Μια βόλτα στην πόλη

Όταν έχω ρεπό, κάνω, σχεδόν πάντα, μια μεγάλη βόλτα, μόνος ή με παρέα. Δεν ξέρω πως, αλλά αργότερα γυρνώντας στο σπίτι, διαπιστώνω πως η βόλτα μου είναι κοντά στα δώδεκα χιλιόμετρα.

Η τελευταία μου βόλτα ήταν την Πέμπτη. Πήγα με το λεωφορείο στο Camden. Περιπλανήθηκα στην αγορά και φυσικά τίμησα το Souvlaki Superstars, το καλύτερο σουβλατζίδικο στο Λονδίνο. Το Camden για μένα είναι συνώνυμο με το παραδοσιακό μας φαγητό. Κατέβηκα στο κανάλι. Κοίταξα τον χάρτη στο iPhone μου και είδα πως μπορώ να φτάσω μέχρι το Notting Hill. Ξεκίνησα το περπάτημα. Πλοιάρια κάνουν την ίδια διαδρομή. Το κανάλι περνάει από το Regent's Park και τον ζωολογικό κήπο του Λονδίνου.

Ακολουθούν επαύλεις στις δυο όχθες του καναλιού που χτίστηκαν στις αρχές του 19ου αιώνα σε νεοκλασικό ρυθμό. Η ησυχία που επικρατεί σε κάνει να νομίζεις πως δεν είσαι στην πόλη. Παροδικά όταν περνάς κάτω από μια γέφυρα, ακούς τον ήχο της πόλης από πάνω. Ακολουθεί ο οικισμός των πλοιαρίων. Ολόκληρες οικογένειες μένουν μέσα σε πλοιάρια και στον ντόκο έχουν φτιάξει μικρούς κήπους σε γλάστρες και έχουν στήσει αυτοσχέδια "σαλόνια". Σκέφτηκα πως θα είναι ωραία να μένεις σε πλοιάριο και μετά σκέφτηκα πως θα πρέπει να αδειάζεις την χημική σου τουαλέτα, κάθε φορά που γεμίζει. Άρα δεν είναι ωραία, σκέφτηκα και χαμογέλασα.

Μετά, έπεσα σε έναν μαυροπίνακα, στον οποίο μπορείς να γράψεις τι θα ήθελες να κάνεις πριν πεθάνεις. Εκατοντάδες οι επιθυμίες. Βρήκα κιμωλίες σε ένα μεταλλικό κουτάκι και έγραψα κι εγώ. Κάποιος πατριώτης (φαντάζομαι) είχε γράψει πως πριν πεθάνει, θα ήθελε να πιει έναν καφέ, δίπλα στην θάλασσα στην Ελλάδα.

Μπροστά στον μαυροπίνακα των επιθυμιών.

Η επιθυμία του πατριώτη (;)

Η δική μου επιθυμία.

Το κανάλι διακόπτεται σε αυτό το σημείο. Υποχρεωτικά ανεβαίνεις την σκάλα και βγαίνεις στην πόλη. Το κανάλι  συνεχίζει, αλλά δεν είναι προσβάσιμο. Σε εκείνο το σημείο έχει πάλι πλοιάρια, αλλά είναι των πλουσίων. Κάποια στιγμή η πρόσβαση επιτρέπεται και πάλι. Στο τέλος της διαδρομής είσαι στην Μικρή Βενετία.

Από εκεί άλλαξα κανάλι κάτω από την γέφυρα και κατευθύνθηκα προς το Notting Hill. Το κανάλι περνάει από κυριλέ παμπς και από το Westbourne Park. Εκεί είναι και ο αυτοκινητόδρομος Westway, που αναφέρεται στο Under the Westway των Blur. Για να διασχίσεις κάθετα τον Westway, χρησιμοποιείς μια σειρά γέφυρες που θυμίζουν Νέα Υόρκη. Περιφραγμένες ολόγυρα, με πλέγματα, φτιαγμένες από διαφορετικά υλικά η κάθε μια. Περπατάς πάνω από γήπεδα ποδοσφαίρου και κάτω από τον Westway παράλληλα. Μετά είναι τα τρένα που περνάνε από κάτω σου. Στο τέλος αυτών των γεφυρών είναι ένας στενός διάδρομος, σαν σοκάκι από ελληνικό νησί, φτιαγμένος από κόκκινο τούβλο. Και είσαι στο Notting Hill. Κατευθύνθηκα προς το Portobello. Κατέβηκα όλον τον δρόμο με τα όμορφα μαγαζιά και πέρασα από το σπίτι που έμενε ο George Orwell. Μετά σε πιο γνώριμα μέρη, στο High Street Kensington που δουλεύω. Και από εκεί η γνωστή διαδρομή για το σπίτι στο Fulham.

Ένιωθα κουρασμένος, αλλά πολύ ευχαριστημένος. Λατρεύω τις βόλτες σε αυτήν την πόλη.