία….

Times Change - Bosses Don't

A dog stares into a gramophone trumpet, waits for its call to action
Mute and obedient; standing to attention
Look a little closer: the dog is a woman
She's working under a system that she can't understand
Trapped inside a world of labour and heat
So that she and her children will be able to eat
The trumpet is patriarchy, it's old and fixed
Where poor men are lured by the desire to be rich
Where the limited power is still given to men
Where development aid is so wastefully spent
Where western education enforces this crap
Where women work in the open - yet live in a trap
There's one solution, and this is it:
The dog leaps on the gramophone and has a shit.
Chumbawamba

Αφιέρωση

Μια μέρα στην παραλία.

Waldo Vinces

Αφιερωμένο στην Χριστίνα και στο ψάρι της...

Σε Ζιντάν...

Χθες βράδυ, μετά την δουλεία, πήγα με έναν συνάδελφο από την δουλεία να φάμε κάτι σε ένα σουβλατζίδικο στο Αιγάλεω. Δίπλα μας στα τρία τραπέζια που είχαν κόσμο μίλαγαν για τον Ζιντάν. Τρεις εκδοχές ακούστηκαν (είμεθα και κουτσομπόληδες και μας ενδιαφέρει να ακούμε και τα διπλανά τραπέζια)

“-Του έβρισε την μάνα, που το ίδιο πρωί μπήκε στο νοσοκομείο”

“-Τον αποκάλεσε βρομιάρη Αλγερινό”

“-Του είπε για την καράφλα του”

Ότι κι αν του είπε, ήταν λάθος του να του χώσει κουτουλιά. Εκατό χρόνια μπάλα έχει παίξει, δεν έχει ξανακούσει ποτέ τίποτα; Όσοι έχουν παίξει, ακόμα και σε παιδικά πρωταθλήματα, ξέρουν πολύ καλά, ότι εκτός από μπάλα, μαθαίνεις και τρόπους ψυχολογικής εξόντωσης του αντιπάλου. Τα πιο ωραία γίνονται όταν είσαι αμυντικός και η μπάλα παίζετε στην αντίπαλη περιοχή. Τότε “τα λες” για λίγο με τον αντίπαλο επιθετικό (πχ σε γρήγορους επιθετικούς λες “μην με αναγκάσεις ξανά να τρέχω και να σε κυνηγάω, γιατί θα σου σπάσω τα πόδια στην επόμενη φάση”).

Ποτέ μου δεν συμπάθησα τον Ζιντάν. Έπαιξε στις πιο αντιπαθητικές ομάδες που υπάρχουν. Γιουβέντους και Ρεάλ. Παρ’όλα αυτά, επειδή κάτι χοντρό θα του είπε ο μακαρονάς, έπρεπε να αντιδράσει. Όχι έτσι όμως. Τρεις αντιδράσεις μπορώ να σκεφτώ.

Μέθοδος Καντονά: Δεν πας να του χώσεις κουτουλιά και μετά σαν κορόιδο να φας κόκκινη και να σε κράζουν όλοι. Αφού έχεις σκοπό να αποβληθείς, τον πλακώνεις στις αεροπλανικές κλωτσιές όπως ο θεός Ερίκ και σε κάνουν μέχρι και εξώφυλλο δίσκου (Ash-KungFu), και συνεχίζεις με μπουκέτα.

Μέθοδος “Θα σε περιμένω”: Βάζεις τον δείκτη στον κρόταφο και του λες “Θα τα πούμε”. Στην επόμενη φάση που θα τρέχει με την μπάλα ο αντίπαλος, πας από τα πλάγια, κάνεις τάκλιν και τον χτυπάς στο γόνατο. Σηκώνεσαι, πας πάνω από τον σφαδάζοντα, στ’ αλήθεια αυτήν τη φορά αντίπαλο, τον ρωτάς “Τι λέγαμε;” και αν θέλεις τον φτύνεις κι’ολας! Κόκκινη και πάλι, αλλά η έξοδος είναι σαφώς πιο ηρωική.Τον στέλνεις και έξι μήνες στο νοσοκομείο!

Μέθοδος “Άρπαξε το”: Βάζεις γκολ στο τελευταίο λεπτό και ενώ ο αντίπαλος είναι πεσμένος κάτω από την πίκρα του, πας και του λες “Άρπαξε το! Πως σου φάνηκε; Σου άρεσε;” Σου χώνει αυτός κεφαλιά και γίνεται το γήπεδο ρινγκ. (βλέπε Αργεντινή-Γερμανία ή Ολλανδία-Πορτογαλία). Αποχωρείς ηρωικά και πάλι!

Έτσι κι’αλλιώς μούφα ήταν κι ο τελικός….

Barcelona,Glories

Ο σαβούρας....

Έτσι με λέει ο Μήτσος.Ότι πιο απίθανο μπορείς να φανταστείς,θα το βρεις στο σπίτι μου.Πριν μετακομίσω μόνος μου,η μητέρα μου έλεγε πολύ συχνά πως όταν φύγω απο το σπίτι,το φορτηγό του δήμου θα έρθει να μαζέψει την σαβούρα!
Στην μέση του δωματίου υπάρχει ένας σωρός με εφημερίδες, περιοδίκα, βιβλία και χαρτία!Σήμερα το βράδυ ήρθε η ώρα τους!Λευτερία απο την χαρτούρα!!!!

For tomorrow...

"...Jim stops and gets out of the car, goes to a house in emperor's gate, through the door and to his room, then he puts the TV on, turns it off and makes some tea, says modern life is rubbish, then Susan comes into the room, she's a naughty girl with a lovely smile and says let's take a drive to primrose hill it's windy there and the view is so nice, London ice can freeze your toes like anyone I suppose...."

Blur
Modern life is rubbish
For tomorrow

Aspropirgos

Suede...

Σήμερα νιώθω πολύ κουρασμένος.Χθες μετά την δουλεία και μέχρι τις εφτά ήμουν στο ίντερνετ.Στα “κλασσικά” μου στέκια!Barcelonistas,Myphone,Zedgeκλπ..Μίλησα και λίγο με Περού (καλή εξάσκηση για τα ισπανικά, αν και τα λεξικά πήραν φωτιά) και Σιγκαπούρη (μμμμμμ…… άλλα κόλπα!)!

Ξαφνικά ήρθε η αναλαμπή!Έπρεπε να πάω στον Πειραιά να ανανεώσω την κάρτα του ΟΑΣΑ και να αγοράσω το βιβλίο για τις εξετάσεις των ισπανικών!Ήθελα να πάω και στο Μετρόπολις να αγοράσω κανένα cd (σκεφτόμουν ένα των goin’ through σε συλλεκτική έκδοση,αλλά δεν το βρήκα!)

Ήρθε και η αναλαμπή νούμερο δύο.Ο Κοσμάς μου είχε πεί για καφέ μέσα στην βδομάδα.Τον πήρα τηλέφωνο και κανονίσαμε.Το τερπνόν μετά του ωφελίμου! (κάπως έτσι δεν πάει;)

Τα μαγαζιά ανοικτά και γινόταν ο τρελός χαμός.Μετά από ώρα,παρκάραμε κοντά στην Ασφάλεια.Κάναμε τις δουλείες μου και ήπιαμε το καφεδάκι μας.Ο Κοσμάς έχει μερικές καταπληκτικές ιδέες για δουλεία!Μιλήσαμε πολύ γι’αυτό και μου ανάλυσε πράγματα που και ‘γω τα είχα σκεφτεί.Δεν τα λέω όμως,γιατί θα μας κλέψετε τις ιδέες!

Γύρισα σπίτι μετά τις δώδεκα.Χάζεψα λίγο τηλεόραση αλλά ύπνος δεν μου κόλλαγε (μην πίνετε φραπέ με μπείλις μετά τις οκτώ).Κοιμήθηκα λιγότερο από δύο ώρες.Ένα δεκαωράκι στο πρώην πτηνοτροφείο και νυν εργοστάσιο (ακόμα κυκλοφορούν “κότες” μέσα) με πέθανε.Καθάριζα και μία λαμαρίνα από κανάλια με μια σπάτουλα!Η σπάτουλα νευρίασε και με κάρφωσε στην κοιλία!Έτσι δίπλα από τον αφαλό απέκτησα ένα ακόμα σημάδι!Ταλαιπωρία και δυσοσμία στην επιστροφή (κανένας δεν τους μίλησε για το ρεξόνα;).Τα κατάφερα!Home sweet home!Με την λήξη του αγώνα Γαλλία-Πορτογαλία θα την πέσω για ύπνο!

Χθες μου έκανε εντύπωση και το συζήτησα επίσης με τον Κοσμά,το ότι η Σινγκαπουριανή (εκτός από τα άλλα κόλπα) μου έδωσε λινκ με πράγματα που πουλάει στο e-bay. Cd,κρέμες,κασκόλ,μπλούζες, σκουλαρίκια, βιβλία και τσάντες.Όλα μεταχειρισμένα!Σκέφτηκα αμέσως το οργανωμένο χάος του σπιτιού μου!Έχω πράγματα μεγαλύτερης αξίας που δεν τα χρησιμοποιώ!Να ξεκινήσω την διαδικασία;

Χθες επίσης θυμήθηκα ένα “θαμμένο” cd.Dog man star από Suede!Τον άκουγα πριν φύγω για Πειραιά και σε όλη την διαδρομή!Ψυχεδελικός και ταξιδιάρικος!Ο Butler παίζει θεϊκή κιθάρα!Η Sinfonia of London που συνοδεύει σε μερικά κομμάτια κάνει τον δίσκο επικό!Τους είχα δει ζωντανά!Απίστευτη συναυλία με φοβερό παλμό και συμμετοχή από το κοινό!Απο τις καλύτερες μου ως τώρα!

Αυτά για σήμερα!

Και μερικοί στίχοι από το “The 2 of us”

“...the snow might fall and write the lines on the silent page,but you’re outside making permanent love to the nuclear age,two silhouettes by the cash machine make a lovers dance,it’s a tango for the lonely wives of the business class…”

Καλό ταξίδι...

Boban Jankovic
1963-2006
R.I.P.

Deadlock

“Ζούμε στην εποχή του σκότους με απάνθρωπους νόμους,τρομάζουν σίγουρα όταν βλέπουν ανθρώπους στους δρόμους,μήπως είμαι εγώ αυτός που θα αντισταθεί,μήπως είμαι εγώ αυτός που θα επιτεθεί,μήπως είμαι εγώ αυτός που θα τους αρνηθεί,εγώ είμαι αυτός που προκαλεί…”

Deadlock 

Κρεββατολαγνεία και άλλα...

Χθές βράδυ,έπαιζε η Βραζιλία με την Γαλλία.Αν και δεν είδα πολύ μπάλα,λόγω δουλειάς,σκέφτηκα πως αυτό έπρεπε να το δώ.

Ξάπλωσα στο ημίδιπλο κρεββάτι μου,παράγγειλα μια πίτσα με τέσσερα τυρία (στην ουσία είναι με τρία,γιατί δεν μ’αρέσει το ροκφόρ) και περίμενα να αρχίσει ο αγώνας.Όπως όλα τα παιχνίδια και αυτό μου φάνηκε μούφα.Δεν ξέρω γιατί.Ίσως επειδή δεν έπαιζε μία ομάδα που υποστηρίζω.Δεν έπαιζε η εθνική μας ή έστω η Αργεντινή που υποστηρίζα απο μικρός.

Στο πρώτο μουντιάλ που θυμάμαι μ’αρεσε η Αργεντινή.Γι’αυτό απο τότε σταθερά την υποστήριζα.Ακόμα και το 94 στην Αμερική,που η ομάδα του Ντιέγκο είχε παίξει εναντίον μας,χαιρόμουν για την τεσσάρα που μας έριξαν!Απο τότε,μετά και το ταξίδι μου στο Οπόρτο για τον ημιτελικό με την Τσεχία στο Euro,βλέπω φανατικά και την εθνική μας ομάδα (αν και ξενέρωσα με την αύξηση 100 ευρώ απο την ΕΠΟ στο διαρκείας που είχα).

Τελικά τι είναι αυτό που μας φανατίζει με μια ομάδα;Γιατί μπορεί να παίζει Ολυμπιακός-Παναθηναίκος και γω να προτίμω να δώ Ιωνικός-Πράσινα Πουλία;Οι πιο πολλοί άνθρωποι έχουν κριτίριο τις επιτυχίες μιας ομάδας για να την υποστηρίξουν;Αν ναί,γιατί εγώ υποστήριζα united,ενώ είχε να πάρει εικοσί τόσα χρόνια να πάρει πρωτάθλημα,μέχρι που ο Ερίκ Καντονά,ήρθε στο Ολντ Τράφορντ;Γιατί υποστηρίζω Ιντέρ,που τους τίτλους τους βλέπει με το κυάλι;Γιατί είμαι Ιωνικός;Μπαρτσελόνα (απο μικρό παιδί και όχι τώρα που άρχισαν οι καλές εποχές);

Ιωνικός γιατί είναι η ομάδα της γειτονίας που ζω και μεγάλωσα.Αυτός που κάνει γνωστή την πόλη μου,στην Ελλάδα και σύντομα (ελπίζω) στην Ευρώπη.Γιατί είχε παίκτες που έπαιζαν σκλήρα πιο παλία και ήταν μάγκες!Γιουνάιτεντ γιατί όλοι οι άλλοι φίλοι μου είναι Λίβερπουλ!Γιατί μ’αρεσει ο κόκκινος δίαβολος στο σήμα!Γιατί έπαιξε εκεί ο πρώτος μάγκας,ο Ερίκ!Μπαρτσελόνα για την ταύτιση της ομάδας με την πόλη της Βαρκελώνης (που λατρεύω) και της Καταλωνίας γενικότερα!Γιατί δεν έχουν διαφήμιση στην φανέλα.

Τελικά βλέπω πως δεν υπάρχουν κάποιοι ιδιαίτεροι λόγοι.Τα ίδια περίπου θα μπορούσα να πω για μια οποιαδήποτε ομάδα.Νομίζω πως όλα μπορούν να αλλάξουν εκτός απο την φανατική και δίχως όρους υποστήριξη σε μια ομάδα ποδοσφαίρου.Κόμμα και πολιτικές πεποιθήσεις αλλάζεις,θρησκεία αλλάζεις,μουσικά γούστα αλλάζεις,αλλά ομάδα ποτέ!

Τελικά είδα όλον τον αγώνα.Πολύ καλή η Γαλλία!Αλλά το όλο σκηνικό-τηλεόραση,πίτσα και κρεββάτι-με προβλημάτισε!Πρέπει να το κόψω.Τηλεόραση απο τον καναπέ (θα πρέπει να αλλάξω διαρύθμιση πάλι),κρεββάτι για ύπνο μόνο και πίτσα στο τραπέζι.Έτσι δεν πρέπει;

Το κρεββάτι εκτός απο τις βασικές δύο λειτουργίες (ύπνος και σεξ),έχει επίσης χρησιμοποιήθει και ως γραφείο,αναγνωστήριο και τραπέζι.Αυτή η κρεββατολαγνεία με έχει τρελλάνει!Όλα θέλω να τα κάνω στο κρεββάτι.Προβλήματα που έχει και ο κόσμος.....

Ποιός είμαι (?)

Μ’αρέσουν πολύ οι στίχοι των deadlock.Τους έχω δει ζωντανά αρκετές φορές.Με δύο από αυτούς έχω αλλάξει μερικές κουβέντες.Ωραίοι τύποι!Θυμάμαι μια συναυλία στο Gagarin.Είχαν τελειώσει το σετ τους και βγήκα έξω να πάρω λίγο αέρα.Βγήκε και ένας από αυτούς.Ήταν αυτός με το ξυρισμένο κεφάλι,που όταν λέει τις ρίμες του,λυγίζει τα γόνατα,σηκώνει ψηλά το μικρόφωνο,κλείνει τα μάτια του και τα χώνει.Έχει μια βραχνή αλλά πολύ δυνατή φωνή.Ουρλίαζει με όλη του την δύναμη και από κάτω οι πιτσιρικάδες κτυπιούνται ενώ οι πιο μεγάλοι που κάθονται πιο πίσω σκέφτονται αυτά που λέει,κοιτάνε τον διπλανό τους και του λένε:”Σωστόοοοοςςς…”

-“Πολύ καλά σήμερα”,του είπα

-“Ευχαριστώ”,μου απάντησε,’Το παλεύουμε!”

Τον ρώτησα για πότε λένε να κυκλοφορήσουν τον καινούριο δίσκο τους και άλλα πολλά.Κάποια στιγμή μου είπε το εξής:”Είμαστε και 30 πία”.Ναι,είμαστε 30!Θυμήθηκα τον καθηγητή μου,τον Αλατζόπουλο.Μας έλεγε πάρα πολλές φορές το ίδιο πράγμα:”Από την μέρα που θα απολυθείτε από τον στρατό,μέχρι την μέρα που θα γίνεται τριάντα,δεν θα πάρετε χαμπάρι!”. Έτσι κι έγινε!Xαμπάρι δεν πήρα!

Θυμάμαι σαν να ήταν χτες που πήρα το άσπρο χαρτί από τον Μαραθώνα,με κατέβασε στην καρότσα ενός φορτηγού,ένας από το πολιτικό προσωπικό της βάσης και μπήκα στο ΚΤΕΛ στην Νέα Μάκρη για Αθήνα.Είχα ήδη αρχίσει τα σχέδια!Θα πήγαινα πίσω στην παλιά δουλεία μου στο σούπερ μάρκετ.Ήταν υποχρεωμένοι να με ξαναπροσλάβουν αφού είχα διακόψει την εργασία μου λόγω θητείας.Θα ξεκουραζόμουν πρώτα μία βδομάδα και μετά θα πήγαινα στα κεντρικά στον Ασπρόπυργο για επαναπρόσληψη.Θα εργαζόμουν για λίγο εκεί και μετά θα έβρισκα κάτι!Κάτι καλύτερο!

Τελικά η συνήθεια είναι πολύ δυνατό πράγμα!Έμεινα εκεί πολύ περισσότερο από όσο φανταζόμουνα και ήθέλα.Δεν ήταν άσχημα αλλά η ρουτίνα της δουλείας με σκότωνε κάθε μέρα.Η λέξη δημιουργία ήταν άγνωστη εκεί μέσα.

Τώρα εργάζόμαι σε ένα εργοστάσιο.Τα ίδια είναι και εκεί.Μόνο που τώρα έχω να αντιμετωπίσω και μία στρατιά από ρουφιάνους και γλείφτες που ο μόνος σκοπός της ζωής τους είναι να βγάλουν όλο και πιο πολλά χρήματα!Αλλά αυτά θα τα πω κάποια άλλη στιγμή…

Το θέμα είναι ποιος είναι ο δικός μου σκοπός σ’αυτήν τη ζωή.Τι θέλω να κάνω;Τι δεν θέλω να κάνω και το κάνω;Τι μ’αρέσει;’Εχω ξεκινήσει πολλά πράγματα.Τα πιο πολλά τα έχω αφήσει στην μέση.Σκοπός μου,λοιπόν,είναι η άλλαγη!Θέλω να άλλαξω.Να γίνω καλύτερος!Να μην ξαναφήσω πράγματα στην μέση!

Δεν θα αντισταθώ!Δεν θα επιτεθώ!Δεν θα αρνηθώ!Θα προκαλέσω τον εαυτό μου!Αυτό είναι ένα ημερολόγιο των αλλαγών μου!Ελπίζω να το κάνω σωστά αυτήν τη φορά.Για αρχή θέλω να είμαι τυπικός εδώ.Θέλω όσο πιο συχνά μπορώ να γράφω τις εμπειρίες μου γι’αυτήν την αλλάγη.Εύχομαι και ελπίζω να έχω κάποια ανταπόκριση.

Υπάρχουν πράγματα που θα τα κρατήσω για μένα για την ώρα.Τα θέλω θαμμένα!Θα έρθει η στιγμή που θα τα πω.Not yet!