Τσε;

Σήμερα το πρωί έμαθα πως χθες το απόγευμα ο προϊστάμενος μου (ο οποίος μας έχει πει ουκ ολίγες φορές για το ξύλο που έφαγε σε πορεία του πολυτεχνείου, συμμετέχοντας σε μπλοκ του ΚΚΕ εσωτερικού) με αποκάλεσε σε συνάδελφο (πισώπλατα ως συνήθως) Τσε Γκεβάρα γιατί αρνούμαι να εργαστώ δωδεκάωρο (18:00 με 06:00) για να "βοηθήσω" το "μαγαζί". Εννοείται πως για το νυχτοκάματο δεν δίνονται οι νόμιμες προσαυξήσεις.

Θέλω να τον ευχαριστήσω που με χαρακτήρισε έτσι. Θα ήταν τιμή μου να ήμουν σαν τον Τσε! Αυτό που δεν θα ευχόμουν, είναι να καταλήξω σε αυτό που είναι αυτός. Ένας ξεπουλημένος πρώην αριστερός που δημιουργεί ανισότητα και αδικία. Οι μικροί ή οι μεγάλοι Τσε της καθημερινής ζωής , φτιάχνονται λόγω της ύπαρξης τέτοιων τύπων.

Όσο για την "βοήθεια" του απαντώ με τους στίχους των Chumbawaba

Our bosses must live in fear
of the factory-floor
and when they smile
and they ask for my support,
I'll give them these words
and a bloody nose:
You don't help your enemy
when you're at war

Από Δευτέρα η απάντηση στο γλοιώδες καλημέρα του θα είναι το ¨Seremos como el Che¨