5ο Φιλανθρωπικό Τουρνουά LGFC

Για 5η συνεχόμενη χρονιά έρχεται το Φιλανθρωπικό Τουρνουά L.G.F.C.. Αυτή τη φορά θα προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε τη μικρή Πέννυ. Η Πέννυ είναι ένα αγγελάκι 2,5 ετών και νοσηλεύεται στο Παίδων Αγία Σοφία. 

Αυτό που φέτος ζητάμε σαν διοργάνωση για να βοηθήσουμε την οικογένεια είναι τα εξής: Οικονομική βοήθεια, Noulac KID και Pumpers No 4. Σας περιμένουμε για 5η χρονιά στο ίδιο μέρος την ίδια ώρα. 

Soccerino FC, Μπιχάκη 33, Πειραιάς.

Το συγύρισμα

OK. Σχεδόν τελείωσα με το συγύρισμα του μπλογκ. Μου πήρε πολλές ώρες, γιατί έλειπαν φωτογραφίες που είχα σε κάποιο άλλο website που δεν υπάρχει πια, σπασμένα λινκ διορθώθηκαν αν ήταν δυνατό και βίντεο από το YouTube που δεν υπήρχαν πια αντικαταστάθηκαν από άλλα.

Χάλασα πολύ χρόνο για να ξαναδιαβάσω αυτά που είχα γράψει, χωρίς να κάνω διορθώσεις. Τα άφησα όπως ήταν. Το περιεχόμενο είναι κυρίως, μπαλίτσα μάγκες, φωτογραφίες από διακοπές, κείμενα για παλιές αγάπες, γκόμενες και καψούρες, τα πρώτα χρόνια της Penya, καραμούζες και κραξίματα για τους πολιτικάντηδες και το ποδόσφαιρο και αλλαγές... Αλλαγές που ποτέ δεν ήρθαν, ακόμα και τώρα. Ήρθαν άλλες, αλλά όχι αυτές που έλεγα. Είναι χρήσιμο πάντως να διαβάζεις αυτά που έγραφες πριν δέκα χρόνια περίπου. Η γλώσσα μοιάζει σαν βγαλμένη από το ΚΛΙΚ του Κωστόπουλου. Ειδικά στις καραμούζες. Λες να είχα κρυφό ταλέντο;

Επίσης διαπίστωσα πως κανένας σχεδόν από όσους μπλόγκερ είχαν σχολιάσει, δεν έχει συνεχίσει να γράφει. Όλα τελειώσαν κάπου στο 2010. Ιστοσελίδες που ήταν αγαπημένες δεν υπάρχουν πια ή υπάρχουν σαν σελίδες στο facebook.

Τέσπα, θα μου πάρει καμιά ώρα ακόμα μέχρι να φτάσω πίσω στο 2006.

To Modern life is rubbish ποτέ δεν πεθαίνει...

Αρχικά άνοιξα ένα "αδελφό" μπλογκ που θα ήταν μόνο για φωτογραφίες που θα έβρισκα στο διαδίκτυο. Μετά έφτιαξα το νούμερο δύο. Μετά έφτιαξα την "Σαραμπουκιέρα". Σήμερα, διάβαζα τα παλιά και αποφάσισα πως το Modern life is rubbish, δεν θα μείνει σαν κειμήλιο του διαδικτύου. Πως θα συνεχίσει. Μάζεψα ότι έχω γράψει στον Blogger τα τελευταία δέκα χρόνια και εδώ είμαι πάλι. Αυτήν τη στιγμή εργάζομαι για να διαγράψω διπλές αναρτήσεις, να ξαναβάλω φωτογραφίες που δεν υπάρχουν πια, να βρω ή να διαγράψω λινκ που δεν λειτουργούν ή αναρτήσεις που δεν έχουν πλέον νόημα.

Είναι πολύ όμορφο να διαβάζεις ιστορίες από το παρελθόν. Όλα μοιάζουν σαν να έχουν αλλάξει. Κι όλα μοιάζουν σαν να είναι ίδια. Εύχομαι να είμαι διαυγής και να μπορώ να συνεχίσω να γράφω και για τα επόμενα δέκα χρόνια. Έστω κι αν τα διαβάσω μόνος μου τότε, μιας και κανένας δεν διαβάζει μπλογκς πλέον. Όλοι είμαστε με τα μούτρα στο facebook...

Το Modern life is Rubbish ποτέ δεν πεθαίνει!

Η μέρα που έγινα Σαραμπουκιέρα

Πριν γίνω Σαραμπουκιέρα πήγα ένα τετραήμερο στο Βερολίνο με έναν Ισπανό και μια Πορτογαλίδα φίλη, που γνωριστήκαμε από την δουλειά. Τέσσερις σούπερ μέρες σαν τουρίστας. Το πρωί τον γενεθλίων μου έφτιαξα ένα δοντάκι στον Ινδό οδοντίατρο μου και βγήκα για φαγητό με μια Πολωνέζα φίλη μου. Γιατί τα λέω όλα αυτά; Για να καταλάβετε πόσο διαφορετική είναι η ζωή από την Αθήνα. Δεν έχω μόνο Έλληνες φίλους πια. Μάλλον για να το πω καλύτερα, έχω πολύ λίγους Έλληνες φίλους πια, που θα τους δω μια στο τόσο. Είναι καλό αυτό; Μάλλον είναι. Ανοίγει το μυαλό. Στην φωτογραφία φίλοι από την Ελλάδα, την Ισπανία, την Αγγλία, την Σκωτία, την Πολωνία, την Μάλτα, την Ιταλία, την Πορτογαλία (και εκτός φωτογραφίας από την Κολομβία και τον Μαυρίκιο), ήρθαν για να μου ευχηθούν για τα γενέθλια μου. Ούτε που θα το είχα σκεφτεί πριν από μερικά χρόνια. Κάποιους τους ξέρω πολλά χρόνια από την Ελλάδα. Κάποιους τους γνώρισα από τις δουλειές που έκανα στην Αγγλία. Ήταν μια νύχτα που θα την θυμάμαι για πολύ καιρό. Γνωρίζω πως με πολλούς από αυτούς θα χαθώ στο κοντινό μέλλον. Έτσι είναι στο Λονδίνο. Γνωρίζεις πολλούς, αλλά στην πορεία η πλειοψηφία γίνονται απλοί γνωστοί και στο τέλος άγνωστοι. Οι λίγοι που μένουν όμως, είναι και οι καλοί. Αλλά αυτό γίνεται παντού, έτσι δεν είναι;

Για κάποιους είμαι ακόμα δέκα και όχι Σαραμπουκιέρα. Για μένα είμαι όσο νιώθω. Νιώθω κουρασμένος, αλλά ακόμα νιώθω έτοιμος για νέες περιπέτειες. Τώρα χρειάζομαι λίγο χρόνο να ξαποστάσω, να έρθω μια μικρή επίσκεψη στην Ελλάδα και μετά να βάλω νέα πλάνα σε δράση. Θα τα πούμε στο πάρτι στην Αθήνα...

Σαραμπουκιέρα

Δεν είμαι σίγουρος για τον ορισμό της λέξης Σαραμπουκιέρα. Δεν θυμάμαι καλά. Ο Κώστας Κωστακιώτης από το Αγρίνιο αποκαλούσε Σαραμπουκιέρα, όποιον ή όποια γίνονταν ή ήταν πάνω από σαράντα. Ή αυτό κατάλαβα. Συχνά ο πλήρης όρος ήταν "Γριά Σαραμπουκιέρα".

Αν ο ορισμός είναι αυτός που κατάλαβα, έγινα επίσημα Σαραμπουκιέρα πριν από λίγες μέρες. Και αυτό είναι το μπλόγκ μου, στο οποίο θα προσπαθήσω να περιγράψω την ζωή μιας Σαραμπουκιέρας που έφυγε πριν από μερικά χρόνια για το Λονδίνο και μάλλον δεν θα γυρίσει πίσω ποτέ.