Λοιπόν… Ταχύς γύρος. Πολλά έγιναν τις τελευταίες μέρες. Πήγα για συνέντευξη σε δουλειά. Σε μια γαλλική εταιρία που πουλάει ψωμάκια, κρουασανάκια και όλα τα σκατάκια για να παίζουν τα παιδάκια που λέει και το τραγούδι.
Έφτασα στο Holland Park στην ώρα μου. Παρένθεση. Στα αλήθεια έχω βελτιωθεί πάρα πολύ στο να είμαι στην ώρα μου στα ραντεβού μου. Και κατάλαβα τι σημαίνει το να είσαι Άγγλος στα ραντεβού σου. Οι αποστάσεις εδώ είναι τρελές. Και όλοι τρέχουν σαν τον Βέγγο. Προχτές θα συναντούσα έναν Άγγλο φίλο. Του είπα το που και τον ρώτησα τι ώρα τον βολεύει. Μου απάντησε 5:20 με 5:30. Είμαι σίγουρος πως αν δεν ήμουν εκεί μέσα σε εκείνο το δεκάλεπτο, θα έπαιρνε πούλο. Κλείνει η παρένθεση. Έξω από το κατάστημα ήταν μαζεμένοι καμιά εικοσαριά κακομοίρηδες σαν και μένα που περίμεναν. Στην αρχή νόμιζα πως θα μας έπαιρναν στο Βασιλικό Ναυτικό, τόσοι που ήμασταν. Κάποια στιγμή μας πήραν μέσα σε μια μικρή αίθουσα. Μας έδωσαν λευκά αυτοκόλλητα και γράψαμε πάνω τα ονόματα μας. Μας είπαν για την εταιρία και μετά μας έδωσαν μια γυάλα με ερωτήσεις που έπρεπε να απαντήσουμε. Σηκωθήκαμε όλοι όρθιοι. Ο πρώτος πήρε ένα χαρτάκι, διάβασε δυνατά την ερώτηση και απάντησε. Η τύπισσα στις προσλήψεις μας είπε να χειροκροτήσουμε για την απάντηση. Χαζοχαρούμενες εταιρικές πρακτικές. Μου θύμισε Dominos. Στάνταρ η Ρουμάνα που έκανε τις προσλήψεις, παρέα με μια ηλίθια Κινέζα και μια αλογομούρα Εγγλέζα, που είχε για βοηθούς, φοράγανε μέχρι και κιλοτάκι με την φίρμα της εταιρίας. Τελείωσε αυτή η χαζάδα που σκοπό είχε λέει να δουν πόσο άνετοι ήταν οι υποψήφιοι στο να μιλάνε μπροστά σε κοινό. Στα παπάρια μου εμένα, όλο το καλοκαίρι, αυτήν τη μαλακία έκανα με τους Αυστραλούς από το Busabout. Μετά μας χώρισαν σε τρεις ομάδες και έπρεπε να παρουσιάσουμε κάποια προϊόντα, είτε σαν σκετς, είτε σαν τραγούδι, είτε σαν ότι μαλακία μας έρχονταν στο μυαλό. Κάναμε μια ρεαλιστική παρουσίαση, σαν να ήμασταν σε ένα κατάστημα της εταιρίας. Κλασσικά παλαμάκια στο τέλος. Οι τρεις που θα αποφάσιζαν για όλους πήγαν για συνεδρίαση και είχα τον χρόνο να μιλήσω με τους άλλους υποψήφιους. Ούγγροι, Τσέχοι, Μουσουλμάνοι, Ισπανοί , Ιταλοί και Γάλλοι. Ξέμπαρκος από το Περού και γω. Τα αγγλικά μερικών ήταν επιπέδου Junior B. Κουβέντα με έναν Ισπανό με θέμα, γιατί Μπάρσα και όχι Μαδρίτη (μην ξεχνιόμαστε κιόλας). Οι τύπισσες επέστρεψαν και φώναξαν έξι ονόματα. Εμένα, τρεις μουσουλμάνους, μια Ουγγαρέζα και έναν άλλο τυπάκο. Μας είπε πως δεν τους κάνουμε. Όταν ρώτησα τον λόγο, μου είπε πως δεν είχα γλώσσα του σώματος. Οι άλλοι διαμαρτύρονταν. Χαιρέτησα δια χειραψίας, ευχαρίστησα και πήρα πούλο. Πήγα για μια σοκολάτα δίπλα. Ο ένας μουσουλμάνος την άραξε έξω και περίμενε τους άλλους να βγουν. Φεύγοντας τον ρώτησα αν είδε άλλους και τι έγινε. Μου είπε πως στους περισσότερους είπαν να ξαναρθούν σε δύο βδομάδες. Λες και σε δύο βδομάδες θα έχουν μάθει αγγλικά ή θα έχουν ξεπεράσει το σοκ από τα παλαμάκια. Τέσπα, σε μερικούς είπαν πως μπορούν να ξεκινήσουν δοκιμαστικά μια βάρδια σε ένα από τα καταστήματα τους.
Έφτασα στο Holland Park στην ώρα μου. Παρένθεση. Στα αλήθεια έχω βελτιωθεί πάρα πολύ στο να είμαι στην ώρα μου στα ραντεβού μου. Και κατάλαβα τι σημαίνει το να είσαι Άγγλος στα ραντεβού σου. Οι αποστάσεις εδώ είναι τρελές. Και όλοι τρέχουν σαν τον Βέγγο. Προχτές θα συναντούσα έναν Άγγλο φίλο. Του είπα το που και τον ρώτησα τι ώρα τον βολεύει. Μου απάντησε 5:20 με 5:30. Είμαι σίγουρος πως αν δεν ήμουν εκεί μέσα σε εκείνο το δεκάλεπτο, θα έπαιρνε πούλο. Κλείνει η παρένθεση. Έξω από το κατάστημα ήταν μαζεμένοι καμιά εικοσαριά κακομοίρηδες σαν και μένα που περίμεναν. Στην αρχή νόμιζα πως θα μας έπαιρναν στο Βασιλικό Ναυτικό, τόσοι που ήμασταν. Κάποια στιγμή μας πήραν μέσα σε μια μικρή αίθουσα. Μας έδωσαν λευκά αυτοκόλλητα και γράψαμε πάνω τα ονόματα μας. Μας είπαν για την εταιρία και μετά μας έδωσαν μια γυάλα με ερωτήσεις που έπρεπε να απαντήσουμε. Σηκωθήκαμε όλοι όρθιοι. Ο πρώτος πήρε ένα χαρτάκι, διάβασε δυνατά την ερώτηση και απάντησε. Η τύπισσα στις προσλήψεις μας είπε να χειροκροτήσουμε για την απάντηση. Χαζοχαρούμενες εταιρικές πρακτικές. Μου θύμισε Dominos. Στάνταρ η Ρουμάνα που έκανε τις προσλήψεις, παρέα με μια ηλίθια Κινέζα και μια αλογομούρα Εγγλέζα, που είχε για βοηθούς, φοράγανε μέχρι και κιλοτάκι με την φίρμα της εταιρίας. Τελείωσε αυτή η χαζάδα που σκοπό είχε λέει να δουν πόσο άνετοι ήταν οι υποψήφιοι στο να μιλάνε μπροστά σε κοινό. Στα παπάρια μου εμένα, όλο το καλοκαίρι, αυτήν τη μαλακία έκανα με τους Αυστραλούς από το Busabout. Μετά μας χώρισαν σε τρεις ομάδες και έπρεπε να παρουσιάσουμε κάποια προϊόντα, είτε σαν σκετς, είτε σαν τραγούδι, είτε σαν ότι μαλακία μας έρχονταν στο μυαλό. Κάναμε μια ρεαλιστική παρουσίαση, σαν να ήμασταν σε ένα κατάστημα της εταιρίας. Κλασσικά παλαμάκια στο τέλος. Οι τρεις που θα αποφάσιζαν για όλους πήγαν για συνεδρίαση και είχα τον χρόνο να μιλήσω με τους άλλους υποψήφιους. Ούγγροι, Τσέχοι, Μουσουλμάνοι, Ισπανοί , Ιταλοί και Γάλλοι. Ξέμπαρκος από το Περού και γω. Τα αγγλικά μερικών ήταν επιπέδου Junior B. Κουβέντα με έναν Ισπανό με θέμα, γιατί Μπάρσα και όχι Μαδρίτη (μην ξεχνιόμαστε κιόλας). Οι τύπισσες επέστρεψαν και φώναξαν έξι ονόματα. Εμένα, τρεις μουσουλμάνους, μια Ουγγαρέζα και έναν άλλο τυπάκο. Μας είπε πως δεν τους κάνουμε. Όταν ρώτησα τον λόγο, μου είπε πως δεν είχα γλώσσα του σώματος. Οι άλλοι διαμαρτύρονταν. Χαιρέτησα δια χειραψίας, ευχαρίστησα και πήρα πούλο. Πήγα για μια σοκολάτα δίπλα. Ο ένας μουσουλμάνος την άραξε έξω και περίμενε τους άλλους να βγουν. Φεύγοντας τον ρώτησα αν είδε άλλους και τι έγινε. Μου είπε πως στους περισσότερους είπαν να ξαναρθούν σε δύο βδομάδες. Λες και σε δύο βδομάδες θα έχουν μάθει αγγλικά ή θα έχουν ξεπεράσει το σοκ από τα παλαμάκια. Τέσπα, σε μερικούς είπαν πως μπορούν να ξεκινήσουν δοκιμαστικά μια βάρδια σε ένα από τα καταστήματα τους.
Με πήρε από κάτω, οπότε η πρόσκληση της Wendy και του Πάνου για να πάμε Oxford Street ήταν ότι έπρεπε. Η χαρά του παιδιού εκεί. Πήγαμε στο HMV και βρήκα πολύ φτηνά βιβλία. Αγόρασα το Hey Nostradamus του Douglas Coupland που δεν είχα, μια βιογραφία του θεού Eric Cantona και ένα βιβλίο με την ιστορία της Μπάρσα. Φάγαμε από μια ωραία πίτσα, κάναμε βόλτα στο Σόχο και γυρίσαμε σπίτι. Εδώ πρέπει να πω πως η Wendy με υποστηρίζει πολύ περισσότερο από όσο περίμενα αρχικά.
Άλλο σημαντικό και ωραίο είναι πως πήγα και στο πλοιάριο που η Πένια του Λονδίνου χρησιμοποιεί για να βλέπει τους αγώνες της ομάδας. Κατάστρωμα και κάτω γεμάτο μπαρσελονίστας και τρελό πανηγύρι στο γκολ που μπήκε στο 94.
Στα νέα, εδώ όλοι ασχολούνται με έναν ανώμαλο τύπο που παρουσίαζε το Top of the pops και πέθανε πέρσι. Ο τύπος λέει την είχε πέσει σε πάνω από 300 παιδάκια και τώρα ψάχνουν να βρουν τι γνώριζε το BBC για όλα αυτά. Επίσης από σήμερα, η Βρετανία είναι και επίσημα σε ανάπτυξη και η ανεργία μειώνεται. Τα νέα για την Ελλάδα είναι πως η μαμά του Μπεν ακόμα ψάχνει τον Μπεν στην Κω, με την βοήθεια Βρετανών μπάτσων που πήγαν στο νησί. Όλα τα υπόλοιπα έχουν να κάνουν με την Χρυσή Αυγή. Συνέντευξη του χοντρού με το μουσάκι-θαλάσσιος-ελέφαντας, με αγγλικά πιθήκου στην τηλεόραση και ρεπορτάζ για τα βασανιστήρια στην ΓΑΔΑ.
Έχω πάει και σε μερικές παμπ ήδη. Φτηνή μπύρα και φτηνό φαγητό. Καλά είναι. Σήμερα θα γεμίσω το Λονδίνο με βιογραφικά. Τα λέμε σύντομα! :-)
Άλλο σημαντικό και ωραίο είναι πως πήγα και στο πλοιάριο που η Πένια του Λονδίνου χρησιμοποιεί για να βλέπει τους αγώνες της ομάδας. Κατάστρωμα και κάτω γεμάτο μπαρσελονίστας και τρελό πανηγύρι στο γκολ που μπήκε στο 94.
Στα νέα, εδώ όλοι ασχολούνται με έναν ανώμαλο τύπο που παρουσίαζε το Top of the pops και πέθανε πέρσι. Ο τύπος λέει την είχε πέσει σε πάνω από 300 παιδάκια και τώρα ψάχνουν να βρουν τι γνώριζε το BBC για όλα αυτά. Επίσης από σήμερα, η Βρετανία είναι και επίσημα σε ανάπτυξη και η ανεργία μειώνεται. Τα νέα για την Ελλάδα είναι πως η μαμά του Μπεν ακόμα ψάχνει τον Μπεν στην Κω, με την βοήθεια Βρετανών μπάτσων που πήγαν στο νησί. Όλα τα υπόλοιπα έχουν να κάνουν με την Χρυσή Αυγή. Συνέντευξη του χοντρού με το μουσάκι-θαλάσσιος-ελέφαντας, με αγγλικά πιθήκου στην τηλεόραση και ρεπορτάζ για τα βασανιστήρια στην ΓΑΔΑ.
Έχω πάει και σε μερικές παμπ ήδη. Φτηνή μπύρα και φτηνό φαγητό. Καλά είναι. Σήμερα θα γεμίσω το Λονδίνο με βιογραφικά. Τα λέμε σύντομα! :-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου