25.4.18
Bandante live
Είχα καιρό να ακούσω όμορφα κιθαριστικά σόλο. Άκουσα χθες το βράδυ. Πόσο σημαντική είναι η μουσική στην ζωή μου! Ο Vjestica είναι καταπληκτικός κιθαρίστας. Γι' αυτό είναι και στους Bad Seeds.
21.4.18
Που έγινε η στραβή;
Κάθομαι πάλι στο σπίτι και σκέφτομαι που έγινε η στραβή και σταμάτησα να είμαι ευτυχισμένος. Έχει να κάνει με τους φίλους μου; Έχει να κάνει με τα χρήματα; Έχει να κάνει με την τεχνολογία στην ζωή μου; Έχει να κάνει με τον θάνατο του πατέρα μου; Έχει να κάνει με λάθος σχέσεις μου; Έχει να κάνει με το πως απλώς μεγαλώνω και γίνομαι πιο συντηρητικός; Έχει να κάνει με τα όσα δεν κάνω; Πόσο πίσω να γυρίζω και πόσα πρέπει να απορρίψω;
8.4.18
Πάσχα
Είμαι στο σπίτι μόνος. Δεν έχω όρεξη ούτε να σηκωθώ από το κρεβάτι. Βλέπω φωτογραφίες από Ελλάδα με ψητά και αρνιά και καλό καιρό και οικογένειες. Χαίρομαι. Και ζηλεύω. Έξω βρέχει και ακούω τον ήχο από τα λάστιχα των αυτοκινήτων που πετάνε το νερό στο πεζοδρόμιο. Κάποια μέρα θα αναστήθω κι εγώ.
7.4.18
Μνημεία βλακείας
Μέχρι τώρα στην ζωή μου έχω τρία μνημεία βλακείας όπως τα αποκαλώ.
Το πρώτο είναι ένας λογαριασμός κινητής τηλεφωνίας στην Q, κοντά στα 1200 Ευρώ. Μίλησα πάνω από 24 ώρες σε μια γκόμενα που ήταν μακριά. Με τα χρήματα αυτά θα μπορούσα να ήμουν εκεί που μένει για μια βδομάδα και να την πηδούσα κάθε μέρα.
Το δεύτερο είναι ένας λογαριασμός σε ένα ελληνικό εστιατόριο στο Λονδίνο πριν δέκα περίπου χρόνια. Ήταν Δευτέρα του Πάσχα και κάναμε δύο άτομα 100 τόσες Λίρες λογαριασμό χωρίς να έχουμε φάει κάτι σπέσιαλ. Θυμάμαι πως τα δύο κομμάτια γαλακτομπούρεκο μόνο μας κόστισαν 20 Λίρες. Ακόμα σιχτιρίζω όποτε τυχαίνει και περνάω έξω από το εστιατόριο...
Το τρίτο είναι τόσο μεγάλο μνημείο βλακείας. Μνημείο με Μ κεφαλαίο. Ούτε καν θα το γράψω. Μόνο ο φίλος μου ο Κοσμάς το ξέρει. Δεν μου κόστισε χρήματα. Χρόνο μου κόστισε.
Όλα για τις γυναίκες. Ποτέ ξανά.
Το πρώτο είναι ένας λογαριασμός κινητής τηλεφωνίας στην Q, κοντά στα 1200 Ευρώ. Μίλησα πάνω από 24 ώρες σε μια γκόμενα που ήταν μακριά. Με τα χρήματα αυτά θα μπορούσα να ήμουν εκεί που μένει για μια βδομάδα και να την πηδούσα κάθε μέρα.
Το δεύτερο είναι ένας λογαριασμός σε ένα ελληνικό εστιατόριο στο Λονδίνο πριν δέκα περίπου χρόνια. Ήταν Δευτέρα του Πάσχα και κάναμε δύο άτομα 100 τόσες Λίρες λογαριασμό χωρίς να έχουμε φάει κάτι σπέσιαλ. Θυμάμαι πως τα δύο κομμάτια γαλακτομπούρεκο μόνο μας κόστισαν 20 Λίρες. Ακόμα σιχτιρίζω όποτε τυχαίνει και περνάω έξω από το εστιατόριο...
Το τρίτο είναι τόσο μεγάλο μνημείο βλακείας. Μνημείο με Μ κεφαλαίο. Ούτε καν θα το γράψω. Μόνο ο φίλος μου ο Κοσμάς το ξέρει. Δεν μου κόστισε χρήματα. Χρόνο μου κόστισε.
Όλα για τις γυναίκες. Ποτέ ξανά.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)