МИКРО АГОРИ

...χωρίς να το ξέρουμε
είμαστε δεμένοι
σ' ένα σύστημα που κανείς
δεν καταλαβαίνει...

Μια μαλακία είναι όλα γύρω μας! Πόσο μας αφορούν, οι αποδράσεις με ελικοπτέρα, οι πολιτικοί (και η πολιτική), οι ομάδες (ένοπλες, επαναστατικές, παρακρατικές, ποδοσφαιρικές κλπ), οι σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί, όταν στον δικό μας μικρόκοσμο ο καθένας, προσπαθεί να επιβιώσει, να σώσει την ψυχή του ή να κοιμηθεί ήσυχος τα βράδια (χωρίς τις σκέψεις της καθημερινής επιβίωσης ή χωρίς βαριά συνείδηση και εφιάλτες) ;

Βαρέθηκα! Έχω προβλήματα να λύσω κι έχω κενά μέσα μου να καλύψω. Προσδοκώ μια καλύτερη ζωή που δεν θα επηρεάζεται από την ασχήμια και την βλακεία τριγύρω. Μια ζωή που ίσως μου αξίζει για όλα όσα έχω υποφέρει από τότε που γεννήθηκα. Μια ανταμοιβή που θα μου δοθεί επειδή πάλεψα και πολέμησα με νύχια και με δόντια μέχρι τώρα.

Κουράστηκα! Να βλέπω αδικία και ανισότητα. Να βλέπω όνειρα να χάνονται. Να βλέπω μαλακίες άλλων να πέφτουν πάνω μου και να με πλακώνουν.

Κρατάω την μουσική μου, που μου δίνει δύναμη, ελπίδα, θάρρος. Που κλαίει μαζί μου στις λύπες μου και γελάει μαζί μου στις χαρές μου. Που με απομονώνει από το σύστημα. Που δεν με βρίζει, δεν με μαλώνει για λάθη άλλων, μόνο για τα δικά μου. Δεν με εγκαταλείπει για κανέναν λόγο. Είναι πιστή και αφοσιωμένη, όσο καμία γκόμενα. Είναι τόσο κοντά μου, όσο κανένας φίλος. Μιλάει στην καρδία μου και στην ψυχή μου!

...όμως αυτός είναι ο καιρός μου,
τώρα ξέρω τι θέλω
ένα μαύρο τριαντάφυλλο
και τη δύναμη για να παλεύω...