Περί εργασίας...

Πόσοι από εσάς είστε ευχαριστημένοι από την δουλεία σας;

Από ότι ακούω γύρω μου οι πιο πολλοί δεν περνάνε και πολύ καλά! Γιατί τότε πήγαμε εκεί και είπαμε "Έμένα θέλετε γι" αυτήν την θέση! Πάρτε με!”

Πόσο πολύ απέχει αυτό που είχαμε ονειρευτεί από αυτό που κάνουμε σήμερα;

Όταν ήμουν μικρός ήθελα να γίνω αρχιτέκτονας! Να κατασκευάζω όμορφες μονοκατοικίες για να μένουν χαρούμενες οικογένειες μέσα! Θα είχαν και αυλή με κήπο και από πάνω θα ήταν σκεπασμένη σε κάποιο σημείο με γιασεμί και αγιόκλημα. Το καλοκαίρι η οικογένεια θα κάθονταν στην αυλή τα βράδια και θα άκουγε μουσική από ένα μικρό ραδιόφωνο! Σε ένα τέτοιο σπίτι μεγάλωσα!

Στην πορεία τα σχέδια άλλαξαν! Ήθελα να ασχοληθώ με τα ηλεκτρονικά γιατί ο φίλος μου ο Νίκος έλεγε συνέχεια πως ένας τύπος ήρθε σπίτι του και τους έφτιαξε την τηλεόραση και για δέκα λεπτά δουλειά τους πήρε είκοσι χιλιάδες (δραχμές, βρε!). Και στο κάτω-κάτω ήταν η δουλεία του μέλλοντος! Αυτό το παραμύθι μας έλεγαν και στο ΤΕΛ και στην ΤΕΣ που πήγα. Κανείς δεν μας είπε πως θα πουλάνε 14αρες τηλεοράσεις στα σούπερ μάρκετ με είκοσι ευρώ! Ούτε DVD player με 30!

Με τον Νίκο, όταν πήγαμε στο γυμνάσιο συζητούσαμε πολλές φορές για τους πατεράδες μας. Με ρωτούσε τι έκανε όλη μέρα ο δικός μου. Του έλεγα πως ξυπνούσε χαράματα, πήγαινε στον Ασπρόπυργο, και με ένα φορτηγό πήγαινε σίδερα για να κτιστούν σπίτια! Μετά γύριζε πίσω, έκανε μπάνιο, έτρωγε, κοιμόνταν, διάβαζε την εφημερίδα του, έβλεπε λίγο τηλεόραση και ύπνο! Και ξανά από την αρχή!

Ο δικός του έκανε σχεδόν τα ίδια! Μόνο που ήταν μαρμαράς και όχι οδηγός και δεν διάβαζε εφημερίδα! Το έριχνε κατευθείαν στην τηλεόραση. Κι αυτός ξημερώματα έφευγε! Το πόρισμα που βγάζαμε στην ερώτηση, αν θα γίνουμε και εμείς ίδιοι ήταν πως "Μπα! Εμείς θα κάνουμε κάτι καλύτερο και θα κονομάμε χωρίς να δουλεύουμε και πολύ!"

Εγώ πέρασα από ένα σούπερ μάρκετ για αρκετά χρόνια (χαμαλίκι και άγιος ο θεός), από έναν υδραυλικό (αυτός ο σουλήνας που θα μπει; J), από μια κάβα (ένα χιλιάρικο η ώρα), από μια παμπ για πολύ λίγο και τώρα είμαι στο πρώην κοτέτσι και νυν εργοστάσιο (οι “κότες” ακόμα μέσα είναι) στον Ασπρόπυργο. Χαράματα ξυπνάω. Ο Νίκος ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα του!

Σιγά μη γινόμασταν ίδιοι!