Τι έμαθα (και έπαθα) στην Ίο

Το κείμενο που ακολουθεί ξεκίνησα να το γράφω πέρσι, όταν γύρισα από την Ίο. Τελικά δεν το ολοκλήρωσα και σήμερα μετά από ένα χρόνο ήρθε η στιγμή να  ολοκληρώσω. Η πλάκα είναι πως πολλά που έγραφα πέρσι, τον ίδιο καιρό, ισχύουν...

Έμαθα:

• Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι. Όταν σου πουν να εργαστείς για την σαιζόν, δεν σημαίνει πως θα φύγεις από εκεί πλούσιος. Απλά θα ζήσεις 3+ μήνες έχοντας πάντα στην τσέπη σου χρήματα. Εκτός κι αν το μέρος που θα εργαστείς σου ανήκει.
• Όταν οι κρατικοί μηχανισμοί (εφορία, υγειονομικό κλπ) αποφασίσουν να κατέβουν στο νησί, όλοι οι κάτοικοι το γνωρίζουν, από την ώρα που το πλοίο με το κλιμάκιο ξεκινάει από τον Πειραιά.

• Η αλληλεγγύη μεταξύ αυτών που εργάζονται στο νησί δεν έχει όρια. Κάτι που δεν το βρίσκεις πλέον στις γειτονιές τις Αθήνας. Ίσως γιατί δεν υπάρχουν πια γειτονιές. (Edit 2012 Υπάρχουν και συγκρούσεις για μικροσυμφέροντα)

• Οι φίλοι και οι γνωστοί που αφήνεις πίσω σε ξεχνάνε σε ποσοστό που αγγίζει το 70%. Και μια μέρα γυρίζεις πίσω και όλα καλά. Σαν διάλειμμα.

Edit 2012

•  Κάθε χρόνο σου φορτώνουν  στην πλάτη σου κι άλλα καθήκοντα αν εργαστείς στο ίδιο μέρος.
• Μαθαίνεις από τα λάθη του παρελθόντος και κόβεις τις μαλακίες. Μαγειρεύεις στο σπίτι, δεν βγαίνεις κάθε βράδυ για ποτό, αράζεις πιο πολύ στο σπίτι και διαβάζεις.
• Μίλησα και γνωρίστηκα περισσότερο με ανθρώπους που απλά είχα ένα γεια, όλα αυτά τα χρόνια που πηγαίνω στο νησί ως τουρίστας.

Έπαθα:

• Ηρέμησα. Μακρυά από αυτοκίνητα, φανάρια, τηλεόραση με πάνω από οκτώ κανάλια και "ανέσεις" της καθημερινής ζωής, η ίδια η ζωή γίνεται καλύτερη. Την έβγαλα κάτω με ένα μικρό ψυγείο, μια τοστιέρα, μια φραπεδιέρα και δυό βαλίτσες ρούχα (εκ των οποίων η μισή "έμεινε" πίσω στο νησί. (Edit 2012 Φέτος με πιο πλήρη κουζίνα και μια βαλίτσα ρούχα)
• Έγκαυμα στο γόνατο, από σύρσιμο στα σκαλιά του γαϊδουροδρομου προς το λιμάνι, μετά από τούμπα, που μου κόστισε και έναν τριήμερο πόνο στο άλλο πόδι. Επίσης ένα βαρβάτο κρυώμα που με άφησε στην κυριολεξία άφωνο για δύο μέρες. (Edit 2012 Φέτος ένα κτύπημα στον ώμο, μετά απο χοντρό μεθύσι προς το τέλος της σαιζόν)

Edit 2012

•  Έχασα στην παραλία το δακτυλίδι που φοράω από τα δεκαέξι μου. Βρέθηκε μετά από ένα μήνα σχεδόν από τον Αφγανό που μαζεύει τις ξαπλώστρες στο συγκεκριμένο σημείο. Δόθηκε αμοιβή 50 Ευρώ.