Σαφώς και υπάρχουν πολλά παραδείγματα που αποδεικνύουν τον τίτλο. Πρόσφατα μου έτυχε ένα στην δουλειά μου. Εκεί, λοιπόν, είχα πολλούς συναδέλφους από την Αλγερία. Είχαν σχηματίσει μια κλίκα και πουλούσαν μαγκιά, στους υπόλοιπους, γιατί εργάζονταν πολλά χρόνια και κανείς δεν τους έλεγε κουβέντα.
Κάποια μέρα έπρεπε να καλύψω έναν συνάδελφο που είχε πρόβλημα. Οπότε θα έκανα εγώ την πρωινή βάρδια αντί της απογευματινής και κάποιος από τους Αλγερινούς έπρεπε να καλύψει εμένα. Για να μην πολυλογώ, ξεκίνησα στις δέκα το πρωί και έπρεπε να τελειώσω στις δέκα το βράδυ. Ο Αλγερινός έπρεπε να ξεκινήσει στις τέσσερις και να τελειώσει στη μία το βράδυ. Κατά τις εννιάμισι, του είπα, εξαντλημένος, πως ευτυχώς τελειώνω. Με ρώτησε τι ώρα. Του είπα στις δέκα. Άρχιζε να φωνάζει σε μένα και στον σεφ που ήταν στην βάρδια πως αυτό δεν γίνεται, δεν πρόκειται να καλύψει αυτός έναν ωρομίσθιο (είχε φουλ συμβόλαιο αυτός) και άλλα πολλά. Ο συγκεκριμένος σεφ, που τον συμπαθώ πολύ και με συμπαθεί πολύ, επίσης, είπε πως θα μείνει αυτός. Δεν μου πήγαινε καλά. Του είπα πως θα μείνω εγώ. Έκτοτε ο Αλγερινός δεν μου μίλαγε, πέρα από το τυπικό "Hello". Ο σεφ, κανόνισε και την επόμενη βδομάδα μου έδωσε τις βραδιές του κλαμπ (Παρασκευή και Σαββάτο) που σημαίνει έξτρα χρήματα από tips. Δεν του άρεσε καθόλου, αλλά ήταν ένα είδος τιμωρίας για την συμπεριφορά του.
Από τότε ήταν "καλούλης" με όλους και την επόμενη βδομάδα όλα επέστρεψαν στο κανονικό, δουλεύοντας στις βραδιές του κλαμπ, και άρχισε το ψευδο-ρουφιανιλίκι εναντίον μου. Σιγά-σιγά επέστρεψε στον παλιό καλό του εαυτό, και πούλαγε μαγκιά σε όλους, παρέα με τους υπόλοιπους.
Όλα αυτά μέχρι την Δευτέρα που μας πέρασε. Η εταιρία, διαπίστωσε πως τα γαλλικά διαβατήρια που είχαν δώσει όλοι σχεδόν οι Αλγερινοί για να εργαστούν, ήταν πλαστά. Μας κάλεσε όλους σε συνάντηση για να δουν τα συμβόλαια μας (θεωρητικά) και κάλεσε το αλλοδαπών. Δεν εμφανίστηκε κανείς από αυτούς που είχαν πρόβλημα, εκτός από έναν άτυχο Γεωργιανό, που τον τσίμπησαν.
Σαφώς και δεν ήταν καλή η συμπεριφορά της εταιρίας. Θα μπορούσε απλά να τους πει, σας ευχαριστώ πολύ, αλλά πρέπει να φύγετε πριν μας δημιουργήσετε πρόβλημα, όπως έκαναν στην προηγούμενη εργασία μου, όταν προέκυπταν προβλήματα με τα χαρτιά. Όλοι όσοι εργάζονται ακόμα εκεί, ένιωσαν χαρά που έφυγαν οι Αλγερινοί. Εγώ, παρότι μάλλον θα πάρω το συμβόλαιο του και θα έπρεπε να χαίρομαι για ότι έγινε, έμεινα με την κουβέντα "δεν καλύπτω εγώ ωρομίσθιο". Στηριζόμενος σε πλαστά χαρτιά, έχεις μια αξιοπρεπή εργασία, που σε πληρώνει καλά και είσαι αρχηγόπουλο. Γιατί αυτή η έπαρση και η μαγκιά. Πόσες φορές θα κάλυπτες τώρα έναν ωρομίσθιο, αρκεί κανείς να μην είχε πάρει χαμπάρι το θέμα με τα χαρτιά σου;
Το ηθικό δίδαγμα είναι πως πρέπει να είσαι ταπεινός και να μην ξεχνάς ποτέ από που ξεκίνησες. Υπάρχουν και άλλα, άλλα θα τα κρατήσω για μένα, για την ώρα.
26.7.14
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου