Το κάστρο...

...Έτσι έφτασε σ' ένα τεράστιο κάστρο, πού στο αέτωμα του ήταν γραμμένο: "Σε κανέναν ανήκω και σ' όλους. Πριν μπεις ήσουν εδώ, εδώ θα μείνεις όταν φύγεις."

Just hold on, hold on

I will be the one who loves you till the end of time...

Monika

Δεν πήγα στην συναυλία, δεν έχω ακούσει το καινούριο άλμπουμ, δεν την έχω δει ποτέ ζωντανά, αλλά την φωτογραφία αυτή που βρήκα στο facebook την λάτρεψα! Εύχομαι μια μέρα να μπορέσω να βγάζω κι εγώ αντίστοιχες φωτογραφίες με αυτήν!

Εύγε Πέτρο Μητρόπουλε!

Προσπαθόπουλος...

...είναι το πιο θεϊκό (και αληθινό) επίθετο που άκουσα χθες, μετά την εποχή των (φανταστικών) επιθέτων, Μασταπιάνης και Μουτασφίγκης, που είχε βγάλει ο Ζουγανέλης αν δεν κάνω λάθος...

Είμαστε όλοι Προσπαθόπουλοι και προσπαθούμε για το καλύτερο στην ζούγκλα που λέγεται κι Ελλάδα!

I still love you...

Music to heal the pain...

Red Leaves

Ο αιώνιος λαμπερός Αττικός ήλιος πέφτει πάνω στα κόκκινα φύλλα στην εγκαταλελειμμένη καφετερία δίπλα στον Άγιο Δημήτρη τον Λουμπαρδιάρη...

2ο Kosmos Festival

Χάρη στον Στέλιο (thanks man) μπήκαμε στο τσάμπα στο 2ο Kosmos Festival και συγκεκριμένα την δεύτερη μέρα που μας ενδιέφερε πιο πολύ. Είδαμε Amparo Sanchez, Shantel και Ojos de brujo.

Όταν φτάσαμε η Amparo ήταν ήδη στην σκηνή (πάλι άργησα στο ραντεβού μου...). Είπε κομμάτια από τον καινούριο της δίσκο και μετά από λίγο οι Locomondo ανέβηκαν στην σκηνή και τραγούδησαν μαζί το κομμάτι που είχαν πει και στην προηγούμενη συναυλία των Amparanoia, όταν οι Locomondo έπαιξαν support. Δεν λέει το Destino... :-(

Σκοτάδι στην σκηνή και μετά από λίγο βγαίνει ο Shantel με την μπάντα του. Ο τύπος είναι αγριεμένος και γεμάτος ένταση. Η μουσική του θυμίζει Bregovic αν και τελικά έχει ένα προσωπικό στυλ. Η Jelena μου κλέβει την καρδιά (όπου πάω αγαπάω), κάνα δύο τραγούδια είναι στα ελληνικά και ο Shantel κάνει πολλά stage diving και γίνεται ένα με τον κόσμο. Πολύ κόκα (κόλα) λέει ο Στέλιος.

Τέλος βγαίνουν οι Ojos de brujo. Η Marina για μια ακόμα φορά εκπληκτική! Δεν χορταίνεις να την βλέπεις. Από πίσω μας οι κλασσικές μαλακισμένες που φωνάζουν μαλακίες στα ισπανικά και οι άλλες μαλακισμένες που νομίζουν πως χορεύουν φλαμένκο... Ήμαρτον, βρε ζώα! Εντάξει, μας πείσατε!

Παίρνουμε τον πούλο σιγά-σιγά γιατί πρέπει να πάω και για δουλεία... Τέλεια (όταν είναι και τζάμπα είναι πιο τέλεια...). Αφήνω την καρδιά μου στο κορίτσι του Southern Comfort και αποχωρούμε. Και του χρόνου!

Νανοτεχνολογία

Εμφανίζεται κι άλλος καμένος στην γνωστή πλατεία για να φάει...Με ρωτάει αν ξέρω την νανοτεχνολογία. Του απαντώ πως ναι. Και μου λέει τον λόγο που εδώ και πέντε χρόνια είναι δυστυχισμένος... Έχουν, λέει, εφαρμόσει την νανοτεχνολογία επάνω του. Μου δείχνει κάποια ράμματα στην παλάμη του και μου λέει πως του έχουν εμφυτεύσει μικροτσίπ για να τον ελέγχουν (και εγώ έχω ράμματα στην παλάμη, αποτέλεσμα ποδοσφαιρικού αγώνα στο γυμνάσιο, αλλά μικροτσίπ δεν έχω σίγουρα...)

Μετά βάζει το χέρι μου στον σβέρκο του για να μου δείξει και τις οπτικές ίνες που έχει εκείκαι συνδέουν τον μικροτσίπ με τον εγκέφαλό του. Μου λέει πως μερικές φορές όταν οδηγεί το μηχανάκι του, τον καθοδηγούν από ένα αόρατο κέντρο για το που θα πάει. Σαν ένα αόρατο GPS. Επίσης μου λέει πως αν δεν κάνει κάτι καλά, του προκαλούν πονοκεφάλους. Και πως οι γιατροί αρνούνται πως κάτι τέτοιο έχει συμβεί και πως μια φορά που επέμενε, τον κλείσανε στο Δαφνί για δύο χρόνια...

Ουφ! Ρε όλοι οι καμένοι σ' αυτήν την πλατεία;

17 μήνες...

Χρόνος πού χρειάζεται για εκδίκαση σε ένσταση στο τμήμα παροχων του ΙΚΑ και αφορά εξέταση πού δεν έχει υποδομή το ίδρυμα για να πραγματοποίησει: 17 μήνες. Κατάλαβες, μαλακά Νεοέλληνα γιατί είσαι στο ΔΝΤ και όχι στο G8; Ουστ!

Καμένος...

Πόσο μαλάκας και καμένος μπορεί να είσαι για να παίζεις το πουλάκι σου στις 02:30 το βράδυ στην πλατεία Ελευθερίας με ένα τηλεκατευθυνόμενο αυτοκινητάκι που κάνει αντίστοιχο θόρυβο με πύραυλο Εξοσέτ; ε;

Rachel Weisz

Είδα πρόσφατα το Agora σε θερινό σινεμά. Και έλεγα, βρε που την ξέρω, που την ξέρω...Ψάχνω στο IMDb και βρίσκω πως έπαιζε στο Enemy at the gates του Jean-Jacques Annaud. Απλά θεά! Και στο Agora διαπιστώνει κάνεις, πόσο φανταστικός είναι ο κώλος της...Wow!

Reset

O Μήτσος το έλεγε delete. Εγώ το λέω Reset. Όλα από το μηδέν. Γιατί είναι εμφανές πως ότι έχει ξεκινήσει έχει ξεκινήσει στραβά ή έχει εξελιχθεί στραβά. Και σαφώς ο γιαλός είναι ίσιος, άρα στραβά αρμενίζουμε. Πάμε από την αρχή, για μια ύστατη φορά. Ή θα γίνουμε βάτραχοι ή θα μας πάρει ο Χάρος...

Warren Beaty

Ο Warren Beaty από το "Κ" της "Καθημερινής"...

Απόψε Maraveyas Ilegál

Απόψε Maraveyas Ilegál για να γουστάρουμε και για να πάνε κάτω τα φαρμάκια που μας πότισαν πολλοί και διάφοροι! Αααααχ! Where are you now?

Πόντιος Πιλάτος

Και σκάει μύτη στο μαγαζί, ο πανεπιστήμονας και εφευρέτης και ζητάει μια μπύρα. Αρχίζει να μου λέει τα περίεργα του και κυρίως τι είπε σε έναν παπά. Ο Πόντιος Πιλάτος, του είπε, αρνήθηκε να δικάσει τον Ιησού Χριστό, γιατί ο Χριστός όπως και ο Πιλάτος ήταν Έλληνες και έτσι ο Πιλάτος αρνήθηκε να δικάσει τον πατριώτη του. Όταν του είπα πως ο Πιλάτος, πρέπει να ήταν Ρωμαίος μου απάντησε πως το Πιλάτος δείχνει την καταγωγή του από την Κεφαλλονιά και πως το Πόντιος έμεινε από την μικρή διαμονή του στον Πόντο, πριν πάει στην Ιουδαία... Ας μου δώσει κάποιος ένα ΑΚ47...

My next destination

Σύντομα θα περπατώ δίπλα από αυτόν τον ποταμό. Ελπίζω να έχουν ανθίσει τα κόκκινα λουλούδια όταν φτάσω...

Ταξιτζής-Ναύτης

Το είδα κι αυτό σήμερα το μεσημέρι. Ταξιτζής γύρω στα σαράντα φορούσε μια ξεσκισμένη μπλούζα ναύτη. Μιλάμε για την λευκή μπλούζα με την τετράγωνη λαιμόκοψη σε μπλέ χρώμα... Ήμαρτον!

Έχεις χάσει κάποιον αληθινά;

Κάποιος (κακόβουλος και καραγκιόζης) με ρώτησε αν έχω χάσει κάποιον αληθινά. Λοιπόν ναι. Μου έχει τύχει κι αυτό. Και πολύ πιθανόν να μου ξανατύχει. Γιατί ότι κι αν λέει κάποιος, για περίεργους ανθρώπους όπως εγώ, που κράζω και βρίζω και έχω κακή συμπεριφορά, απαντώ άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

Κανείς δεν έχει μάθει και μάλλον κανείς ποτέ δεν θα μάθει πόσο πόνο άντεξα, πόσες χαζομάρες έκανα, πόσα ψέμματα είπα, πόσες νύχτες έμεινα άυπνος για κάποια που αγάπησα. Άξιζε; Μερικές φορές, όταν βλέπω συμπεριφορές και αντιδράσεις, σκέφτομαι πως όχι. Από την άλλη σκέφτομαι, πως αν δεν το έκανα, αν δεν το προσπαθούσα, αν δεν έδινα τα πάντα μέχρι την ύστατη φορά (πολλές φορές η ύστατη φορά ήταν φορές) θα το μετάνιωνα. Και τελικά δεν θα μάθαινα.

Και τι έμαθα; Έμαθα πως κανείς δεν θα είναι δίπλα σου παντοτινά. Πως οι συνθήκες της ζωής ίσως σε χωρίσουν γενικά από ανθρώπους που αγαπάς. Άλλα η αγάπη που νιώθεις μένει βαθιά μέσα σου παντοτινά. Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου που έλεγα παραπάνω.

Και τι μένει να θυμάσαι; Μικρές απίθανες λεπτομέρειες που είσαι ίσως ο μοναδικός που θυμάσαι γιατί είσαι ο μοναδικός που τις βίωσες. Μικρές στιγμές γέλιου, ένα βλέμμα, ένα χαμόγελο, ένας στεναγμός, η υφή και η θερμοκρασία ενός δέρματος που άγγιξες, ένα φιλί που πήρες, μια φράση που άκουσες ψιθυριστά στο αυτί σου.

Μάλλον με πήρε από κάτω πάλι απόψε...