Η καντίνα του σκύλου

Γύρισα. Δύο μέρες είμαι σε κώμα. Είναι σαν όλος ο ύπνος που χάθηκε τον χειμώνα, να αναπληρώνεται. Σήμερα αποφάσισα να γράψω για την καντίνα του σκύλου.

Η καντίνα του σκύλου λοιπόν, βρίσκεται στην Ζαχάρω, δίπλα στην πανέμορφη παραλία και λίγο πιο μακριά από το παρά θιν' αλός. Κάθε μεσημέρι (γιατί για να ξυπνήσουμε νωρίς το πρωί ήταν λίγο δύσκολο) και μετά το φαγητό κατεβαίναμε στην καντίνα για να πιούμε το καφεδάκι μας. Οι τιμές συγκλονιστικές (φραπέ με μπέιλις μόνο 2 αφρό) και η μουσική άπαικτη. Κουτσομπολιό και κράξιμο, γι' αυτούς που λατρεύουμε να κράζουμε και οφθαλμόλουτρο οι αγαπημένες ασχολίες μας. Ντόπιοι πιτσιρικάδες παίζουν μπουγέλο και τάβλι. Το "Φως" είναι το ευαγγέλιο και εξαντλείτε από νωρίς!

Το βραδάκι πάλι, οι πρωινοί θαμώνες βγάζουν τα μαγιό τους και όμορφα ντυμένοι επιστρέφουν για το ποτό τους. Μια μικρή παρέα των 2 ατόμων μπορεί να καταλήξει να γίνει μια μεγάλη των 20 που κάθονται σε έναν μεγάλο κύκλο. Κάτι σαν τους ιππότες της στρογγυλής τραπέζης. Η μουσική παραμένει άπαικτη και κάθε βράδυ είναι διαφορετική (κάτι που σπάνια βλέπεις σε μαγαζιά της Ίου ή της Κέρκυρας), σε χαμηλή ένταση που χαλαρώνει και δεν σου σπάει τ' αρχίδια. Η καντίνα κλείνει αργάμιση (ο Β. με τον Φ. έφυγαν στις 07:30 κάποια μέρα).
Άρα, αν βρεθείτε στα εκεί μέρη, να πάτε και στην Καντίνα του σκύλου!