Αυτομάτως λοιπόν μιλάμε για ένα ετερόκλητο πλήθος ανθρώπων, στην δική μου περίπτωση 350 κάτι άνθρωποι. Κάποιοι είναι αληθινοί φίλοι μου, που έχουμε κάνει πολλά μαζί, κάποιοι είναι συγγενείς μου, κάποιοι πρώην και νυν συνάδελφοι από την δουλειά, παλιοί συμμαθητές, γνωστοί, γνωστοί γνωστών ή φίλων, άγνωστοι που κάποτε μοιραστήκαμε κάτι που μας ενθουσίασε σε κάποιο γκρούπ ή σε κάποιο μπλογκ. Με τους άγνωστους, γίνομαι γνωστός με το πέρασμα του καιρού, αφού διαβάζω τα post τους και διαβάζουν τα δικά μου. Επιπλέον το πλήθος αυτό, είναι ετερόκλητο ως προς την εθνικότητα, θρησκεία, τόπο διαμονής κ.α.
Νομίζω πως με την πλειονότητα αυτών τον ανθρώπων, δεν είναι πολύ εύκολο να συναντηθούμε σε φυσικό χώρο, κυρίως λόγω απόστασης, αλλά και για άλλους λόγους. Αν για παράδειγμα έβγαινα κάθε μέρα με έναν από αυτούς τους φίλους στην σειρά, θα ξανάβγαινα με τον πρώτο μετά από ένα χρόνο (είπαμε 370 κάτι). Ακόμα κι αν έβγαινα με 2-3 από αυτούς κάθε φορά και αν εξαιρέσω ανθρώπους που μένουν μακρυά, πάλι το διάστημα θα ήταν αρκετά μεγάλο. Και αλήθεια, πόσοι από αυτούς τους "φίλους" μου θα ήθελαν να βγουν μαζί μου; Και με πόσους από αυτούς θα ήθελα να βγω εγώ; Για παράδειγμα πόσο θέλουμε δύο συμμαθητές από το δημοτικό να ξαναβρεθούμε, όταν έχουν μεσολαβήσει δύο δεκαετίες τουλάχιστον από την τελευταία φορά που βρεθήκαμε στον ίδιο χώρο; Ή πρώην συνάδελφοι στην δουλειά; Σκέψου πως υπάρχουν κάποιοι που κάποτε ήμασταν κολλητοί και πλέον δεν έχουμε καμιά επικοινωνία. Οι δρόμοι μας δεν είναι παράλληλοι. Πόσο μάλλον με κάποιον που σε βρήκε τυχαία, ψάχνοντας παλιά ονόματα από νοσταλγία ή κάποιον που σε ρώτησε αν έχεις facebook την τελευταία μέρα που έφυγες από προηγούμενη δουλειά σου. Σκέψου πόσο τα βιώματα του καθενός, άλλαξαν τον τρόπο που σκεφτόμαστε, τον τρόπο που ενεργούμε και σε πιο μέρος του κόσμου είμαστε. Τι κοινό να υπάρχει πλέον, εκτός από ένα κοινό παρελθόν.
Έχει τύχει να συναντήσω ανθρώπους που γνώρισα στο facebook. Έχει τύχει να είναι να συναντήσω ανθρώπους που γνώρισα στο facebook και να μην τους συναντώ, χωρίς δική μου ευθύνη. Έχει τύχει ανθρώπους που συνάντησα μια φορά (ίσως και τελευταία) να με έχουν "φίλο" στο facebook. Έχει τύχει ανθρώπους που φάγαμε ψωμί κι αλάτι μαζί, να μην με έχουν "φίλο" στο facebook. Παράνοια!
Υπάρχουν και τα γκρούπ που εκεί μπορείς να βρεις ανθρώπους που έχετε κοινά ενδιαφέροντα. Αλήθεια; ΟΚ. M' αρέσουν οι Radiohead. Και; Αρέσουν σε 1000000 ακόμα ανθρώπους στο facebooκ. Ένα ακόμα μεγαλύτερο ετερόκλητο πλήθος από αυτό που έχω φτιάξει ήδη από μόνος μου. Και οι Radiohead είναι ένα συγκρότημα που απλά μου αρέσει. Δεν ζω γι΄ αυτούς. Κάποιοι το κάνουν. Εκτός από τα νέα του συγκροτήματος που ίσως να με ενδιαφέρουν, τι άλλο; Αλληλεπίδραση με πιο σκοπό; Τσακωμοί σαν και αυτούς που γίνονταν στα μουσικά περιοδικά δια αλληλογραφίας την δεκαετία του 80;
Διαπίστωσα επίσης την ελαφρότητα των περισσοτέρων "φίλων" μου. Θεωρητικά δείκτης για το ποιοι και πόσοι έχουν διαβάσει κάτι που έβαλες είναι τα like. Για κάποιο καιρό έκανα ένα πείραμα. Έβαζα όμορφα κείμενα και φωτογραφίες που αφορούσαν ή όχι την επικαιρότητα και μετά έβαζα ατάκες, χαβαλεδιάρικα κείμενα και χαζοφωτογραφίες. Μαντέψτε που πηγαίναν τα like. Δοκιμάστε το! Βάλτε το βίντεο του πιο αγαπημένου σας τραγουδιού και μετά βάλτε ένα του Φλωρινιώτη. Νομίζω θα εκπλαγείτε.
Ένα από τα θετικά που βρίσκω είναι πως κρατάς επικοινωνία με αληθινούς φίλους που δυστυχώς μας χωρίζει μεγάλη απόσταση. Είναι η μόνη παρηγοριά όταν είσαι μακρυά από το σπίτι σου. Βλέπεις φωτογραφίες από μέρη που θα ήθελες να ήσουν, αλλά δεν μπορείς.
Τέσπα, νομίζω πως το facebook λειτουργεί σαν καβάτζα. "Ας τον έχουμε κι αυτόν εδώ. Δεν ξέρεις ποτέ;". Και η μαλακία είναι πως τρώμε τόσο πολύ χρόνο για αλληλεπίδραση με ανθρώπους που στην πλειονότητα τους, δεν είναι μέρος της πραγματικής μας ζωής, δεν θέλουν να γίνουν και μάλλον δεν θα γίνουν. Ταυτόχρονα χάνουμε τον χρόνο αυτό, που θα μπορούσαμε να τον μοιραστούμε με ανθρώπους που είναι αληθινοί και δίπλα μας. Είτε σε φυσικό χώρο, είτε διαδικτυακά. Όλα όμως έχουν την σωστή και την λάθος χρήση. Σκέφτηκα την μή χρήση (διαγραφή της σελίδας μου) αλλά δεν το έκανα. Θέλω να προσπαθήσω την σωστή χρήση. Να μοιράζομαι μόνο αυτά που πιστεύω πως αξίζουν. Ίσως τελικά το όλο στραβό και λάθος που βλέπω, να είναι μόνο δικό μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου