Σήμερα λόγω περιορισμένου μπάτζετ (πήρα και παπούτσια για την δουλειά), είπα να την βγάλω πιο φθηνά από συνήθως. Έμαθα πιο λεωφορείο πάει στο κέντρο. Αλλά σήμερα είχε παρελάσεις κλπ. για την ημέρα μνήμης των νεκρών από τους πολέμους. Νόμιζα πως θα προλάβαινα και θα έβγαζα και φωτογραφία την Ελισάβετ! Αλλά δεν μου έκατσε. Το λεωφορείο στις έντεκα σταμάτησε και ο οδηγός είπε από το μικρόφωνο, ενός λεπτού σιγή για τους νεκρούς μας. Θα λέει και για αυτούς που μας γάμησαν στα Δεκεμβριανά και μας βάλανε να σκοτωθούμε. Περάσαμε έξω από το γήπεδο της Chelsea. Ρε μάγκες, σαν το γήπεδο της Νεάπολης είναι ένα πράμα, χωμένο ανάμεσα σε σπίτια, αλλά πρέπει να είναι λίγο πιο μεγάλο. Κάθε τύπος που πλησίαζε το γήπεδο με τσάντα, σταμάταγε και ένας τύπος με έναν κοντό σκύλο λουκάνικο, μύριζε την τσάντα. Τεσπά, το λεωφορείο μας παράτησε στο/στη/στον Sloane Square. Από εκεί το έκοψα με το πόδι προς τα ανατολικά.
Έφτασα στην γέφυρα στο Chelsea και ακολούθησα τα ποτάμι. Έχει ροή το γαμημένο. Είναι μεγάλο. Είναι πράσινο. Δεν βρωμάει. Άρχισα να βγάζω φωτογραφίες. Ίσα με 3 εκατομμύρια τύποι και τύπισσες που έκαναν τζόκινγκ πέρασαν από μπροστά μου. Έφτασα στο Βρετανικό Κυνοβούλιο . Δεν ξέρω πόσο πολύ περπάτησα, αλλά δεν ένιωσα κούραση, άρα μάλλον δεν ήταν τρελή απόσταση. Είχε παππούδια με μετάλλια και μπερέ και ένστολους και πολύ κόσμο. Δεν πρόλαβα την παράτα, αλλά πέρασα από το κενοτάφιο. Δίπλα είναι οι έφιπποι φρουροί. Πιτσιρικάδες-βλακόμουτρα με σπυράκια με χρυσά κράνη και σπαθιά (γαμάτα τα σπαθιά), πάνω σε άλογο.
Δίπλα ένα μνημείο για τις γυναίκες του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Η χαρά της γιαγιάς από την επαρχία. Βγάζανε όλες φωτογραφίες μπροστά στο μνημείο. Την έκανα με ελαφρά για το/τη/τον Strand. Εκεί είναι το Somerset House. Είχε τζάμπα εκθέσεις φωτογραφίας. Στην μία με ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Henri Cartier Bresson και έγχρωμες από άλλους που επηρεάστηκαν από τον τύπο, που δεν γούσταρε την έγχρωμη φωτογραφία. Στην άλλη, από έναν φωτογράφο μόδας που ήταν σούπερ. Ο τύπος είναι γαμάτος και λέγεται Tim Walker. Τέλος είχε μια έκθεση με σκίτσα από το Λονδίνο. Μερικά ήταν γαμάτα. Ένα ήταν σαν φωτογραφία, ενώ ήταν με μολύβι. Θεός ο τύπος. Όλα προς πλειστηριασμό. Έλα, μην είσαι τεμπέλης/α. Πάνε στο www.somerset.org.uk να δεις τι είδα…
Πήγα για McDiatrofi κάτω από το άγαλμα του Νέλσονα και μετά στο πλοιάριο για να δω Μπάρσα. Απέφυγα το μπαρ, είδα μπαλάρα και πήρα το λεωφορείο για το σπίτι (αυτόν τον Νέλσονα θα τον βλέπω συνέχεια μάλλον).
Αύριο δουλεία, μάγκες…
Δίπλα ένα μνημείο για τις γυναίκες του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Η χαρά της γιαγιάς από την επαρχία. Βγάζανε όλες φωτογραφίες μπροστά στο μνημείο. Την έκανα με ελαφρά για το/τη/τον Strand. Εκεί είναι το Somerset House. Είχε τζάμπα εκθέσεις φωτογραφίας. Στην μία με ασπρόμαυρες φωτογραφίες του Henri Cartier Bresson και έγχρωμες από άλλους που επηρεάστηκαν από τον τύπο, που δεν γούσταρε την έγχρωμη φωτογραφία. Στην άλλη, από έναν φωτογράφο μόδας που ήταν σούπερ. Ο τύπος είναι γαμάτος και λέγεται Tim Walker. Τέλος είχε μια έκθεση με σκίτσα από το Λονδίνο. Μερικά ήταν γαμάτα. Ένα ήταν σαν φωτογραφία, ενώ ήταν με μολύβι. Θεός ο τύπος. Όλα προς πλειστηριασμό. Έλα, μην είσαι τεμπέλης/α. Πάνε στο www.somerset.org.uk να δεις τι είδα…
Πήγα για McDiatrofi κάτω από το άγαλμα του Νέλσονα και μετά στο πλοιάριο για να δω Μπάρσα. Απέφυγα το μπαρ, είδα μπαλάρα και πήρα το λεωφορείο για το σπίτι (αυτόν τον Νέλσονα θα τον βλέπω συνέχεια μάλλον).
Αύριο δουλεία, μάγκες…
Πάρτε και αυτοκολλητάκι που βρήκα κολλημένο στον δρόμο προς την βιβλιοθήκη. Είμαστε παντού!
2 σχόλια:
Λογικά πρέπει να περπάτησες γύρω στα 8000 πόδια :p, 2,5 χιλιόμετρα.
Η εντύπωση που έχω είναι ότι οι μισθοί στην Αγγλία πληρώνονται κάθε Παρασκευή.
Ξέρεις γιατί? Γιατί έπαιρναν τον μισθό τους και τον έπιναν ΟΛΟ και δεν είχαν να περάσουν τον μήνα και είχαν σοβαρά προβλήματα αλκοολισμού, ειδικά στα χαμηλά στρώματα.
Με το βδομαδιάτικό κατάφεραν να μειώσουν σημαντικά τις ποσότητες που έπιναν αλλά το πρόβλημα αλκοολισμού παραμένει!
Να είσαι καλά Τόλη,
Χρήστος
Πόδια δικά μου ή του γίγαντα Γκρισίνο;
Ποιος Χρήστος;
Δημοσίευση σχολίου