Σήμερα έχει ήλιο. Αλήθεια. Υπάρχει ήλιος και εδώ. Μπορεί να έχει θερμοκρασία ιδανική, αν είσαι πιγκουίνος, αλλά έχει ήλιο. Έχω πάθει πλάκα!
Χθες, έβγαλα τα πρώτα μου χρήματα στο Λονδίνο. Ο Άλεξ, ένας φίλος της Γουέντι που με φιλοξενεί, ρώτησε αν ενδιαφέρομαι να πάω να καθαρίσω ένα γκαράζ. Είναι θυρωρός σε ένα κτίριο κοντά στην Liverpool street. Και θυρωρός εδώ απ’ ότι κατάλαβα δεν σημαίνει πως ξύνω τα παπάρια μου, αλλά κάνω όλες τις δουλειές. Μια φορά στο τρίμηνο λοιπόν πρέπει να καθαρίζει και το υπόγειο γκαράζ.
Έφτασα στην ώρα μου (θεός έχω γίνει). Ο Άλεξ μου μίλησε από το θυροτηλέφωνο και μου άνοιξε την πόρτα. Κατεβήκαμε κάτω, μου έδωσε λαστιχένιες μπότες, ένα μηχάνημα που έριχνε νερό με πίεση και μια μεγάλη σκούπα. Έπρεπε λοιπόν να καθαρίσω όλο το πάτωμα από την σκόνη και μπίχλα που είχε μαζευτεί. Δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο, αλλά ήταν βαρετό. Τελείωσα την δουλειά μετά από δύο περίπου ώρες. Πληρώθηκα 20 Λίρες συν 5 ακόμα για τα μεταφορικά μου από το Hammersmith. Και δεν τελειώσαμε εκεί! Ο Άλεξ με πήγε μετά σε ένα κοντινό αυθεντικό ιταλικό καφέ, γεμάτο με Ιταλούς. Κέρασε καφεδάκι και μηλόπιτα, φτιαγμένη από την κυρία Μαργαρίτα, την σύζυγο του Ιταλού που είχε το καφέ. Μετά με πήγε σε ένα κυπριακό εστιατόριο για να γνωρίσω τους τύπους που το είχαν. Μου είπαν να τους πάω ένα βιογραφικό. Με πήγε μέχρι τον σταθμό του μετρό και με χαιρέτησε! Και γαμώ τα παιδιά ο Άλεξ! Ξηγήθηκε πολύ καλύτερα από άλλους τύπου εδώ που ήταν όλο λόγια. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία…
Έφτασα στην ώρα μου (θεός έχω γίνει). Ο Άλεξ μου μίλησε από το θυροτηλέφωνο και μου άνοιξε την πόρτα. Κατεβήκαμε κάτω, μου έδωσε λαστιχένιες μπότες, ένα μηχάνημα που έριχνε νερό με πίεση και μια μεγάλη σκούπα. Έπρεπε λοιπόν να καθαρίσω όλο το πάτωμα από την σκόνη και μπίχλα που είχε μαζευτεί. Δεν ήταν ιδιαίτερα δύσκολο, αλλά ήταν βαρετό. Τελείωσα την δουλειά μετά από δύο περίπου ώρες. Πληρώθηκα 20 Λίρες συν 5 ακόμα για τα μεταφορικά μου από το Hammersmith. Και δεν τελειώσαμε εκεί! Ο Άλεξ με πήγε μετά σε ένα κοντινό αυθεντικό ιταλικό καφέ, γεμάτο με Ιταλούς. Κέρασε καφεδάκι και μηλόπιτα, φτιαγμένη από την κυρία Μαργαρίτα, την σύζυγο του Ιταλού που είχε το καφέ. Μετά με πήγε σε ένα κυπριακό εστιατόριο για να γνωρίσω τους τύπους που το είχαν. Μου είπαν να τους πάω ένα βιογραφικό. Με πήγε μέχρι τον σταθμό του μετρό και με χαιρέτησε! Και γαμώ τα παιδιά ο Άλεξ! Ξηγήθηκε πολύ καλύτερα από άλλους τύπου εδώ που ήταν όλο λόγια. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία…
Γύρισα πίσω και απόλαυσα μια τέλεια σοκολάτα. Ψώνισα για φαγητό. Τα σουπερμάρκετ εδώ, είναι γεμάτα με έτοιμα γεύματα που τα βάζεις στον φούρνο μικροκυμάτων και είναι έτοιμα σε τέσσερα λεπτά. Και πολύ φτηνά. 79p και παίρνεις μια μερίδα, μακαρόνια με τυρί.
Απόψε έχει Μπάρσα, οπότε με βλέπω να πηγαίνω στην γνωστή παμπ κοντά στο King’s College.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου