Πάρε ένα σάκο κι έλα, έλεγε κάποτε ο Δημήτρης. Τα ίχνη του χάθηκαν στο Περού. Εκεί έγινε η τελευταία του ανάρτηση πριν από τέσσερα χρόνια περίπου. Η φράση του, όμως, μου κόλλησε στο μυαλό.
Τον σάκο μου τον πήρα πριν από 21 μήνες περίπου και είμαι στο Λονδίνο. Όχι για το ταξίδι. Από ανάγκη. Συνήθισα εδώ. Συνήθισα να μιλάω σε μια ξένη γλώσσα. Συνήθισα (τον κακό τους) τον καιρό. Συνήθισα τα συστήματα τους, το νόμισμα τους, τα τοπία τους. Συνήθισα τις συνήθειες τους.
Και τώρα σε καλώ κι εγώ, αλλά με διαφορετικό κάλεσμα. Φτιάξε έναν καφέ κι έλα. Άραξε στο κάθισμα σου. Διάβασε τις ιστορίες μου από τα ξένα. Μάθε τα νέα μου. Παρακολούθησε με να γίνομαι καλύτερος. Πιο ουσιαστικός. Απαλλαγμένος λίγο-λίγο από το παρελθόν. Απαλλαγμένος από τα πολλά υλικά αγαθά. Κοίτα πως γαληνεύει η ψυχή μου. Έλα μαζί μου νοητά. Μπορεί να είσαι μακρυά μου, αλλά είσαι πολύ κοντά μου. Είσαι στην καρδιά μου. Όπως και η πατρίδα μου. Σε θέλω συμμέτοχο/η.
Φτιάξε έναν καφέ και μπες στον νέο κόσμο μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου