Δύο χρόνια στο Λονδίνο

Πέρασαν δύο χρόνια. Πολύ γρήγορα. Είμαι πολύ καλύτερα από την πρώτη μου μέρα εδώ. Αλλά ακόμα παλεύω. Καλύτερη δουλειά, μεγαλύτερος φιλικός κύκλος, καλύτερο κατάλυμα. Δεν ξέρω πόσα επετειακά ποστ θα κάνω, αλλά πάντα μέσα μου, θα με καίει το γιατί δεν μπορώ πλέον να ζήσω όπως εδώ, αλλά στην πατρίδα. Είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσω, για να ξεπληρώσω τα λάθη μου. Με πεντακάθαρο μυαλό, δεν χρεώνω κανέναν για την κατάσταση, εκτός από τον εαυτό μου.  Χαίρομαι που προσπαθώ ακόμα να κάνω κάτι για να τελειώσω με τις εκκρεμότητες που έχω αφήσει. Όπως είχα γράψει παλιότερα, δεν ξέρω πόσο καιρό θα μου πάρει, αλλά θα τα καταφέρω. Γιατί η ζωή έχει αξία, μόνο όταν προσπαθείς.

Ευχαριστώ πάρα πολύ όλους όσους με στηρίζουν ακόμα, από κοντά ή μακρυά. Ζητώ συγνώμη από όσους έχασα επαφή. Δεν είναι εύκολο να σας εξηγήσω. Παίρνω επάνω μου την ευθύνη.

Σε λίγες μέρες θα είμαι σπίτι, μετά από δέκα σχεδόν μήνες. Έχω πολλά να κάνω. Θα προσπαθήσω πάντως να συναντήσω όσους πιο πολλούς μπορώ. Καλή αντάμωση.