Όταν συνάντησα τον Κρεγκ

Ήξερα πριν έρθω πως ο Κρεγκ ήταν προπονητής ή κάτι τέτοιο σε μια ομάδα έξω από το Λονδίνο. Κάποια στιγμή που βλέπαμε την Φούλαμ με τον Νίκο και τον Γιώργο, έριξα την ιδέα, να πάμε να τον βρούμε. Μετά από μερικές μέρες έσκασε μήνυμα από τον Νίκο που έλεγε πως είχε παιχνίδι η Crawley Town (η ομάδα του Κρεγκ) με την Swindon του φασίστα του Ντι Κάνιο. Αποφασίσαμε πως θα πάμε.

Έφτασε το Σαββάτο του αγώνα. Συναντηθήκαμε στο London Bridge, κάτω από την σκιά του Shard, του ψηλότερου κτιρίου στην ΕΕ. Βγάλαμε εισιτήριο για το τραίνο και αρχίσαμε τον χαβαλέ για το που πάμε στα κατσικοχώρια της Αγγλίας κλπ. Γρήγορο τραίνο σαν το προαστιακό με λίγα βαγόνια και σε μια ώρα φτάσαμε. Πέντε νοματαίοι. Θεωρήσαμε πως στο χωριό δεν πρέπει να είχε ξαναπατήσει το πόδι του Έλληνας και συνεχίσαμε τον χαβαλέ.

Μετά μια ωραία διαδρομή μέσα σε ένα δάσος, δίπλα στον κεντρικό δρόμο που σε βγάζει στο Brighton, φτάσαμε στο Broadfield Stadium. Μικρό γήπεδο, αρκετό για τις ανάγκες της ομάδας. Βγάλαμε εισιτήρια. Ήπιαμε μια μπύρα και μπήκαμε μέσα. Η κλασική εικόνα με πιτσιρίκια και γυναίκες, οι οπαδοί των δύο ομάδων χωρισμένοι μεν, αλλά χωρίς παρατράγουδα. Λίγο πριν αρχίσει το δεύτερο ημίχρονο,  πήγα με τον Νίκο προς τον πάγκο της ομάδας. Μας σταμάτησε ο steward και του είπα πως ερχόμαστε από Ελλάδα για να δούμε τον Κρεγκ και πως είναι το ποδοσφαιρικό μου είδωλο. Ο τύπος τον ενημερώνει στον πάγκο και μας λέει πως μετά την λήξη θα μα δει. Το παιχνίδι είναι καλό και δυνατό. Οι παίκτες τρέχουν πολύ και γρήγορα, είναι καλοί αλλά κλασσικά παίζουν με σέντρες, όπως όλες οι αγγλικές ομάδες. Τελικό αποτέλεσμα 1-1.

Βγαίνουμε από το γήπεδο και πηγαίνουμε στην έξοδο των αθλητών. Την κάνω προς την ρεσεψιόν του γηπέδου και λέω στην κυρία που είναι στο γκισέ πως θέλω να δω τον Κρεγκ. Μου λέει πως μάλλον δεν γίνεται την συγκεκριμένη στιγμή. Μπαίνει και μια άλλη κυρία που το επιβεβαιώνει. Της λέω το παραμύθι πως ερχόμαστε από Ελλάδα για να τον δούμε και μου γνέφει ΟΚ. Περιμένω. Οι υπόλοιποι είναι ακόμα στην έξοδο των αθλητών και περιμένουν. Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει ο Κρεγκ. Κοιτάζει το αντιανεμικό των Rangers που φοράω. Με χαιρετάει στα ελληνικά. Μου λέει τι κάνω εδώ. Του λέω πως δουλεύω στο Λονδίνο. Με ρωτάει για τον Ιωνικό και μου λέει πως όλα καλά στο Crawley που δουλεύει, εκτός από τον χλοοτάπητα που έχει προβλήματα με την βροχή (είχαν αναβληθεί αγώνες γι΄αυτόν τον λόγο). Του θυμίζω πως του είχα δώσει να μου υπογράψει μια αφίσα της Dundee United όταν ήταν κυπελλούχος Σκωτίας, με τον Κρεγκ να βάζει το γκολ της νίκης εναντίον της Rangers, πριν έρθει στον Ιωνικό. Ήταν η τελευταία μέρα πριν φύγει από τον Ιωνικό. Μου λέει για το πώς πέρασαν τόσα χρόνια από τότε που έφυγε, πως όλοι τον θεωρούσαν τελειωμένο όταν γύρισε πίσω και πως έπαιξε οκτώ χρόνια ποδόσφαιρο ακόμα. Σταμάτησε στα 42 του. Σκάνε μύτη και οι υπόλοιποι. Τους χαιρετάει δια χειραψίας και τους μιλάει ελληνικά. Καταλαβαίνει όλα όσα λέμε μεταξύ μας. Στο "holidays" που του λένε οι τρεις φίλοι, τους αποκρίνεται με την λέξη "διακοπές" Τον ρωτάω αν όντως ήταν να πάει στην ΑΕΚ. Μας λέει πως ήταν στο αυτοκίνητο με τον Έλληνα ατζέντη στον δρόμο για τα γραφεία τη ΑΕΚ για να υπογράψει και πως τους πήραν τηλέφωνο και τους είπαν να γυρίσει πίσω, γιατί δεν θα γίνει η μετεγγραφή. Λέει πως έχασε την μοναδική ευκαιρία να παίξει σε μεγάλη ομάδα. Σκέφτομαι πως λειτουργεί το ελληνικό ποδόσφαιρο. Του λέω πως τον θαυμάζω όχι μόνο για τις ποδοσφαιρικές του ικανότητες, αλλά και για την ηθική του. Του θυμίζω πως σε παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ, ο Φρούσος έπεσε να πάρει πέναλτι και εκείνος τον βούτηξε από την φανέλα και του είπε "Σήκω πάνω! Έτσι θα κερδίσουμε;". Μοιάζει σαν να είναι έτοιμος να δακρύσει. Που να φανταστεί πως κάποιος μετά από 12 χρόνια θα τον έψαχνε σε ένα χωριό έξω από το Λονδίνο, μόνο και μόνο για να τον δει;

Μιλάμε ήδη κανένα 20λεπτό. Βγάζουμε φωτογραφίες. Τον ρωτάω πότε παίζει η ομάδα στο Λονδίνο και μας λέει με την Leyton Orient. Μας προσφέρει δύο εισιτήρια. Θα πρέπει να τον συναντήσουμε πάλι στις 23 Φεβρουάριου πριν το παιχνίδι να μας τα δώσει. Μας ευχαριστεί και μας χαιρετάει δια χειραψίας όλους.

Στον δρόμο της επιστροφής για το κέντρο της πόλης για κάποιες στιγμές, δεν περπατάω. Στα αλήθεια πετάω. Πίνουμε άλλη μια μπύρα σε μια τοπική πάμπ και επιστρέφουμε στον σταθμό του τραίνου. Εκεί συναντάμε μια Χανιώτισσα που μένει στο Brighton. Τελικά δεν ήμασταν οι πρώτοι Έλληνες που πήγαμε στο Crawley. Εγώ πάντως ήμουν ο πιο χαρούμενος από όλους τους Έλληνες που πήγαν στο Crawley...

Κράνα

Άκουσα πως δεν πρέπει να το παίζω θύμα. Άκουσα πως μια χαρά περνάω εδώ (κρίνοντας από τις φωτογραφίες φαντάζομαι). Απαντώ πως όταν πας να δεις τον Ρέμο πχ, ανεβαίνεις πίστα και στήνεσαι δίπλα του να βγεις αγκαλιά με τον τραγουδιάρη. Δεν βγάζεις φωτογραφία που ξερνοβολάς στην τουαλέτα αργότερα τα ξίδια. Δεν βγάζεις φωτογραφία τα πεταμένα ρούχα στο πάτωμα πριν ξεραθείς στο κρεβάτι σου, ενώ πέφτεις κόκαλο για ύπνο με τα αυτιά σου να βουίζουν. Δεν βγάζεις φωτογραφία το επόμενο πρωί που τα μάτια σου είναι κόκκινα με μαύρους κύκλους από κάτω.

Αν νομίζεις λοιπόν πως εδώ είναι η ντόλτσε βίτα, να πάρεις τα αρχίδια σου και να έρθεις. Να έρθεις με εισιτήριο που ακόμα το χρωστάς, να έρθεις να κοιμηθείς δύο βδομάδες στο πάτωμα με ένα σεντόνι και ένα κουβερτάκι, να έρθεις να ακούσεις τα μπινελίκια του φίλου που σε φιλοξενεί και σε ρωτάει με τσαμπουκά, πότε έχεις σκοπό να βρεις μέρος δικό σου να μείνεις, να έρθεις να δουλέψεις οκτώ μέρες σερί, δεκάωρα-δωδεκάωρα πάντα βράδυ, να έρθεις να σου δίνει εντολές στην δουλειά 24χρόνος Μπαγκλαντεσιανός και να σου λέει "Κάτσε να σου δείξω πως σφουγγαρίζουν", να έρθεις και να καις ένα δάκτυλο την ημέρα στο γκρίλ και στις τοστιέρες και να γεμίζεις με σημάδια τα χέρια σου, να έρθεις στο σπίτι της τρελής και να ακούς στις έξι το πρωί Ριάνα στην διαπασών ενώ εσύ έχεις πέσει για ύπνο στις τέσσερις μετά από δωδεκάωρη βάρδια, να έρθεις και να θες να πιεις στο ρεπό σου έναν καφέ και να πεις μια μαλακία αλλά να μην έχεις κανέναν.

Μετά θα καταλάβεις πόσο θα εκτιμήσεις μια πρόσκληση για έξοδο που στην τελική κοστίζει όσο μια μπύρα. Θα εκτιμήσεις το γήπεδο που θα πας να δεις μπαλίτσα για μιαμιση ώρα. Θα εκτιμήσεις το ότι έχει πένια εδώ και μιλάς με τρεις ανθρώπους που γνώρισες. Θα εκτιμήσεις την ανάγκη να δεις κόσμο για να γιορτάσεις τα γενέθλια σου. Μόνο για να δεις κόσμο. Και ο κόσμος που θα δεις, θα είναι αυτός που τρως τα ίδια σκατά μαζί του. Που πέρασαν και περνάνε ότι κι εσύ. Που δεν θα σε πουν ποτέ θύμα. Που δεν θα σου πουν ποτέ πως περνάς μια χαρά.

Θύμα δεν είμαι. Ούτε καλά περνάω, ούτε άσχημα. Προσπαθώ για το καλύτερο και θα μου βγει. Αλλά αν νομίζεις πως όλα είναι ρόδινα εδώ, πάρε τα αρχίδια σου και έλα. Ή σταμάτα την κριτική. Τα είπα.

Χιόνι!

Χιονίζει! Το έστρωσε! Σε λιγότερο από πέντε ώρες! Ξύπνησα και όλα ήταν άσπρα! Ζω σε μια χώρα που χιονίζει τον χειμώνα!

Ανέκδοτο

"Σύμφωνα μάλιστα με το περιοδικό Foreign Policy, ο Γ. Παπανδρέου βρίσκεται στη λίστα των 100 μεγαλύτερων στοχαστών παγκοσμίως, ενώ όπως έχει γίνει γνωστό έχει συμφωνήσει να συμμετάσχει ως ομιλητής σε συνέδριο για hedge funds στο Λας Βέγκας τον Μάιο."

Το τελειότερο ανέκδοτο που διάβασα στην ζωή μου. Οι αγαμοι θύται θα πρέπει να φτιάξουν στίχο αντίστοιχο του "η θεωρία καταρρέει, οι χοντροί είναι οι ωραίοι"

Λίστα

Την λίστα Λαγκάρντ δεν την αλλοιώσαμε εμείς, ούτε εσείς, ούτε ο Χατζηπετρής. Πριν βάλουμε 750 κάλπες στην βουλή, για να ψηφίσουν οι βολευτές, να ελέγξουμε τα λαμόγια που είναι στην λίστα; Κι αν είναι λαμόγια να υποστούν τις συνέπειες, αν δεν είναι να πούμε ευχαριστούμε πολύ για την συνεργασία σας και να ψάξουμε για τους επόμενους.

Τρεις μήνες

 Επέτειος. Τρεις μήνες στο Λονδίνο. Μου λείπει πολύ να πάρω κάποιον ένα τηλέφωνο και να πάω για έναν καφέ. Ακόμα κι αν πάρεις κάποιον, για μπύρα θα πας μάλλον που την σιχαίνομαι, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Μου λείπει να ξυπνήσω και να είναι μια γαμάτη, ζεστή, ηλιόλουστη μέρα και να πάω στο κέντρο να περπατήσω στα στενά πεζοδρόμια, να δω την Ακρόπολη να ξεπροβάλει από κάποιο στενάκι και να μιλάω στην γλώσσα μου με όποιον συναντώ. Μου λείπει να ανάβω το φως μέσα στο σπίτι, στις έξι, στις εφτά. Εδώ είναι νύχτα από τις τέσσερις. Μου λείπουν τα βιβλία μου και τα cd μου. Δεν μπορείτε να καταλάβετε πόσες φορές λέω, αχ να άκουγα το τάδε κομμάτι. Μπαίνω στο YouTube, βλέπω διαφήμιση και μετά το βίντεο που με το ιντερνέτ μέσω κινητού παίρνει κάμποσο. Μου λείπει το σπίτι μου και η οικογένεια μου. Μου λείπει η Χριστίνα και οι φίλοι μου.
 Ξέρω πως κάτω είναι δύσκολα. Διαβάζω, ρωτάω, μαθαίνω. Και εδώ δύσκολα είναι. Ακόμα ψάχνω να βρω τα πατήματα μου. Μέχρι χθες δεν μπορούσα να καταλάβω από που αγοράζουν κουζινικά εδώ. Το βρήκα τελικά. Με βοηθάνε πολύ οι Ισπανοί και με συμπαθούν πολύ. Σιγά σιγά μαθαίνουν και ελληνικά. Ξεκινήσαμε με τα μπινελίκια. Έχει πέσει και αναδουλειά και οι ώρες εργασίας μειώνονται. Μπορώ ακόμα να επιβιώσω, αλλά δεν μπορώ να βοηθήσω πίσω.
 Η μαλακία είναι πως δεν ξέρω τι θα κάνω ακόμα. Να μείνω εδώ και να προσπαθήσω να ζω κάθε μέρα και καλύτερα; Να γυρίσω πίσω το καλοκαίρι για δουλειά στην Ίο και βλέπουμε;
 Τα καλά εδώ. Η χαρά του ποδοσφαιρόφιλου. Η εμπειρία μου από την ομάδα της γειτονιάς, της Φούλαμ είναι φοβερή. Καθαρό γήπεδο, χωρίς βία, με μεγάλα ονόματα και αρκετά καλό ποδόσφαιρο. Θα σε προσέξουν, θα σε βοηθήσουν, θα κάνουν τα πάντα για να είσαι χαρούμενος για μιάμιση ώρα. Μπάτσος αυτοπροτάθηκε για να μας βγάλει φωτογραφία έξω από το γήπεδο. Τα πούλμαν των φιλοξενούμενων σε μια σειρά, χωρίς αστυνόμευση και οι οπαδοί της φιλοξενούμενης ομάδας ανάμεσα μας να πίνουν μπύρα στην παμπ. Άλλο καλό, ανεξάρτητα από ότι ακούγεται, οι άνθρωποι εδώ και ευγενικοί είναι και βοηθάνε. Απλά δεν θέλουν στενούς δεσμούς. Και για μένα είναι καλό αυτό, γιατί διαμορφώνει ένα περιβάλλον πολιτισμένο που βοηθάει να αναπτυχθείς. Δεν θα ακούσεις κραξίματα για τις αποφάσεις σου, όσο τρελές κι αν είναι. Το αντίθετο θα συμβεί. Θα σε προτρέψουν να το κάνεις. Στις στραβές, θα κάνουν ειλικρινή διάλογο μαζί σου και δεν θα σου παίξουν πουστιά πισώπλατα. Είχα θέμα με έναν προϊστάμενο βάρδιας. Με φώναξε στο γραφείο, τα είπαμε και το θέμα τελείωσε, παρότι του την είπα χοντρά (στην Ελλάδα αυτά που του είπα, θα σήμαινε απόλυση). Και έκτοτε δεν με κυνηγάει, όπως θα έκανε ο κάθε κομπλεξικός στην Ελλάδα.
 Ότι κι αν λέω, για την ώρα είμαι εδώ και εδώ θα είμαι για μερικούς μήνες ακόμα, σίγουρα. Θα προσαρμοστώ και θα τα καταφέρω. Το κοντέρ μου μηδένισε την πρωτοχρονιά και από τότε όλα πάνε καλά. Προσπαθώ πιο συνειδητά. Όσο για τις εκκρεμότητες του προηγούμενου ποστ, όλα έχουν δρομολογηθεί. Λίγο χρόνο ακόμα για να συγκεντρωθώ. Α! Τα κραξίματα πλέον, όχι στο facebook, που το βλέπουμε μεταξύ μας, αλλά δημόσια στο modern life is rubbish.
 Έυχομαι και από δω, καλή χρονιά σε όλους, γεμάτη αγάπη, υγεία, δημιουργία. Να είμαστε όλοι μαζί και τίποτα δεν μπορεί να μας νικήσει.

Behrakis rules

Μεγάλος φωτογράφος! Δύο φωτογραφίες του είναι μέσα στις καλύτερες του Reuters για το 2012. Μακάρι να μπορούσα να γίνω τόσο καλός, όσο κι αυτός...

Back

  Ξέρω, πέρασε καιρός από την τελευταία φορά που έγραψα εδώ. Μου το γράψατε πολλοί στο facebook. Τι να πω για δικαιολογία; Πως τεμπέλιασα; Πως μπήκα στο λούκι της καθημερινότητας; Ότι και να πω, δεν έχει και πολύ σημασία. Είμαι εδώ πάλι!
  Λοιπόν. Με την δουλειά, όλα κομπλέ. Ούτε καλά, ούτε άσχημα. Το σημαντικό είναι πως πληρώνουν στην ώρα τους. Έχει και μαλάκες εκεί μέσα, αλλά τι να γίνει; Τους αγνοώ, όσο μπορώ και περιμένω την ώρα που θα την κάνω. Ο σκοπός που ήρθα εδώ είναι η δουλειά και αυτό έχει σημασία πάνω απ' όλα για μένα.
  Αλλά επειδή πρέπει και να ζεις, κι όχι μόνο να δουλεύεις, προσπαθώ να κρατώ τις ισορροπίες. Νομίζω πως εδώ είναι πιο βαρετά από την Ελλάδα. Ίσως επειδή δεν έχω και πολλούς φίλους εδώ. Αυτό είναι το τίμημα. Λοιπόν, βρήκα στο ίντερνετ μιά ομάδα από φωτογράφους που μαζεύονται και κάνουν φωτογραφήσεις μαζί. Αύριο το πρωί θα πάω στην πρώτη μου συνάντηση. Καιρός να ξε-αραχνιάσει η μηχανή μου. Θα πάμε στο South Bank, που τώρα έχει πανυγηράκι για τα Χριστούγεννα. Η διοργανώτρια του γκρουπ είναι επαγγελματίας φωτογράφος και ελπίζω να μάθω πραγματάκια.
  Μετά έχει Μπάρσα. Βλέπω αρκετούς αγώνες στην Πένια όταν δεν δουλεύω και σιγά-σιγά γνωρίζομαι με αρκετούς. Δεν παίζει βέβαια αυτό που γίνεται στην Πένια μας στην Αθήνα. Μπαλίτσα μάγκες και πούλο είναι η φάση. Αλλά για μένα είναι αρκετό. Και λέγοντας για Πένια, αρχίζω τις μεταφράσεις από κείμενα του συλλόγου, στα ελληνικά για να δημοσιευτούν στην ιστοσελίδα μας.
  Όλα κομπλέ λοιπόν. Ισπανικά, φωτογραφία, μεταφράσεις και; Και διατροφή και κόψιμο το κάπνισμα σταδιακά, εδώ και λίγες μέρες. Τελικά η Αγγλία μου κάνει καλό;

Περιμένοντας την Πέμπτη

 Είμαι εντελώς άφραγκος αυτή τη φορά. Περιμένω την Πέμπτη για να πληρωθώ. Έχω λίγο φαγητό στο σπίτι και McDiatrofi τσάμπα σήμερα και αύριο. Αλλά δεν με πειράζει. Νομίζω πως συνήθισα σε αυτήν την κατάσταση. Πιστεύω πως από την Πέμπτη και μετά τα πράγματα θα στρώσουν και θα μπω σε έναν ρυθμό.
 Χθες είχα ρεπό και άραξα σπίτι. Αποφάσισα να τελειώσω τα Ισπανικά. Να πάω για το δεύτερο πτυχίο. Μπορώ να εξασκήσω την γλώσσα στην δουλειά, βρήκα και ένα online course και έκανα και το πρώτο μάθημα. Χρόνος υπάρχει αφού δουλειά πιάνω μετά τις πέντε το απόγευμα. Θα τα καταφέρω νομίζω.
 Χθες κατέβασα και το άλμπουμ της Nalyssa Green. Πολύ καλό μου φάνηκε. Αλλά σαν και αυτό των Στίχοιμα δεν είναι. Έπος. Πρέπει να το έχω ακούσει πάνω από πενήντα φορές τις τελευταίες μέρες. Διατηρώ την υπομονή μου και συνεχίζω.

Ελληνικά προιόντα

Σήμερα βρήκα και αγόρασα γιαούρτι Total και φέτα πακεταρισμένη από Ελλάδα ιδιωτικής ετικέτας. Το Total 200gr είχε 1,46 Λίρες και η φέτα επίσης 200gr., 1,77 Λίρες. Για να μου πείτε τις αντίστοιχες τιμές στην Ελλάδα.

Χθες συνάντησα και τον Πάνο που μου έφερε από Αθήνα τσιγάρα Καρέλια. με 25 Λίρες 10 πακέτα. Εδώ το φθηνότερο πακέτο είναι το Pall Mall και έχει 5,79 Λίρες. Είναι και τα μικρά, απλά, καθημερινά πράγματα που σου λείπουν από την πατρίδα...

Internet ρεεεεεεεεεεεεεε

Από σήμερα έχω και ιντερνέτ! Γαμάω! Πήρα μια micro-sim για το iphone μου. Για 15 Λίρες έχω 300 λεπτά χρόνο ομιλίας, 3000 sms και απεριόριστη πρόσβαση. Και επειδή ο Έλλην είναι λαμόγιο, χρησιμοποιώ το iPhone σαν modem και μπαίνω και από το laptop. Να 'σαι καλά, Steve! Τέρμα τα Starbucks που με την ευκαιρία κάνουν πουστιά και δεν πλερώνουν φόρους στην Αγγλία. Στέλνουν όλα τα κέρδη στην μητρική εταιρία στην Ολλανδία και καλά για πνευματικά δικαιώματα για το όνομα και παρουσιάζουν ζημία.

Συνέλευση

 Συνεχίζω να γράφω, αλλά δημοσιεύω πολλά κείμενα μαζί, γιατί απλά δεν παίζουν φράγκα, ούτε για να πάω σε κανένα Starbucks, για να τα ανεβάζω κάθε μέρα. Κάθε μέρα τα Starbucks εδώ στο Fulham κλείνουν στις εξί και μισή και στην πουστιά, κλέβω λίγο wifi με το iPhone, έξω από την βιτρίνα. Την Πέμπτη μάλλον θα πληρωθώ για τέσσερεις πρώτες μέρες που δούλεψα από λίγες ώρες, που σημαίνει πως έχω το μισό ενοίκιο γι’ αυτήν την βδομάδα. Μαλακία. Υποτίθεται πως ήρθα εδώ να δουλέψω για να στέλνω χρήματα στην Ελλάδα και όχι για να παίρνω. Χθες δούλεψα επιτέλους αρκετές ώρες. Έξι. Αλλά αυτές θα πληρωθούν μετά από τρεις Παρασκευές. Η πληρωμή είναι κάθε δύο βδομάδες. Ιταλοί, Νεπαλέζοι, Κινέζοι, Λιθουανοί, μπήκαν στον κατάλογο των συνεργατών μου. Καλοί τύποι όλοι τους, εκτός από έναν Νεπαλέζο που είναι βρωμιάρης, αμπλαούμπλας, λαμόγιο και χατζηπηγμένος. Ευτυχώς έμαθα πως δεν δουλεύει πολύ συχνά.

 Το Σαββάτο πήγα στην Γενική Συνέλευση της Penya Blaugrana London. Τσάμπα φαγητό και δύο ποτά για τους συμμετέχοντες. Έγιναν κάποιες αλλαγές στο καταστατικό. Η θητεία του ΔΣ εδώ είναι δύο χρόνια και σε συζήτηση που είχα αργότερα με κάποια μέλη του ΔΣ εδώ, μου είπαν πως είχαν πρόβλημα με την προηγούμενη πρόεδρο που δεν ασχολιόταν με την Penya. Για τον τελικό του Λονδίνου πήραν μόνο πέντε εισιτήρια, εκ τον οποίων τα δύο έμειναν στην πρόεδρο για εκείνη και τον άντρα της. Τελικά στις τελευταίες εκλογές την πέταξαν έξω. Αυτήν τη στιγμή η Πένια έχει 157 μέλη, αριθμός μικρός αν σκεφτεί κανείς πόσες χιλιάδες Ισπανοί ζουν εδώ. Αυτήν τη στιγμή έχει γύρω στις 2600 Λίρες μετρητά. Έχουν κλείσει καλή συμφωνία με το πλοιάριο και δεν πληρώνουν μία για να βλέπουν τους αγώνες. Το πλοιάριο κερδίζει από τα ποτά. Επίσης συνάντησα ξανά τον  Έλληνα που είχαμε συναντήσει πέρσι στο δείπνο πριν τον τελικό και τα είχε με μια Ισπανίδα. Η οποία Ισπανίδα είναι στο ΔΣ της Πένια και μιλάει αρκετά καλά ελληνικά. Είδαμε και ματσάρα μετά…

 Τις τελευταίες μέρες εδώ όλοι ασχολούνται με το γκολ του Μουσουλμάνου στο Σουηδία-Αγγλία. Λένε το καλύτερο γκολ όλων των εποχών κλπ. Δεν το είδα, θα το δω και θα σας πω. Επίσης γράψανε για την νίκη της εθνικής μας με την Ιρλανδία. Τέλος διάβασα μια δισέλιδη συνέντευξη της Victoria Hislop, με φωτογραφία δίπλα σε ένα μπουζούκι που λέει  πως οι Έλληνες αγοράζουν με τρελά ακίνητα στο Λονδίνο και είχε πρόβλημα να βρει σπίτι με τέσσερεις κρεβατοκάμαρες στο Kensington, εξαιτίας αυτού. Πηγαίνει στην Ελλάδα λίγες μέρες κάθε μήνα και περιγράφει τις γνωστές δυσκολίες που περνάει η χώρα μας, με πολλές λεπτομέρειες.

Ρεπό

Είχα ρεπό σήμερα. Παρ’ όλα αυτά έπρεπε να πάω πάλι στο Noting Hill για να αλλάξω ένα από τα παντελόνια που μου είχαν δώσει για την δουλειά. Περίμενα μία ώρα εκεί μέχρι η Βουλγάρα/Ρωσίδα/Πολωνίδα που κάνει τις προσλήψεις, να ασχοληθεί μαζί μου. Και μόλις ασχολήθηκε μου είπε πως δεν έχει κανένα στο νούμερο μου. Τελικά βρήκε δύο από κάποιον που δούλεψε μια μέρα και τα παράτησε. Και μου τα έδωσε και τα δύο, λέγοντας μου να μην το πω σε κανέναν. Και επειδή η αφραγκία έχει διαρκείας, είπα να κάνω μια βόλτα που είναι τζάμπα. Το έκοψα λοιπόν με το πόδι, πέρασα έξω από το Hyde Park και περπάτησα όλη την Oxford Street, γεμάτη με φωτάκια. Τι να μας πει και το Jumbo. Εδώ έχουν Χριστούγεννα από το καλοκαίρι… Πήγα μια βόλτα στα HMV και χάζεψα τα CD. Το καινούριο της Kylie έχει 10 Λίρες και διάβασα πως είναι πολύ καλό. Δυστυχώς δεν μπορώ να το κατεβάσω, αφού δεν έχω ιντερνέτ στο σπίτι και στα καφέ κλπ που πάω, η πρόσβαση είναι κομμένη στα torrents.

Το λεωφορείο της επιστροφής περνάει από το Kensington. Εκεί είδα κάτι που δεν το έχω ξαναδεί. Σε ένα πεζοδρόμιο ήταν μαζεμένοι καμιά εκατοσταριά διαδηλωτές με σημαίες του Ισραήλ και χαρτόνια που έγραφαν “Israel wants peace, not terror”. Σκέφτηκα να τους κάνω κωλοδάκτυλο από τον πάνω όροφο του λεωφορείου. Αλλά είμαι ευγενικός. Μπροστά τους οι μπάτσοι είχαν βάλει κάγκελα και δεν άφηναν κανέναν να τα περάσει. Αμέσως μόλις περάσαμε τους φίλους του Ισραήλ, υπήρχε μια σειρά από μπάτσους και αμέσως μετά γύρω στους χίλιους διαδηλωτές με σημαίες της Παλαιστίνης που φώναζαν με πάθος “Free Palestine”. Όλοι στο ίδιο πεζοδρόμιο! Θα γινόταν ποτέ αυτό στην Ελλάδα χωρίς να σκοτώσει ο ένας τον άλλον;

Μικρός που είναι ο κόσμος

Για δες πλάκα. Την περασμένη βδομάδα είχα πετύχει στα Starbucks τρεις από τους γκρουπιέρηδες που δούλευαν για το BusAbout στην Ίο. Σήμερα, στο διάλειμμα στην δουλειά, βρήκαμε κοινούς γνωστούς με την Σοφία. Γνωρίζει τον Γιώργο και την Λένα. Παίζανε μαζί σε συναυλίες αφού η Σοφία ήταν τραγουδίστρια! Και το πιο καλό; Παίζει να την έχω ακούσει και ζωντανά σε ένα live στην Νέα Σμύρνη που είχαμε πάει με την Λένα για να ακούσουμε τον άντρα της, τον Γιώργο.
 Την Λένα την ξέρω από τα αγγλικά, είναι Νικαιώτισσα και μαζί της και με τον Γιώργο είχαμε κάνει εκείνο το τρελό ταξίδι στο Βελιγράδι για να δούμε τους Guns ‘n’ Roses. Τι να πω;

Εργασία και χαρά (επιτέλους)

Το τελευταίο μου μεροκάματο στην Ελλάδα το έκανα στα μέσα του Σεπτέμβρη. Και σήμερα έκανα το πρώτο μου (βγάζω έξω το μεροκάματο στου Άλεξ) στην Αγγλία. Έφτασα στο μαγαζί 20 λεπτά πριν αρχίσω δουλειά. Με έστειλαν με έναν Φιλιππινέζο για να μου δείξει που αλλάζουμε και που κάνουμε διάλειμμα. Πρέπει να είμαι πολύ νούμερο με την στολή και την ποδιά. Εδώ πραγματικά παίζει ασφάλεια τροφίμων. Μόνο σπασουάρ και επικαλαμίδες δεν μου έβαλαν για να δουλέψω. Τέσπα, όπως μου είχε πει και η Σοφία, η πολιτική τους είναι να δουλέψεις λίγες ώρες στην αρχή για να δουν αν τα παίρνεις τα γράμματα και για να μην είσαι και πολύ εμπόδιο. Η δουλειά μου φάνηκε γελοία, αφού δεν μιλάμε για κουζίνα, αλλά για βιοτεχνική παραγωγή. Όλα είναι αυτόματα και συ εκεί μέσα είσαι ένα γραναζάκι. Δεν γαμιέται; Αφού πληρώνουν στην ώρα τους, όλα κομπλέ. Σου δίνουν χρόνο να συνεχίσεις να μένεις εδώ, μέχρι να βρεις κάτι καλύτερο. Και η McDiatrofi  ήταν τζάμπα σήμερα. Με 3,5 ώρες δουλειά, έφαγα και μου οφείλουν περίπου 22 λίρες μεικτά. Ακόμα ζηλεύεις;
 Το ωραίο στην όλη φάση είναι πως έχει κόσμο από παντού που δουλεύει εκεί μέσα. Εγώ και η Σοφία είμαστε οι δύο Έλληνες (και παίζει να έρθει και τρίτος, ένας φίλος της Σοφίας). Έχουμε πολλούς Ισπανούς και Φιλιππινέζους, Ούγγρους, Πολωνέζες και για τους άλλους θα μάθω αύριο. Εγγλέζους δεν βλέπω… Γαμώ τα γαμώ-επιδόματα που παίρνουν όλοι και ξύνονται…