Είκοσι χρόνια πέρασαν από τότε που σκοτώθηκε ο Ayrton Senna. Ένας θάνατος ζωντανά στην τηλεόραση. Όσοι τον αγάπησαν (και είναι πολλοί) τον θυμούνται. Είναι το πρώτο πράγμα που τους έρχεται στο μυαλό, όταν ακούνε την λέξη πρωτομαγιά. Ο Senna αποσύνδεσε την πρωτομαγιά από τους εργατικούς αγώνες και από τα λουλούδια. Έγινε ο ίδιος μια επέτειος. Η επέτειος που ένας μεγάλος πιλότος (ο μεγαλύτερος όλων των εποχών για μένα), έφυγε από την ζωή, αλλά όχι από το μυαλό μας.
Κάθε χρόνο, όταν πλησιάζει η μέρα, αρχίζω να διαβάζω, περισσότερα για αυτόν. Ήταν περίεργος και μεγαλοφυής. Μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας, αρχίσα να κοιτάζω τις πιο μικρές λεπτομέρειες για εκείνον. Και τον εκτιμώ πιο πολύ. Καταλαβαίνω πόσο σημαντικός ήταν.
Ayrton, εκεί ψηλά να προσεύχεσαι για εμάς και να μας προσέχεις. Είσαι ένα από τα πρότυπα μου. Μπορεί να μην έχω καν δίπλωμα οδήγησης, αλλά έμαθα από σένα πως μόνο με σκληρή δουλεία, υπομονή, επιμονή και πίστη σε ότι κάνεις, μπορείς να φθάσεις στον στόχο σου. Είτε ο στόχο σου είναι να κερδίσεις ένα πρωτάθλημα, είτε να νικήσεις τον αγώνα που λέγεται ζωή. Αθάνατος!
