Η επιστροφή

Γύρισα. Πίκρα. Είμαι στο σπίτι από την Κυριακή το απόγευμα. Δεν είχα όρεξη να ξαναφύγω για Ίο, ούτε να κάνω τίποτα γενικά. Την έχω αράξει στο σπίτι και δεν κάνω τίποτα. Μόνο καθαριότητες με το σταγονόμετρο. Αρχίζει μια δύσκολη περίοδος. Δεν υπάρχουν πολλά φράγκα, ούτε πολύ όρεξη να κάθομαι να ασχολούμαι με ηλίθιους στον περίγυρο μου. Αλλά όπως είπα και στο προηγούμενο ποστ, ο Σεπτέμβριος είναι ο μήνας των αλλαγών. Γι’ αυτό έχω όρεξη!

Μου έφτιαξε πολύ η διάθεση που ο Ιωνικός πήρε μέσα στο Ο.Α.Κ.Α το διπλό από τον Παναθηναϊκό. Είναι φοβερό το συναίσθημα να σου λένε όλοι πως είσαι κάθε χρόνο για βήτα εθνική και να τους χαλάς τα πάρτι και τις γιορτές (Θυμηθείτε και την γιορτή της Α.Ε.Κ. πριν λίγα χρόνια που τους την χάλασε ο Νατσούρας) και να μένεις όρθιος. Περιμένω να δω και την συνέχεια…

Αυτό που με χάλασε είναι που θέλουν από το υπουργείο παιδείας να μάθουν τούρκικα στα σχολεία μας. Δεν γνωρίζω αν αφορά μόνο την μειονότητα στην Θράκη. Νομίζω όμως πως πρέπει πρώτα να μάθουν ελληνικά (όχι μόνο την μειονότητα, αλλά σε όλα τα ελληνόπουλα) και μετά ας τους μάθουν και σουαχίλι. Μάθετε στα παιδιά την γλώσσα τους, την ιστορία τους και τον πολιτισμό τους και μετά δώστε τους τα απαραίτητα εφόδια για να καταξιωθούν στην ζωή (τα τουρκικά είναι σαφώς ένα από τα μεγαλύτερα εφόδια!) Βρε ουστ και πάλι!

Περισσότερα για τις διακοπές μου και φωτογραφίες σύντομα…