Η φωνούλα μέσα μου #3

-You need haircut.
-You need euthanasia.

Έξι χρόνια στο Λονδίνο

Έξι χρόνια. Δύο βαλίτσες, ένα λάπτοπ, η φωτογραφική μου. "Σε έναν μήνα θα είσαι πίσω" μου είπε κάποιος. Σεντόνι στο πάτωμα και μια κουβέρτα από τα Primark που όταν κάλυπτε τα πόδια μου άφηνε την κοιλιά μου έξω και το αντίθετο. Το σπασμένο ταβάνι. Κάθε πρωί στα Starbucks να στέλνω βιογραφικά. Η πρώτη μου φορά σε Μac.  Η γνωριμία με την Σοφία. Deus X machina. Η έκρηξη του Callum. Το πρώτο μου δωμάτιο στο σπίτι της τρελής. Η άγνωστη αμερικανιδα με το στυλό στο William Morris. Οι Ισπανοί φίλοι μου και τα πάρτι. Τα διαλείμματα δίπλα στον σταθμό λεωφορείων. Ο Ούγγρος χούλιγκαν, ο Εσθονός ρουφιάνος, η Πορτογαλίδα φίλη μου, η Πορτογαλίδα καριόλα, ο Ιταλός που μιλούσε στο ψωμί. Ο Μπαγκλαντεσιανός και το διαβατήριο στην γωνία της Oxford Street. Κωδικός 1952. Ο άσπρος σκύλος και η μαύρη γάτα της Lynda. Ο Νίκος ο Ολλανδός. Γενέθλια στο Grove. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες που με πούλησαν. Αυτή που αγάπησα. Αυτή που αγαπώ. It's my way or the door way. The roof gardens. Αχ, οι κήποι και η μαλακία που έκανα. Η Γαλλίδα και το χαρτί. Τα BBQ στις νύχτες του κλαμπ και του σινεμά. Οι σεφ μου. Οι σερβιτόροι. Οι μπάρμεν. Όλοι. Τα μίνι ταξίδια στο εξωτερικό. Ποιο είναι το εξωτερικό πλέον; Τα παράνομα τσιγάρα των Βουλγάρων, των Πολωνών, των Ούγγρων. Οι συναυλίες. Πρωτοχρονιά στο δωμάτιο του κτιρίου από το Τrainspotting. Το 9, το 10, το 27, το 28, το 211. Η μπλε και η πράσινη γραμμή. Το μεγάλο ξενοδοχείο, το μεγάλο εστιατόριο. Πολύ δουλειά. Ανοχή, αντοχή, υπομονή, δύναμη. Οι νύχτες στο Hoxton. Τα "εντός" παιχνίδια της Μπάρσα σε όλη την Βρετανία. Τα γκολ του Καραγκούνη με την Φούλαμ. Οι πένιες. Η συλλεκτική μπλούζα του Μήτρογλου. Latte και μπύρες και φρέντο και κρασί. Φραπέδες μπροστά στον υπολογιστή. Οι Αυστραλοί. Οι Ιταλοί. Αυτοί που με ξέχασαν. Αυτοί που με θυμούνται. Αυτοί που με επισκέφτηκαν. Αυτοί που με έγραψαν. Αυτοί που με βοήθησαν. Αυτούς που τους βοήθησα. Έξι χρόνια. Ακούω  το άλμπουμ με τη μπανάνα στο εξώφυλλο και βλέπω τα έξι χρόνια σαν ταινία να περνάνε μπροστά μου. Θα έγραφα κι άλλα. Άσχημα και όμορφα. Τα κρατώ για μένα. Δεν κάνει. Ακόμα δεν έφτασα εκεί που θέλω. Θα φτάσω.