Άλλαξά ή δεν άλλαξα;

Σήμερα πηγαίνοντας για δουλεία με τον Κώστα, σταμάτησαμε σε ένα από τα υποκαταστήματα της αλυσίδας σούπερ μάρκετ που δούλευα. Ήξερα πως εκεί εργαζόταν μια κοπέλα που παλιά ήμασταν μαζί στον υποκατάστημα του Πειραιά. Μπαίνω μέσα και βλέπω μια πρώην προϊσταμένη μου από την Νίκαια! Δεν θυμόταν το όνομα μου, αλλά με αναγνώρισε αμέσως και μου έπιασε την κουβέντα. "Δεν άλλαξες καθόλου" μου είπε. "Ο ίδιος μαλάκας έμεινες" σκέφτηκα...

Ρωτάω για την κοπέλα που δουλεύαμε μαζί (η οποία μου στέλνει συχνά-πυκνά μηνύματα για ευχές και τα δέοντα) και μου λέει πως είναι στο ταμείο. Ο Κώστας ήταν ήδη στο ταμείο και πάω με χαρούμενη διάθεση να τις κάνω πλάκα "Δεν θα πληρώσουμε εμείς, Αντωνία". Με κοιτάει σαν ούφο και συνεχίζει την δουλεία της. Την ρωτάω "Αντωνία, με ξέρεις;". "Όχι" μου απαντάει και με κοιτάει πάλι σαν ούφο. Της λέω ποιος και μου λέει "Πω πω, πως άλλαξες". "Έγινες χειρότερος μαλάκας απ' ότι ήσουν" σκέφτομαι, χαιρετώ και την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια...