Card from London #3

Card from London #2

Dali Universe

Ο μεγάλος Μπεν

London Eye

Card from London:British Museum

Card from London:Madam Tussauds

Με τον άρχοντα του τρόμου!

Με τον αγαπημένο μου Χοσέ!

Με τον Ρόκι νουμερο 638!

Card from London #1

"Μ'ακούει κανείς;"

Με τον σατανικό καθηγητή Μοριάρτι

Χειρόγραφο του Τζον Λένον

Mind the gap part 1

Έφτασα μεσημέρι στο Λονδίνο.Οι καπνιστές σε μικρά γυάλινα κλουβία. Περιμένω την Κ. να φτάσει. Πάμε μαζί στο ξενοδοχείο. Πρώτη βόλτα στο Hammersmith. Συναντάμε τον C. Του δίνω τσιγάρα (πανάκριβα στην Αγγλία) και λευκό κρασί. Γυρίζουμε στο δωμάτιο και τρώμε μια άθλια πίτσα και μακαρόνια. Πρώτη μέρα απογοήτευσης και πίκρας. Απογοήτευση γιατί έχω χάσει την μπάλα με το μετρό τους και πίκρα γιατί έχω φάει κλάσιμο απο την W. Απο την άλλη το ξενοδόχειο λέει πολλά (αξίζει τις 410 λίρες το πενθήμερο), έχει καφετιέρα (ότι πρέπει για το πρωί) και ο καιρός είναι καταπληκτικός!

Το πρωί ξυπνάμε και φεύγουμε για London eye. Η ουρά είναι απίστευτή! Αποφασίζουμε να πάμε άλλη μέρα και μπαίνουμε στο μουσείο του Dali στο County Hall.

Πίνακες, γλυπτά και χειρόγραφά του Dali. Ο σουρεαλίσμος σε όλο του το μεγαλείο. Στο υπόγειο έκθεση του Picasso. Κολλάω με έναν υπέροχο πίνακα της μπλέ περιόδου. Βγάζουμε φωτογραφίες στο Big Ben (I was there photos). Φεύγουμε για το Βρετανικό μουσείο. Τεράστιο. Γυρίζουμε σε όλες τις αίθουσες. Περνάμε σχεδόν όλην τη μέρα (μέχρι το κλείσιμο του μουσείου) στις Ελληνικές και Ρωμαικές αρχαιότητες. Τα κλεμμένα γλυπτά του Παρθενώνα είναι εκεί. Σε έντυπό αναγράφεται το ιστορίκο τον γλυπτών, γιατί υπάρχει κόντρα με την Ελληνική κυβέρνηση και τις θέσεις του Μουσείου και του Ελληνικού κράτους. Μου κάνει εντύπωση πως οι θέσεις μας αναγράφονται αναλυτικότατα και υπάρχει και το site του υπουργείου μας. Έμεις μάλλον θα γράφαμε μόνο τις δικές μας! Φεύγουμε για μια “νηστίσιμη” πίτσα, πάνω απο την Oxford street. Ask Pizza λέγεται η αλυσίδα. Να πάτε. Η καλύτερη πίτσα που έφαγα ποτέ. Λεπτό φύλλο, απίστευτα τυρία και ο χώρος μοιάζει με πολυτελές εστιατόριο.Πολύ φτηνό. Μετά ξεκινάμε για μια Ελληνική εκκλησία στο Sheppard’s Bush για την ανάσταση. Στο μετρό βλέπουμε τρεις Ελληνίδες με κερία. Κατεβαίνουν στο Bayswater. Κατεβαίνουμε και μεις. Μου εξηγούν πως υπάρχει και εκεί εκκλησία, της Αγίας Σοφίας. Φτάνουμε στο μέρος. Πάνω απο χίλια άτομα εκεί. Βγαίνει το άγιο φώς. Ο παπάς ξαναμπαίνει μέσα. Δεν ακούμε τίποτα. Στριμωξίδι και σχόλια παντού. Γαμπροί και νύφες “ψάχνονται”. Πολλοί λένε “αν δεν τον δω σήμερα, θα τον δω του χρόνου”. Όλοι προσπαθούν να μπουν μέσα στον ναό. Χάος και βαρβαρότητα! Κάποιοι (λίγοι) φιλιούνται και τσουγκρίζουν αυγά. Κάποιοι φεύγουν. Αρχίζω να καταλαβαίνω πως ο παπάς είπε το Χριστός Ανέστη, αλλά εδώ αποφασίζεις εσύ πότε γίνεται αυτό και φεύγεις. Φεύγω απογοητευμένος για το χάος.

Κυριακή πρωί φεύγουμε για το Madam Tussauds με εισητήρια που βγάλαμε απο το ξενοδοχείο. Μικρή η ουρά και έλεγχος σε όλες τις τσάντες. Μπαίνουμε μέσα. Η ατμόσφαιρα είναι σαν σε πάρτι απλών ανθρώπων με διάσημους. Φωτογραφίες παντού! Μετά μπαίνουμε σε ένα σκοτεινό μέρος με ηθοποιούς στον ρόλο των αιμοσταγών ισοβιτών.Η Κ. έχει κλάσει μαλλί. Με κρατάει σφιχτά απο το μπράτσο και με τραβάει στην εμφάνιση κάθε ηθοποιού. Δύο τύποι στέκονται σε μια γωνία και μας κοιτάνε. Η Κ. με τραβάει προς τα πίσω και εγώ λέω “να σου γαμήσω”. Ο τύπος μας πλησιάζει και μου μιλάει στα ελληνικά. Με ρωτάει τι έπαθε αυτή. Του εξηγώ πως θα μου ξεκολλήσει το μπράτσο απο τον φόβο. Βάζει το χέρι του στον τοίχο και την ρωτάει “where are you from?”. “Ellada” απαντάει αυτή αλλά δεν τον πείθει. Τον κοιτάζω προσεκτικά στο πρόσωπο. Πιτσιρικάς είναι με πολύ καλο μεικ απ! Περνάμε απο εκει. Σε έναν φαρδύ διάδρομο στέκεται μια μορφη με μακρυα μαλλία και σκυμμένο το κεφάλι. Προχωράει αργα προς το μέρος μας. Ξαφνικά έρχεται με χορευτικές κινήσεις καταπάνω μας. Δευτερο κλάσιμο για την Κ. Καταλαβαίνω απο την φωνή πως είναι γυναίκα και νιώθω τα χέρια της σαν αέρα πάνω απο το κεφάλι μου. Αυτό ήταν λίγο τρομακτικό. Πολύ αέρινη! Σαν φάντασμα. Μπαίνουμε στα μικρά μαύρα ταξί και βλέπουμε το πνεύμα του Λονδίνου απο τον μεσαίωνα μέχρι και σήμερα! Πάρα πολύ όμορφο! Όλη η ιστορία περνά μπροστά απο τα μάτια μας! Παίρνουμε τα απαραίτητα σουβενιρ απο εκεί και φευγουμε για το σπίτι του Σερλοκ Χολμς στην Baker Street. Στην έξοδο ένας “αστυνομικός” ελέγχει τα εισητήρια. Ανεβαινουμε τα σκαλιά και εκεί βρίσκεται ο δοκτώρ Γουότσον. Ένας ηλικιωμένος, ευγενικός κύριος με πολύ όμορφη προφορά.Μιλάει και πολλες γλώσσες όπως διαπιστώνουμε. Μιλάμε μαζί του και βγάζουμε φωτογραφίες. Ανεβαίνουμε τους δύο ορόφους με τα πατώματα που τρίζουν και βλέπουμε πολλά εκθέματα πολύ παλία. Απο τον καιρό του Χολμς. Στον τελευταίο όροφο υπάρχουν κέρινα ομοιώματα με αναπαραστάσεις απο φόνους που προέρχονται απο τα βιβλία. Βγαίνω μια φωτογραφία με σατανικό χαμόγελο δίπλα στον Μοριάρτι! Το διπλάνο δωμάτιο δείχνει αρκετά φρικιαστικό. Τα εκθέματα με τα πτώματα είναι ανατριχιαστικά. Πάμε για Ask pizza (είπαμε πως είναι τέλεια) και μετά σε τρία μαγαζια.Το πρώτο είναι αφιερωμένο στον Elvis. Το δευτερο στους Beatles και το τρίτο έχει μέσα αυθεντικά χειρόγραφα και αντικείμενα προς πώληση, πάλι των Beatles (είσοδος 1 Λίρα). Κατεβαίνουμε στο Westminster Abbey. Στις 17:45 έχει συναυλία εκκλησιαστικού οργάνου. Δεν την προλαβαίνουμε και περιμένουμε για την λειτουργία. Μας το εξηγούν αυτο, αλλά επιμένουμε. Όλοι μπαίνουμε μέσα με τάξη και απόλυτη ησυχία. Στις θέσεις υπάρχουν μικρά τετρασέλιδα φυλλάδια με το πρόγραμμα της λειτουργίας. Στεκόμαστε για να τραγουδίσουμε κάποιους ύμνους με συνοδεία του οργάνου, ακούμε καθισμένοι κάποια αποσπάσματα του Ευαγγελλίου (απολύτη ησυχία ξαναλέω), και η σοπράνο Cecilia (ωραίο όνομα!) Osmond τραγουδάει. Ο παπάς μας ρίχνει αγιασμό και κάπου εκεί τελειώνει. Με απόλυτη τάξη αποχωρούμε, ενώ όσοι συνετέλεσαν στην λειτουργία, μας περιμένουν σε γραμμή στην είσοδο. Καμμία σχέση με όσα είδα την προηγούμενη μέρα στην εκκλησία μας. Σκέφτομουν πως αν και κάποια διαφορά υπάρχει στα δογματά μας, σίγουρα ξέρουν να περνάνε “τον λόγο του Θεού” καλύτερα απο εμάς.Γυρίζουμε στο δωμάτιο.

Συνεχίζεται…

London calling

London calling to the faraway towns
Now war is declared - and battle come down
London calling to the underworld
Come out of the cupboard,you boys and girls
London calling, now don't look to us
Phoney Beatlemania has bitten the dust
London calling, see we ain't got no swing
'Cept for the reign of that truncheon thing

 

Αύριο τέτοια ώρα θα είμαι στο Λονδίνο για πέντε μέρες. Σας εύχομαι Καλό Πάσχα και Καλή Ανάσταση! Ανάσταση στο μυαλό και στην ψυχή!

Σ'έπιασα, λαμόγιο!

Την φωτό την βρήκα στο περιοδικό "Εικόνες" του "Έθνους". Γιατί παραδίδεις βραβείο στο "ΚΑΠΗ", ρε λαμόγιο;