The dream of Mr. Fincher

Ξεκλείδωσα βιαστικά την μεγάλη πόρτα την εισόδου στην πολυκατοικία, την έκλεισα πίσω μου και προχώρησα στον βρώμικο διάδρομο, που φωτίζονταν από την κίτρινη λάμπα της κολώνας στον δρόμο απ' έξω. Πάτησα έναν διακόπτη αλλά η λάμπα ήταν καμμένη. Σκέφτηκα πως έπρεπε να ζητήσω από τον ιδιοκτήτη να την αλλάξει κάποια στιγμή. Στο βάθος πάτησα έναν άλλο διακόπτη και μια άλλη λάμπα, έξω από το μικρό μου διαμέρισμα άναψε. "Τέλεια" σκέφτηκα και μπήκα στο μικρό μου βασίλειο. Είδα την κιτρινοκόκκινη ριγέ ταπετσαρία που ήθελα εδώ και καιρό να ξηλώσω.

Μπήκα στο δωμάτιο μου και βρήκα τον γνωστό αθλητικογράφο να κάθεται σε μια καρέκλα. Δεν ταράχτηκα. Τον ρώτησα τι θέλει. Μου ζήτησε να κρατήσω μυστικό και γρήγορα γρήγορα μου είπε πως δεν είχε ιδέα από υπολογιστές. Μου ζήτησε να του δώσω ένα βιβλίο για να καταλάβει τις βασικές αρχές. Βρήκα ένα που είχα από το σχολείο.

Το χάρτινο εξώφυλλό είχε σκιστεί πριν καιρό, αλλά ο τίτλος φαίνονταν στην πρώτη σελίδα. Το άνοιξα σε μια τυχαία σελίδα και του επέδειξα πόσο εύκολη ήταν η ορολογία σε αυτό το βιβλίο. Έβγαλε έναν πράσινο φλούο υπογραμμιστή της Stabilo και υπογράμμισε τους όρους που του έδειξα. Σκέφτηκα να ψάξω λίγο τις σελίδες μήπως είχα κανένα χαρτάκι μέσα. Βρήκα μια φωτογραφία μου με κόλλα της post-it από πίσω. Την ξεκόλλησα από την σελίδα και την κόλλησα βιαστικά πάνω στην πορτοκαλί πόρτα του δωματίου μου. Ο αθλητικογράφος έστρεψε την προσοχή του στην φωτογραφία και εγώ συνέχισα να ψάχνω στις σελίδες του βιβλίου. Βρήκα μέσα έναν μικρό κατάλογο με ρούχα που τον έβγαλα κι αυτόν και παρέδωσα το βιβλίο στον επισκέπτη μου.

Ξύπνησα, ακούγοντας το ξυπνητήρι του κινητού μου, λουσμένος από το φως του ήλιου των Κυκλάδων. "Τι παράξενο όνειρο!" σκέφτηκα. Το προηγούμενο βράδυ είχα παραδώσει ένα μικρό πορτοφολάκι σε δύο Αυστραλέζες, που το είχαν ξεχάσει στο μαγαζι. Το ξημέρώμα είχα γράψει "Happy birthday, Mr. Fincher. Keep reminding us that a movie is art", κάτω από την φωτογραφία ενός γκρούπ στο φέισμπούκ, αφιερωμένο στον σκηνοθέτη, που έγινε 49. Μετά παρέδωσα στην Tess Messon την τσάντα της, που την βρήκα πεταμένη στο πάρκινκ.

Κι όπως έγραψε ο Ernest Hemingway, "The world is a fine place and worth fighting for". Συμφωνώ με το δεύτερο