Η κουκλάρα

Χθες, λόγω της μαλακίας του Χοντρού, βρέθηκα να εργάζομαι στην παλιά μου μηχανή. Η μηχανή είναι υπό διάλυση, αλλά η θερμοκρασία είναι μικρότερη εκεί. Από πάνω βρίσκονται τα γραφεία και όχι λαμαρίνα. Ξεκινάω να δουλεύω και μετά από λίγο κάνω αναζήτηση με bluetooth (όχι δεν είμαι από αυτούς που ψάχνουν γκόμενα σε καφέ με αυτό) γιατί θυμόμουν πως πάντα έβρισκα κάτι ανοικτό επάνω.
Τα αποτελέσματα της αναζήτησης μου δίνουν έναν Χριστο Ν97 (ναι, ο Μεσσίας εργάζεται για εμάς), ένα ακουστικό και μία Κουκλάρα με τρία θαυμαστικά. Ποιά κουκλάρα, ρε μπάζο! Η μόνη κουκλάρα ήταν αυτή που σας έριχνε δύο κεφάλια, σιχαμένα κοντοπούτανα, και την φάγατε με τις ρουφιανιές σας. Εκτός κι αν η "κουκλάρα" είναι το στράκι που δουλεύει εκεί.
Δείχνω τα αποτελέσματα στον Μ. και μου προτείνει να στείλω σε φωτό ένα πέος και να χρησιμοποιήσω το ψευδώνυμο "φλογοψώλης". Λιώσαμε στο γέλιο.
Δυστυχώς, τα γέλια μας βγήκαν ξινά, αφού οι δύο διακοπές ρεύματος λίγο πριν κλείσουμε μας ανάγκασαν να κάνουμε τις βαριές εργασίες κλεισίματος στο ημίφως του φακού της ucar.
Ζέστη είναι θα περάσει. Λίγη υπομονή χρειάζεται και θα γλιτώσουμε το πνευματικό ρετάρισμα όλοι εκεί μέσα!