2.9.07

Οργή

Όσο η φωτιά έκαιγε την χώρα μας εγώ ήμουν μακριά, σε έναν τόπο με καταπράσινα πάρκα παντού μέσα στην πόλη. Κάθε πρωί, στο γκισέ της ρεσεψιόν του ξενοδοχείου που έμενα, διάβαζα στην πρώτη σελίδα των διεθνών νέων της La Vanguardia για την φωτιά που κατέστρεφε τα πάντα. Κάθε βράδυ έμπαινα στα ελληνικά ενημερωτικά σάιτ για να δω τι νεώτερα υπήρχαν.
Το δεύτερο πρωινό διάβασα ένα άρθρο στην εφημερίδα με τίτλο "Πολλά F16, λίγα αεροπλάνα πυρόσβεσης". Θεωρούσα πως μέχρι να γυρίσω θα μου είχαν φύγει τα αισθήματα οργής που ένιωσα εκείνη τη στιγμή. Άλλα για μέρες, σκέψεις τριγυρνάνε και δεν φεύγουν.
Η καταστροφή που έγινε, τι διαφορά έχει από μια καταστροφή που θα βιώναμε από έναν πόλεμο; Οι μίζες που πήρατε για τα F16, νόμιμες και παράνομες, ήταν τόσο μεγαλύτερες από αυτές των Canadair, που δεν άξιζε να ασχοληθείτε για την αγορά των δεύτερων; Όλοι εσείς που δεν προσλαμβάνατε προσωπικό για την πυροσβεστική όλα αυτά τα χρόνια, νιώθετε καθόλου ένοχοι; Όλοι εσείς που λέτε πως ανήκουμε στην Δύση και έχουμε ανθηρή και δυνατή οικονομία, πως αισθάνεστε που ζητιανεύατε για ένα ελικόπτερο ή για έναν δασοπυροσβέστη από οπουδήποτε; Όλοι εσείς που καταφέρατε με τις συνεχείς μειώσεις θητείας, για ψηφοθηρία, να κάνετε τον στρατό ανίκανο να βοηθήσει στο παραμικρό σε αυτήν την καταστροφή, πως νιώθετε; Όλοι εσείς, που όλα αυτά τα χρόνια νομιμοποιούσατε τα αυθαίρετα κτίσματα, πάλι για ψήφους, και δώσατε πράσινο φως για νέους εμπρησμούς, πως νιώθετε; Εσείς οι δύο, που δεν μπορείτε να συντονίσετε τίποτα, γιατί δεν γουστάρετε ο ένας τον άλλον, γιατί δεν παίρνετε τον πούλο; Κι αν δεν το κάνετε μόνοι σας, γιατί δεν σας διώχνουν, αυτοί που σας διόρισαν σ' αυτές τις υπεύθυνες θέσεις;
Όλοι εσείς που κυβερνάτε για 30 χρόνια τον τόπο, αν έχετε λίγη τσίπα, μην κατεβείτε στις εκλογές. Γιατί οι πράξεις σας, έχουν φέρει την χώρα στα μαύρα χάλια που είναι. Όλοι εμείς που σε λίγες μέρες θα κληθούμε να ψηφίσουμε, αν έχουμε λίγη τσίπα, ας μην ψηφίσουμε αυτούς που κάνουν περιοδείες-παρωδίες συμπαράστασης, ενώ ήξεραν από πριν τι έπρεπε να γίνει για να αποφύγουμε την καταστροφή.
Και για τον χοντρό-μαλάκα που λέει πως η Αθήνα δεν θέλει ένα μεγάλο πάρκο, αλλά ένα μισό πάρκο και δέκα μικρότερα στο κέντρό της πόλης, θέλω να του πω πως η Αθήνα θέλει και ένα ΜΕΓΑΛΟ πάρκό και ΔΕΚΑ μικρότερα στο κέντρο της πόλης. Ας αφήσει τις μελέτες του κώλου που φτιάχνει με την φαντασία του με στόχο την κονόμα και ας χρησιμοποιήσει λίγο το Google Earth, για να δει πως είναι τα πάρκα διαρθρωμένα στον ιστό των μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων. Και αν δεν βρίσκει λεφτά για να τα κάνει όλα αυτά, ας κόψει τα χρήματα για τα κόμματα, για αρχή. Έτσι κι αλλιώς, αποδεδειγμένα, τα παίρνουν από αλλού.
Ουστ!

2 σχόλια:

X-myalismenos είπε...

Αποστόλη καταλαβαίνω πως νοιώθεις και συμφωνώ μ αυτά που γράφεις.
Το πρώτο βράδυ της φωτιάς στην Ζαχάρω πήρα τηλέφωνο τον Τάσο.
Λυπάμαι,αλλά το μέγεθος της καταστροφής ήταν τέτοιο που σε όποιον γνωστό ήξερα και απευθύνθηκα άκουγα γιά ένα καμμένο σπίτι.
Το χειρότερο είναι πως όλ αυτά θα τα πληρώσουν τα παιδιά μας.
Και τα παιδιά των παιδιών μας...

Apostolos Papadis είπε...

Πολύ πιθανόν να τα πληρώσουμε κι εμείς οι ίδιοι. Βραχυπρόθεσμα και μακρυπρόθεσμα τα αποτελέσματα της καταστροφής θα φανούν!