Oι πουτάνες κι οι τρελές...

...έχουν τις τύχες τις καλές

Τι άραγε θέλει να πει ο ποιητής;
Οι πουτάνες με την ελαστική συνείδηση και την τεχνική του διπλαρώματος και της μπαγαποντιάς έχουν αρκετές πιθανότητες να βρουν το δέκα το καλό και να πήξουν στα φράγκα. Οι ελαφρόμυαλες πάλι, προσεγγίζοντας επιδερμικά τη ζωή, χωρίς να βλέπουν και τόσο ορθολογιστικά τα πράγματα, χωρίς να χολοσκάνε με το παραμικρό και χωρίς να πληγώνονται από τις κακοτοπιές της ζωής, βλέπουν τη ζωή χαλαρά και έτσι μες στην καλή χαρά που είναι μπορεί να πέσουν κι αυτές στα μαλακά. Αντίθετα αρκετές απ αυτές που έχουν αρχές στη ζωή τους και ακαδημαϊκά προσόντα και έχουν μάθει να εκλογικεύουν τα πάντα, δε φαίνεται να έχουν και τόσο πολλές πιθανότητες για οικονομική ευρωστία.

Ορισμός από το slang.gr

Άλλαξε ο Μανωλιός...

...κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς, που λέει και ο σοφός λαός μας. Κοιτάζω γύρω μου και βλέπω διάφορους ηλίθιους που πανηγυρίζουν και νιώθουν τέλεια που άλλαξε η κυβέρνηση. Και δεν λέω, το ότι ο Γιωργάκης πήρε τον πούλο, είναι καλό. Δεν μπορούσε το παιδί. Αλλά γιατί στ' αλήθεια κάποιος νομίζει πως μια κυβέρνηση που θα κρατήσει για τρεις μήνες, θα γεμίσει με φράγκα την αγορά και θα ανοίξει χιλιάδες θέσεις εργασίας που χρειάζονται;

Απαισιόδοξος δεν υπήρξα ποτέ. Πάντα πορευόμουν με ότι η ζωή μου έφερνε μπροστά μου και αυτό κάνω και τώρα. Αλλά δεν νομίζω πως κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο για την ώρα. Ίσως για τον καθένα μας προσωπικά. Αλλά όχι για το σύνολο την κοινωνίας μας. Γι' αυτό μάγκες μαζευτείτε, κι όταν σαν ρωτάνε για την αποδοχή του νέου πρωθυπουργού, μην το φτάνετε το ποσοστό στο 75%. Στα αλήθεια δεν μπορεί να είστε τόσο ηλίθιοι...

The great dictator

 I’m sorry but I don’t want to be an Emperor, that’s not my business . I don’t want to rule or conquer anyone. I should like to help everyone if possible, Jew, gentile, black man, white. We all want to help one another, human beings are like that.
 We all want to live by each other’s happiness, not by each other’s misery. We don’t want to hate and despise one another. In this world there is room for everyone and the earth is rich and can provide for everyone. The way of life can be free and beautiful.
 But we have lost the way. Greed has poisoned men’s souls, has barricaded the world with hate; has goose-stepped us into misery and bloodshed.  
  We have developed speed but we have shut ourselves in: machinery that gives abundance has left us in want. Our knowledge has made us cynical, our cleverness hard and unkind. We think too much and feel too little: More than machinery we need humanity; More than cleverness we need kindness and gentleness. Without these qualities, life will be violent and all will be lost.
 The aeroplane and the radio have brought us closer together. The very nature of these inventions cries out for the goodness in men, cries out for universal brotherhood for the unity of us all. Even now my voice is reaching millions throughout the world, millions of despairing men, women and little children, victims of a system that makes men torture and imprison innocent people. To those who can hear me I say “Do not despair”.
 The misery that is now upon us is but the passing of greed, the bitterness of men who fear the way of human progress: the hate of men will pass and dictators die and the power they took from the people, will return to the people and so long as men die liberty will never perish…
 Soldiers, don’t give yourselves to brutes, men who despise you and enslave you, who regiment your lives, tell you what to do, what to think and what to feel, who drill you, diet you, treat you as cattle, as cannon fodder.
 Don’t give yourselves to these unnatural men, machine men, with machine minds and machine hearts. You are not machines. You are not cattle. You are men. You have the love of humanity in your hearts. You don’t hate, only the unloved hate. Only the unloved and the unnatural. Soldiers, don’t fight for slavery, fight for liberty.
 In the seventeenth chapter of Saint Luke it is written ” the kingdom of God is within man ”, not one man, nor a group of men, but in all men, in you, the people.
 You the people have the power, the power to create machines, the power to create happiness. You the people have the power to make life free and beautiful, to make this life a wonderful adventure. Then in the name of democracy let’s use that power, let us all unite. Let us fight for a new world, a decent world that will give men a chance to work, that will give you the future and old age and security. By the promise of these things, brutes have risen to power, but they lie. They do not fulfil their promise, they never will. Dictators free themselves but they enslave the people. Now let us fight to fulfil that promise. Let us fight to free the world, to do away with national barriers, do away with greed, with hate and intolerance. Let us fight for a world of reason, a world where science and progress will lead to all men’s happiness.
 Soldiers! In the name of democracy, let us all unite!

Madagascar

Forgive them that tear down my soul
And bless them that they might grow old
And free them so that they may know
That it's never too late

For the many times what seemed like a memory
I searched and found the ways
You used to lure me in
Oh, I found ways
Oh, why it had to be
Mired in denial and so afraid

Τι πληρώνουμε είπατε;

Λένε οι τρεις υπουργοί πως "πληρώνουμε τις συντεχνίες". Τις συντεχνίες ποιος τις έφτιαξε και τις γιγάντωσε;

Εγώ λέω πως η κοινωνία πληρώνει την ανικανότητα σας και τα φαγοπότια σας μαζί με τους εργολάβους, τους μιζαδόρους και τους τραπεζίτες. Τόσα χρόνια δεν είσαστε υπουργοί και βουλευτές; Δεν κάνατε τίποτα από αυτά που λέτε; Δεν βλέπατε τίποτα;

Όπως τα κάνατε, θα τα φάμε (και θα τα φάτε στις εκλογές ελπίζω).

Γκολ στη Φτώχεια

Χθες το πρωί, με την ομάδα της Penya, συμμετείχαμε στο τουρνουά "Γκολ στη Φτώχεια" στην πλατεία Κλαυθμώνος. Είχα να παίξω πολύ καιρό ποδόσφαιρο και το ευχαριστήθηκα. Έπαιξα τέρμα και στους δύο 20λέπτους αγώνες και έπνιξα πολλά! :-) Αυτό που μετράει όμως είναι πως γελάσαμε με την καρδιά μας και βοηθήσαμε τον σκοπό. Και του χρόνου!

Εσύ τον ψήφισες!

Κι αυτόν εσύ τον ψήφισες! Άλλα έπαθε αμνησία όταν έγινε υπουργός εργασίας. Θα πάθεις κι εσύ αμνησία, όταν έρθει η ώρα;

The painter

Πάντως ο τύπος (Mikey Welsh) ζωγράφιζε εκπληκτικές γάτες και σκύλους (και όχι μόνο) και πουλούσε τα έργα του μέσω facebook σε προσιτές τιμές. Μάγκας!

Spooky

Ο πρώην μπασίστας των Weezer, Mikey Welsh, πέθανε και είχε προβλέψει τον θάνατο του στο Twitter! Μπρρρρ... (καλά, παίζει τελικά να αυτοκτόνησε με υπερβολική δόση)

Που γυρίζουμε τελικά;

"Επισήμανε δε (σημ. ο Βενιζέλος) ότι μέχρι το τέλος του 2012 η ύφεση θα είναι (αθροιστικά) μείον 15% και γυρίζουμε στα επίπεδα ζωής του 2004."

Στα επίπεδα ζωής ποιας χώρας; Της Αγκόλα; Μετά τις μαλακίες που βγαίνει και λέει ο κάθε μαλάκας παλαιοημερολογίτης πολιτικάντης  ότι αν πτωχεύσουμε θα γυρίσουμε στο 1950 ή στο 1970, τελικά θα γυρίσουμε πίσω στο 2004 και χωρίς πτώχευση. Γιατί νιώθω πως κάποιο λάθος έχει γίνει στην χρονολογία;

My new beauty!

Δεν υπάρχει! :-D

I'm a pirate...

...and my friends is my treasure! I'm feeling like a local god, when I'm with you. Thank you for being on my side on good and bad moments. Don't know where I'd be without you, guys. I'll be there...

Οι πλαστικές σφαίρες τις KFOR

Σήμερα σκότωνα την ωρα μου στο chatroulette. Ανάμεσα σε μαλάκες που τον παίζανε μπροστά στην κάμερα, έπεσα και πάνω σε έναν πιτσιρικά Σέρβο. Πρέπει να ήταν γύρω στα 20. Με αποκάλεσε "Ορθόδοξο αδελφό" και του έδειξα την σημαία της Σερβίας που έχω. Μου έβγαλε ένα κόκκινο μπλουζάκι από την ντουλάπα του, που έγραφε στα κυριλλικά "Το Κόσοβο είναι Σερβία". Μου είπε πως μένει κοντά στο σημείο που γίνονται οι τσαμπουκάδες για τον έλεγχο τον μεθοριακών σταθμών με την Σερβία. Μου είπε να περιμένω και μου έφερε μπροστά στην κάμερα ένα ΑΚ47. Μου έδειξε και τις σφαίρες που είχε μέσα στους γεμιστήρες. Μου φάνηκε πολύ σοκαριστικό το να υπάρχει ένας πιτσιρικάς που μέσα στο σπίτι του έχει ένα πολεμικό όπλο. Στην συνέχεια μου έστειλε λινκ για να δω αυτήν την φωτογραφία. Αυτές είναι οι πλαστικές σφαίρες που χρησιμοποίησε η KFOR εναντίον των Σέρβων στα πρόσφατα επεισόδια...

Ψάχνοντας για δουλειά...

...σε διάφορα sites με αγγελίες, μου έσπασαν τα νεύρα οι μαλάκες που ενώ έχουν βρει τον άνθρωπο που έψαχναν για να τους καλύψει την θέση εργασίας, δεν μπαίνουν στον κόπο να σβήσουν την αγγελία. Επίσης μου έσπασαν τα νεύρα όλοι αυτοί που ψάχνουν να βρουν πλασιέ και τηλεπλασιέ και δημοσιεύουν 200 αγγελίες ενώ έχουν στόχο να βρουν 10 κορόιδα.

Ομολογία

Μάγκες, ομολογώ! Ασχολήθηκα με πολλούς μαλάκες και μαλακισμένες τα τελευταία χρόνια. Υπόσχομαι να μην το ξανακάνω. Live and let die...

The dream of Mr. Fincher

Ξεκλείδωσα βιαστικά την μεγάλη πόρτα την εισόδου στην πολυκατοικία, την έκλεισα πίσω μου και προχώρησα στον βρώμικο διάδρομο, που φωτίζονταν από την κίτρινη λάμπα της κολώνας στον δρόμο απ' έξω. Πάτησα έναν διακόπτη αλλά η λάμπα ήταν καμμένη. Σκέφτηκα πως έπρεπε να ζητήσω από τον ιδιοκτήτη να την αλλάξει κάποια στιγμή. Στο βάθος πάτησα έναν άλλο διακόπτη και μια άλλη λάμπα, έξω από το μικρό μου διαμέρισμα άναψε. "Τέλεια" σκέφτηκα και μπήκα στο μικρό μου βασίλειο. Είδα την κιτρινοκόκκινη ριγέ ταπετσαρία που ήθελα εδώ και καιρό να ξηλώσω.

Μπήκα στο δωμάτιο μου και βρήκα τον γνωστό αθλητικογράφο να κάθεται σε μια καρέκλα. Δεν ταράχτηκα. Τον ρώτησα τι θέλει. Μου ζήτησε να κρατήσω μυστικό και γρήγορα γρήγορα μου είπε πως δεν είχε ιδέα από υπολογιστές. Μου ζήτησε να του δώσω ένα βιβλίο για να καταλάβει τις βασικές αρχές. Βρήκα ένα που είχα από το σχολείο.

Το χάρτινο εξώφυλλό είχε σκιστεί πριν καιρό, αλλά ο τίτλος φαίνονταν στην πρώτη σελίδα. Το άνοιξα σε μια τυχαία σελίδα και του επέδειξα πόσο εύκολη ήταν η ορολογία σε αυτό το βιβλίο. Έβγαλε έναν πράσινο φλούο υπογραμμιστή της Stabilo και υπογράμμισε τους όρους που του έδειξα. Σκέφτηκα να ψάξω λίγο τις σελίδες μήπως είχα κανένα χαρτάκι μέσα. Βρήκα μια φωτογραφία μου με κόλλα της post-it από πίσω. Την ξεκόλλησα από την σελίδα και την κόλλησα βιαστικά πάνω στην πορτοκαλί πόρτα του δωματίου μου. Ο αθλητικογράφος έστρεψε την προσοχή του στην φωτογραφία και εγώ συνέχισα να ψάχνω στις σελίδες του βιβλίου. Βρήκα μέσα έναν μικρό κατάλογο με ρούχα που τον έβγαλα κι αυτόν και παρέδωσα το βιβλίο στον επισκέπτη μου.

Ξύπνησα, ακούγοντας το ξυπνητήρι του κινητού μου, λουσμένος από το φως του ήλιου των Κυκλάδων. "Τι παράξενο όνειρο!" σκέφτηκα. Το προηγούμενο βράδυ είχα παραδώσει ένα μικρό πορτοφολάκι σε δύο Αυστραλέζες, που το είχαν ξεχάσει στο μαγαζι. Το ξημέρώμα είχα γράψει "Happy birthday, Mr. Fincher. Keep reminding us that a movie is art", κάτω από την φωτογραφία ενός γκρούπ στο φέισμπούκ, αφιερωμένο στον σκηνοθέτη, που έγινε 49. Μετά παρέδωσα στην Tess Messon την τσάντα της, που την βρήκα πεταμένη στο πάρκινκ.

Κι όπως έγραψε ο Ernest Hemingway, "The world is a fine place and worth fighting for". Συμφωνώ με το δεύτερο

Miaow

Μία από τις γλυκές γατούλες της Ίου

Ios diary #4

Όποτε ακούω τις καμπάνες στην εκκλησία του Ευαγγελισμού στην Χώρα, έχω την εντύπωση πως χτυπάνε στον ρυθμό της εισαγωγής του "Συλλαβιστά, ψιθυριστά, γιατί πονάω, τόσο πολύ, τόσο τρελά που σ' αγαπάω" του Λεωνίδα Βελλή.

Ξημέρωμα στην Ίο

Ο ήλιος ανατέλλει πάνω από την Χώρα της Ίου

Ios diary #3

Όλα είναι τέλεια εδώ τελικά. Σιγά-σιγά γνωρίζομαι με ντόπιους και αρχίζω να μαθαίνω για τον χειμώνα στην Ίο. Προχθές, είχαμε έναν Ινδό πελάτη που είχε τα γενέθλια του. Στο τέλος της βραδιάς μας είπε πως ήταν τα καλύτερα γενέθλια που είχε ποτέ. Το κέφι το άναψε ένας Άγγλος μεσήλικας που τους σήκωσε όλους για χορό. Τελικά όλοι μας καταλήξαμε να χορεύουμε μια Ινδική επιτυχία στο κέντρο του μαγαζιού.


Χθές ήρθαν τα Bat Girls. Για φαντάσου, η μία από τις τρεις κουβάλησε τις στολές από την Αυστραλία για να κάνουν αυτό το σόου...

Ios Church

Μία από τις πολλές μικρές εκκλησίες στην Ίο

Ios diary #2

Και αφού τελείωσα με το κύπελο στο Λονδίνο, επιστροφή, μετά από ένα μικρό διάλειμμα στην Αθήνα, στην Ίο. Ήδη έχει ζέστη και ο ήλιος λάμπει κάθε μέρα.

Χθες έκανα το πρώτο από τα πολλά μπάνια που θα ακολουθήσουν στον Μυλοπότα. Η θάλασσα ήταν φανταστική. Για να κατέβω και να ανέβω στην παραλία χρησιμοποιώ τον παλιό γαϊδουρόδρομο. Στην αρχή το να ανέβεις μοιάζει δύσκολο, αλλά τελικά μου πήρε μόλις είκοσι δύο λεπτά για να ανέβω στην Χώρα. Καλός χρόνος για πρώτη φορά.

Από χθες, επίσης, παίζει ένας διαγωνισμός που ξεκίνησα για πλάκα με τον Πάνο. Του είπα κάποια στιγμή, πως ο DJ Ashba των Guns 'n' roses δεν είναι στην λίστα με τους πενήντα καλύτερους κιθαρίστες του Orange Bar. Τελικά, συμφωνήσαμε πως αν εκατό άνθρωποι του πουν πως ο DJ Ashba, θα πρέπει να είναι στην λίστα, μέχρι το τέλος της σαιζόν, τότε θα πρέπει να τον βάλει του χρόνου. Μέχρι τώρα μάζεψα τέσσερις.

Σήμερα έμαθα πως θα έχω μια γειτόνισσα στο διπλανό μου δωμάτιο. Και έλεγα ποια θα πλένει τα ρούχα μου! :-D Και σήμερα έχω ρεπό και από το πρωινό καθάρισμα του μαγαζιού! Τέλεια!

Δεν ξέρω πως θα πάει το πράγμα γενικά και τι μου επιφυλάσσει το μέλλον, αλλά μάλλον η Αθήνα τελείωσε για μένα. Σιγά σιγά καταλαβαίνω στην πράξη αυτά που έλεγε ο Επίκουρος. Τελικά, ένας άνθρωπός χρειάζεται πολύ λίγα και απλά πράγματα για να ζήσει ευτυχισμένος. Ήμουν ματαιόδοξος και άπληστος, όπως όλοι μας τελικά. Αλλά όλα μπορούν να αλλάξουν μια μέρα. :-)

Λονδίνο για πάντα

Η πρώτη μου φορά στο Λονδίνο ήταν πριν αρκετά χρόνια για να συναντήσω κάποια που αγαπούσα πολύ. Η δεύτερη φορά για τον ίδιο λόγο. Μόνο που αυτήν τη φορά, το αντικείμενο της αγάπης μου, δεν ήταν μια γυναίκα, αλλά μια ομάδα.

Με μεγάλη χαρά έμαθα πως ήμουν ένας από τους τυχερούς που κέρδισαν ένα εισιτήριο για τον τελικό του Γουέμπλει, στην κλήρωση του συλλόγου. Ένα παιδικό όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Τελικός ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στο συγκεκριμένο γήπεδο (έστω κι αν δεν είναι το παλιό με τους δίδυμους πύργους). Και μεταξύ δύο ομάδων, που την μία την λατρεύω και είμαι μέλος της και την άλλη την αγάπησα πολύ (μέχρι την φυγή του Eric Cantona και την άφιξη των Αμερικάνων και του Κλαψιάντο).

Οι στιγμές που έζησα μαζί με τους φίλους μου ανεπανάληπτες και δεν είναι εύκολο να τις μεταφέρω. Μόνο αυτοί που συμμετέχουν σε μια τέτοια εκδρομή μπορούν να καταλάβουν και κρατάνε μεταξύ τους έναν κώδικα επικοινωνίας για κάθε συγκεκριμένο ταξίδι. Λένε κάτι μεταξύ τους, γελάνε και φαίνονται περίεργοι στους υπόλοιπους που δεν ήταν μαζί. Έτσι γίνονταν πάντα και έτσι θα γίνεται.

Μπορώ να πω πως έζησα την πιο όμορφη μέρα της ζωής μου, μέσα κι έξω από αυτό το γήπεδο και στο πάρτι που ακολούθησε στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας που ήμασταν καλεσμένοι από τον σύλλογο. Δίπλα στον Βαλντέζ, τον Πουγιόλ, τον Μάξουελ, τον πρόεδρο Νούνιες, το κύπελλο... Και φυσικά όλους τους φίλους μου, που ήταν εκεί!

Αλλά και όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι που γνώρισα ή ξανασυνάντησα εκεί ήταν καταπληκτικοί. Ο φίλος Κάλουμ που κάθε βράδυ με περίμενε ξύπνιος να επιστρέψω από την μέρα μου στους δρόμους. Η Αριάδνη που μας έδειξε τα κόλπα στο Κάμντεν Τάουν. Ο Μαυροβούνιος μπάρμαν στην πάμπ στο Χάμερσμιθ. Η Ιρίνα και ο Ούγκο από το Μόντρεαλ που κόλλησαν στην παρέα μας. Η Καταλανή που με έβαψε στα μπλαουγκράνα. Η πρόεδρος της Πένια του Λονδίνου που την είδαμε και στην εκδήλωση και στο γήπεδο ήταν μπροστά μας. Ο "άρρωστος" Ισπανός που έγινε μια αγκαλιά μαζί μας στο πρώτο γκολ. Οι πιτσιρίκες στην πίσω αυλή στο Χάμερσμιθ που με ξυπνούσαν με τις φωνούλες τους πάνω στο τραμπολίνο στις εφτά κάθε πρωί.

Κατερίνα, Πέτρο, Πάνο, Αντώνη, Κώστα, Νίκο, Αλέξανδρε, Νάσο, Γιάννη, Γιάννη, Κέλι σας ευχαριστώ πολύ που μοιραστήκατε μαζί μου το όνειρο. Σε λίγες μέρες θα είμαι και πάλι στην Ίο, αλλά στο μυαλό μου θα γυρίζουν οι όμορφες εικόνες που είδαμε μαζί.

Champions League

Το κύπελο του Champions League στο Hyde Park του Λονδίνου

Ios diary #1

Και να λοιπόν που το μέρος που προτιμούσα για διακοπές για 12 περίπου χρόνια, έγινε ο τόπος εργασίας μου. Μέχρι και τα μέσα Σεπτεμβρίου, εκεί θα βγάζω το ψωμί μου, δίπλα σε δύο αγαπημένους μου φίλους. Οι πρώτες τρεις μέρες πέρασαν τέλεια, με δουλεία αλλά και διασκέδαση. Ένα μικρό διάλειμμα για να φέρω την κούπα από το Λονδίνο και επιστρέφω.

Οι νέοι μου γείτονες

Kalemegdan, Beograd

2011

2008

Happy

Λίγο πριν φύγω από την Αθήνα, οι μέρες περνάνε πολύ ευχάριστα! Κάνω πράγματα που δεν είχα ξανακάνει, συναντώ φίλους, τρώω πολύ όμορφα φαγητά κι έχω κάποια που μ' αγαπάει πραγματικα. Περνάω καλά, γαμώτο. Λίγο ακόμα και το μυαλό θα ξεθολώσει. Ο τροχός άρχισε να γυρνάει. Θα ξανανέβω επάνω. :-)

Μόνο κάποιος που σε έκανε να γελάσεις τόσο πολύ...

Μόνο κάποιος που σε έκανε να γελάσεις τόσο πολύ, μπορεί να σε κάνει να κλάψεις και τόσο πολύ. Μόνο αυτός κατάφερνε να μας δείξει ποιοι πραγματικά είμαστε. Ένας λαός που τρέχει και δεν προλαβαίνει. Που με τα λίγα προσπαθεί να κάνει πολλά. Που αποτυχαίνει, αλλά επιβιώνει. Που πικραίνεται από τους ανθρώπους, αλλά συνεχίζει να τους αγαπάει.

Αν ο Αριστοφάνης ζούσε σήμερα, θα ονομάζονταν Θανάσης Βέγγος. Θυμάμαι που κάποτε οι γονείς μου πήγαν με την συχωρεμένη θεία μου την Χριστίνα στο Δελφινάριο για να τον δουν. Καθώς έβγαιναν από το θέατρο, μετά το τέλος της παράστασης, η θεία μου τον είδε και άρχιζε να φωνάζει "Κύριε Βέγγοοοο, Κύριε Βέγγοοο" και έτρεξε καταπάνω του. Ο Βέγγος έκανε ότι και στις ταινίες του. Άρχισε να τρέχει κι αυτός. Δεν ήμουν εκεί, αλλά την σκηνή την φέρνω στο μυαλό μου. Και γελάω πολύ.

Καλή ανάπαυση, Θανάση Βέγγο. Εκεί που πας, δεν θα χρειαστεί να τρέχεις πια. Εμείς θα είμαστε εδώ και θα συνεχίζουμε να τρέχουμε, αλλά δεν θα μας πειράζει πια, γιατί θα συνεχίσουμε να βλέπουμε τις ταινίες σου και θα γελάμε. Γιατί μέσα από τις ταινίες σου, βλέπουμε την ίδια μας την ζωή. Μόλις χθες, ο φίλος μου ο Άρης, όταν του είπα με τι ασχολούμαι τον τελευταίο καιρό, γέλασε και είπε "Βέγγος. Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης".

Σε ευχαριστούμε για όλα, μα όλα, από τα βάθη της καρδιάς μας!